ایدز بیخ گوشمان است

جام جم سرا: با یک مثال به سوالات بالا جواب می‌دهم: خانم جوانی را فرض کنیم که سال‌ها قبل ازدواج کرده است. او بی‌خبر از آلودگی شوهرش به ویروس ایدز براحتی این ویروس را کسب می‌کند و 10 سال بعد در حالی که شوهرش در اثر تصادف فوت کرده و بدون مشخص شدن آلودگیش به خاک سپرده شده، اکنون علائم بیماری ایدز را نشان می‌دهد.

متاسفانه بسیاری از اطرافیان براحتی در مورد این زن پاکدامن که ویروس را از شوهرش که اکنون در قید حیات نیست گرفته، قضاوت نادرست خواهند کرد.‌ کودک این زوج نیز به ویروس ایدز آلوده است. او این ویروس را از مادرش، زمانی که دوره جنینی را می‌گذرانده کسب کرده است. قبل از بروز علائم بیماری، این خانم دوباره ازدواج می‌کند، شوهر دوم نیز ویروس ایدز را کسب خواهد کرد. ‌

در این مثال، سه نفر شامل یک زن، یک کودک و یک مرد که در واقع هیچ قصوری را مرتکب نشده بودند به ایدز مبتلا شده‌اند و در واقع به خاطر فوت مورد اول، علت آلودگی نیز بخوبی مشخص نیست. هدف من از طرح این سوال اشاره به دو موضوع است:

ـ همه ما به هر حال در معرض ابتلا به ویروس ایدز هستیم و نباید آلودگی به ایدز را مساوی با بی‌بندوباری بدانیم.

ـ مهم‌ترین راه پیشگیری از همه‌گیر شدن ایدز شناسایی افراد آلوده و درمان آنان است و به این ترتیب جلوی ابتلای دیگران گرفته می‌شود.

آلودگی با ویروس (اچ‌آی‌وی) دارای دو مرحله است؛ مرحله اول که دوره نهفته بیماری است و فرد آلوده دچار بیماری واضحی نیست.

در این مرحله که تا سال‌ها ادامه خواهد داشت وجود ویروس فقط از طریق آزمایش خون قابل اثبات بوده و فرد در ظاهر کاملا سالم است. در مرحله بعد، علائم بیماری بتدریج ظاهر و تمام اعضای بدن بیمار بتدریج درگیر بیماری می‌شوند. این مرحله را ایدز می‌نامیم.‌

گرچه در شروع همه‌گیری بیماری ایدز شایع‌ترین راه‌های آلودگی استفاده از سرنگ‌های آلوده و فرآورده‌های خونی آلوده به ویروس بود، اما با گسترش این بیماری اکنون ارتباط جنسی معمولی زن و مرد، شایع‌ترین راه آلودگی است و همه اقشار جامعه در معرض ابتلا به این بیماری مهلک هستند.‌ وقت آن است که قبول کنیم ایدز بیخ گوشمان است.

اگر این واقعیت را قبول کنیم آزمایش آلودگی به ویروس ایدز براحتی بسیاری از افراد آلوده را مشخص خواهد ساخت و آن‌وقت می‌توان با درمان به موقع از ابتلا دیگران جلوگیری کرد.

دکتر رضا کریمی - فوق تخصص بیماری‌های غدد