تشنج و تومور مغزی

وجود تومور مغزی می‌تواند با تحریک سلول‌ های عصبی مغز در هر نقطه از آن سبب آغاز تشنج بشود. با توجه به این‌که تومور در کدام قسمت قرار داشته باشد، تشنج ممکن است علائم مربوط به همان قسمت را ایجاد کند؛ مثلا تومور در ناحیه حرکتی مغز باعث ایجاد تشنج به‌صورت حرکات غیرطبیعی و مکرر در یک یا چند اندام یا در صورت می‌شود.

در سایر نواحی مغز هم اتفاق مشابه رخ می‌دهد و ممکن است بیمار مثلا دچار گزگز پوست بدن، توهمات بویایی یا بینایی، قطع ارتباط با محیط اطراف، تکلم نامفهوم و غیره شود.

البته درصد بیشتری از حملات تشنجی به‌صورت صرفا یک علامت حرکتی یا بینایی با حفظ هوشیاری نیست و بیمار دچار کاهش سطح هوشیاری، افتادن روی زمین و حرکات غیرطبیعی در صورت و اندام‌ها می‌شود که به معنی تحریک الکتریکی تمام سلول‌های مغز به‌صورت یکپارچه است.

در این میان، درمان و کنترل تشنج اهمیت بسیاری دارد. مصرف داروهای ضدتشنج در بیمار دچار تومور مغزی که سابقه حملات تشنجی داشته ضروری است و مدت مصرف آن را پزشک معالج تعیین می‌کند.

انجام جراحی و برداشتن تومور مغزی لزوما به معنی از بین رفتن خطر تشنج نیست؛ زیرا ممکن است اثرات تومور روی سلول‌های مغزی همچنان باقی مانده‌باشد. به هر حال برداشتن تومور مغزی به کاهش تعداد حملات تشنج، کاهش دوز داروهای مصرفی مورد نیاز و حتی در برخی موارد درمان کامل تشنج و بی‌نیازشدن بیمار به مصرف دارو کمک زیادی می‌کند.

در مجموع باید گفت وجود تومور مغزی به معنی وجود خطر تشنج در فرد است و به این ترتیب مصرف داروهای ضد تشنج با صلاحدید پزشک در این بیماران بسیار اهمیت دارد.

درمان تومور مغزی با روش‌های جراحی، پرتودرمانی و ... به کاهش تعداد حملات تشنج و حتی گاهی به‌کنترل کامل حملات می‌انجامد.

قطع مصرف این داروها بدون مشورت با پزشک و به‌صورت خودسرانه بسیار خطرناک بوده و ممکن است با بازگشت دوباره حمله‌های تشنجی، سبب آسیب بیمار شود.

دکتر علیرضا طبیب خویی - جراح مغز ‌و ‌اعصاب / روزنامه جام جم