نگویید سکتۀ گوش، بگویید آسیب عصب شنوایی

جام جم سرا: دکتر مریم اعتمادی اظهار کرد: در مواردی که عصب گوش بنا بر هر علتی از بین رفته یا ضعیف‌ شده، به طوری که فرد به دنبال آن شنوایی خود را از دست می‌دهد، در اصطلاح عوام به آن سکته گوش گفته می‌شود. حال آنکه واژه سکته زمانی کاربردی علمی دارد که عصب‌های هر ارگان بدن در اثر کمبود اکسیژن دچار مشکل شود. مانند اصطلاحی که در مورد سکته مغزی به کار برده می‌شود.
وی افزود: کمبود اکسیژن تنها می‌تواند یکی از علل از بین رفتن عصب گوش و شنوایی فرد باشد اما عوامل دیگری نظیر صدای مهیب، مانند صدای انفجار، و تصادفی که در آن استخوان جمجمه شکسته و موجب آسیب به عصب گوش شود نیز می‌توانند موجب از بین رفتن شنوایی فرد شوند که در این گونه موارد نمی‌توانیم بگوییم گوش فرد سکته کرده است.
به گزارش ایسنا، اعتمادی اضافه کرد: در مواردی که عصب گوش دچار آسیب شده بندرت می‌توان وضعیت طبیعی را به آن باز گرداند و تنها در برخی موارد از جمله اختلالات خودایمنی و بیماری‌های عروقی مغز، امکان دارد عصب گوش به وضعیت طبیعی خود بازگردد. در سایر موارد مانند پیرگوشی یا مواردی که عصب گوش بر اثر ضربه یا تصادفات یا صدای مهیب دچار آسیب شده برگشتن عصب غیرممکن است و در این موارد می‌توان از سمعک استفاده کرد.