بازگشت به اصل

تقلیدی حرفه‌ای

مهم نیست کپکام چقدر اتهامات وارده به خود را انکار کند. RE7 شاید نه از نظر استایل طراحی، اما از حیث حال و هوا و فضا، بشدت بوی P.T. می‌دهد (همان دموی معروفی که قرار بود معرف بازآفرینی سری Silent Hill باشد) و بعضی لحظاتش آن دموی فوق‌العاده را تداعی می‌کند.

البته اصلا مهم نیست، چراکه تقلید و پیروی در همه شاخه‌های هنری رایج است. مهم این است که آنچه را می‌سازند، آنقدر خوشایند باشد که مخاطب هر دو را بخواهد.

RE4 یکی از بهترین عناوین، نه‌تنها در این سری که در تمام صنعت گیم بود. تعداد بازپرداخت‌ها و بازنشرهایش توسط کپکام هم بر همین گواه می‌دهد (اگر سیستم جاوا جواب می‌داد، یک نسخه هم برای آن می‌دادند!) در آن گیم با اکشن و تنش و اضطراب فراوان روبه‌رو بودیم. هیچ‌یک به دیگری نمی‌چربید، اما پس از آن‌که کپکام استودیوی Clover خود را بست، این سری روز به روز رو به زوال رفت. قطعا اگر انتقادها و اصرارهای مکرر مخاطبان
نبود ـ قابل توجه ما که اگر محصول یا خدمت‌رسانی بی‌کیفیت و ناشایستی می‌بینیم، به مراجع ذیربط گزارش نمی‌کنیم یا دست‌کم به گوش خودشان نمی‌رسانیم ـ این شرکت به روند تجاری‌محور خود ادامه می‌داد و نه شاهد بازپرداخت قسمت‌های قدیمی این سری بودیم، نه شاهد تولد عناوین خوب و جذابی مانند Revelations!

انتقادها تا جایی رسوخ کرد که این شرکت به تصمیماتی نامتعارف دست زد. ازجمله تصمیمی که کمتر منتقدی آن را پررنگ کرده، روایت این قسمت از زاویه اول شخص است. باز هم از نظر ما دموی .P.T در متقاعد کردن سازندگان برای این تغییر روند بی‌تاثیر نبوده است. اما در نهایت، همه چیز به خیر و خوشی ختم شده است. خود گیم با گرافیک قوی و صحنه‌های رعب‌آورش در تلویزیون عادی به اندازه کافی موهوم و گیراست، اما اگر دست و وسعتان به خرید یک عینک واقعیت مجازی برسد، لذت ـ بخوانید وحشت ـ دوچندانی از این اثر را تجربه خواهید کرد.

فرار بزرگ

داستان این قسمت، روایت بخت بد مردی به نام ایتان است. ایتان ویدئویی از میا همسرش که سه سال پیش گم شده است، دریافت می‌کند که در آن از او درخواست کمک کرده است. ایتان در نهایت از یک ملک اربابی فرسوده در نزدیکی نهر لوئیزیانا سر درمی‌آورد و با خانواده‌ای ناخوش از لحاظ روانی درگیر می‌شود.

داستان از افتادن به ورطه کلیشه هالیوودی دوری می‌کند. آنچه در روایت بر آن تاکید می‌شود، شرایط ناگوار موجود و تلاش برای بقا و فرار از مخمصه است. شخصیت‌های مختلف، هر کدام خصلت‌های خاص خود را دارند و رفتار و کردار پلید خود را به نمایش می‌گذارند. این مساله در گیم‌پلی هم نمود پیدا کرده و درگیری با هر کدام از اعضای خانواده تا حد قابل توجهی با دیگری فرق دارد.

سازندگان در این قسمت یکی از بهترین روایت‌های این مجموعه را ارائه می‌کنند. نویسندگی اثر، وقاری دارد که در اغلب عناوین اخیر این سری غایب بود. طراحان و کارگردان اثر نیز با زبردستی تمام سعی کرده‌اند المان ترس و وحشت را نه با حرکات چیپ که با بازی‌های روانی زیر و نه چندان آشکار القا کنند که واقعا هم موفق بوده‌اند. داستان در مقطعی دو پاره شده و بازیکن را وادار به اتخاذ تصمیمی سخت می‌کند که البته اصلا در این فرنچایز بی‌سابقه نیست، اما باز هم به دلیل افزودن ارزش تکرار قابل ذکر است.

تقلا برای بقا

در این قسمت، برخلاف دو قسمت قبلی این اثر شاهد وفور نعمت نیستید و برای دوام در دنیای زمخت و بی‌رحم آن باید حتما منابع خود را مدیریت کنید. البته تسلیحات وجود دارد، اما مهمات به قدر نیاز هست، آن هم به شرطی که اهل گشتن باشید. گفته شد که هر کدام از اعضای خانواده پلید داستان، شخصیت خاص خود را دارند. برای مثال پدر خانواده، بی‌پرواتر از بقیه است و صاف به سراغتان می‌آید. مادر خانواده، مارگرت رویکرد مخفیکاری را می‌طلبد و پسر خانواده، لوکاس تله‌هایی پیش پایتان می‌گذارد که یادآور فیلم «اره» است. دشمنان عادی‌تر گیم آنچنان که باید باهوش نیستند و چالش خاصی عرضه نمی‌کنند که باعث افسوس است، اما باز هم به تجربه کلی خدشه‌ای وارد نمی‌شود.

بالا و پایین‌ها در نبرد با رئیس‌ها هم مشاهده می‌شود. بعضی از آنها عالی از آب درآمده و حس یک RE واقعی را تداعی می‌کنند و برخی دیگر انگار بیشتر برای اذیت بازیکن ساخته شده‌اند تا به چالش‌کشیدنش.

یک سری نوار VHS در سراسر محل وقوع داستان پراکنده شده که هرکدام یک فلش‌بک قابل بازی از شخصیت‌ها عرضه کرده و اطلاعات بیشتری از آنها افشا می‌کند. فعلا و ظاهرا تا یک سال دیگر، تجربه واقعیت مجازی در انحصار PS4 خواهد بود. جدا از آن، بهترین تجربه گرافیکی بدون شک ـ البته به شرط این‌که سیستم قدرتمندی داشته باشید ـ روی رایانه‌های شخصی ممکن است. PS4 یک سر و گردن پایین‌تر است، اما بدترین تجربه ممکن را با XOne خواهید داشت. ضعیف‌ترین نسخه این گیم همین است و در حالی که PS4 در حد خوب است، این یکی فقط در حد قابل قبول است.

سیاوش شهبازی

ضمیمه کلیک جام‌جم