این كمک نیست، آسیب است!

همین اول كاری برویم سراغ یك سؤال مهم. آیا غذا دادن به حیوانات خیابانی مهربانی است؟ 
ببینید سگ و گربه به‌علت هوش و توانایی بالایی كه دارند، مخصوصا سگ‌‌ها كه می‌توانند گله تشكیل بدهند و خصلت‌های خودشان را دوباره زنده كنند، وقتی جمعیت‌شان افزایش پیدا می‌كند‌، چون صاحب دیگری ندارند مجبور می‌شوند بخش زیادی از غذای‌شان را از محیط اطراف تأمین كنند‌، بنابراین دوباره با پدیدار شدن خوی شكارگری، وارد اكوسیستم شده و شروع به شكار هر نوع پرنده و جونده و پستانداران بزرگ می‌كنند و گله‌ای به زیستگاه‌های در خطر انقراض ما حمله كرده و چرخه‌ طبیعت را بر‌هم می‌زنند. 
چطور؟ 
چند اتفاق می‌افتد؛ اتفاق اول این‌كه این حیوانات با زیاد شدن جمعیت و با خوی درندگی كه دارند به پاكروبی طبیعت و از بین بردن انواع گونه‌ها مشغول می‌شوند. امروزه یكی از عوامل اصلی از بین رفتن پرندگان در شهرها همین حیوانات بدون صاحب است. این به آن معنی است كه ما باید بپذیریم كه با ناآگاهی باعث بروز این مشكل شده‌ایم. اتفاق بعدی تغییر اكوسیستم و انتقال بیماری از حیوانات به طبیعت و بالعكس است. ما عكس و فیلم‌های زیادی از گله سگ‌های گر گرفته در دل جنگل داریم. این عامل، حفاظ بین ما و طبیعت را از بین می‌برد و باعث انتقال بیماری به انسان نیز می‌شود.
 پس غذا دادن به حیوانات به‌هیچ‌وجه كمك به آنها یا اكوسیستم نیست؟ 
ابدا كمك نیست، مسأله‌ مهمی كه در این مورد به‌دست فراموشی سپرده شده و باید به آن توجه كنیم، بلایی است كه سر حیوانات خیابانی به‌خصوص سگ‌ها می‌آید. اینها موجوداتی هستند كه جدا از بحث تغذیه، از لحاظ عاطفی و روحی نیاز به داشتن صاحب دارند. 
 سگ بی‌صاحب از نظر روحی بیمار است و مدام باید دنبال غذا باشد و در این راه گرسنگی و حتی شكنجه و زد و خورد توسط دگر‌آزار یا حیوان‌آزار را باید تحمل كند زیرا این سگ‌ها به انسان اعتماد می‌كنند و مانند حیوانات وحشی فرار نمی‌كنند. بنابراین زیاد شدن این نوع از حیوانات یعنی تكثیر درد و تكثیر سیر‌باطل. پس در واقع ما با غذا دادن به این حیوانات كمك نمی‎كنیم بلكه درد و رنج را گسترش می‌دهیم. شاید در ظاهر نیت افراد درست باشد اما عاطفه‌ای كه همراه با ناآگاهی است به مراتب كار را برای ما سخت‌تر می‌كند و عواقب سخت‌تر و تاسف‌برانگیزتری همچون زخمی یا فوت شدن بر اثر حمله‌ سگ‌های خیابانی ‌است كه این روزها بیشتر شاهد آن هستیم. 
 شما چه راهكاری برای مقابله با این سیكل معیوب پیشنهاد می‌كنید؟
در مورد راهكار ما با دو بخش اساسی روبه‌رو هستیم؛ در بخش اول فرهنگ‌سازی و آموزش كه با ایجاد تعادل و صحبت كردن بدون استفاده از ادبیات غلطی كه بین موافقان و مخالفان این قضیه وجود دارد و اتهام‌زدن به یكدیگر و جنگ و دعوا با این مسأله برخورد كنیم. در بخش اجرا كه بخش دوم این مسأله است هم می‌توانیم قانونی را تصویب كنیم مانند بعضی از كشورها كه غذا دادن به حیوانات خیابانی جریمه سنگین دارد، حكم بازدارندگی داشته باشد. راهكار دیگر با توجه به شرایط هر منطقه و تعداد این حیوانات مسأله عقیم‌سازی كه هزینه بالایی هم دارد و در نهایت بردن به مكان‌هایی مانند پناهگاه و خارج كردن از طبیعت و نگهداری از آنها‌ست كه در بعضی از كشورها بعد از مدتی نگهداری و بالا رفتن تعداد و هزینه‌، فراخوان عمومی برای پذیرش می‌دهند و در صورت قبول نکردن، حیوان را معدوم و مرگی شیرین برای آن رقم می‌زنند كه من به‌شخصه این راهكارها را توصیه نمی‌كنم مگر بعد از بررسی كامل شرایط و تعداد حیوانات هر منطقه.

منبع: ضمیمه چاردیواری روزنامه جام‌جم