بازیگری که راننده شد

به گزارش جام جم، - ببخشین شما خبرنگارین؟
- بله، چطور؟
- آقای تیموری گفتن که شما خبرنگارین و دستور دادن شما رو به مقصد برسونم. گفتم یه کم باهاتون درباره مشکلات راننده‌ها حرف بزنم. شاید حرفم به گوش این تهیه‌کننده‌ها و اونایی که باید برسه و پول ما رو زودتر بدن و فکری به حال ما کنن.

این دیالوگ من و یک راننده محترم بود که در بخش ترابری سریال تلویزیونی فعالیت می‌کرد. بنده خدا بازنشسته فرهنگی بود و به خاطر داشتن دو فرزند دانشجوی دانشگاه آزادی مجبور بود به عنوان راننده با پروژه‌های مختلف همکاری کند. از همان ابتدا که سوار خودرویش شدم، با لحن آرام و مهربان و پدرانه‌ای از مشکلاتش گفت. نه تنها مشکلات خودش که مشکلات همه هم صنف‌هایش که به دنبال گوشی برای شنیدن می‌گردند. ترافیک بود و او هم از شلوغی همیشگی خیابان‌های تهران استفاده و دو تا گوش شنوای رایگان هم پیدا کرد و از مصائب این کار گفت. از ندادن به موقع دستمزدهایشان و بی‌توجهی نسبت به این صنف و مشکلاتی که در حین کار گریبان آنها را می‌گیرد. از برخورد نامناسب برخی بازیگران به اصطلاح ستاره که نگاه از بالا به پایینی دارند و مراعات سن و سال آنها را نمی‌کنند و خرده فرمایشات بسیاری دارند. من هم که سرم درد می‌کند برای این‌که هم سنگ صبور قشر مظلوم جامعه باشم و شنونده خوبی برای دردهایشان و هم این‌که کنجکاو شنیدن حواشی جدید چهره‌ها و نام‌های مشهور. البته کل مسیر به درددل و گله‌گزاری هم نگذشت و صحبت از رفتار به‌شدت هنرمندانه و مردمی برخی بازیگران و چهره‌ها هم به میان آمد. حتی خاطره بانمکی از یکی از بازیگران تعریف کرد که پس از اتمام شب کاری حدود ساعت چهار پنج صبح وقتی آقای بازیگر چهره خسته و خواب‌آلود آقای راننده را می‌بیند، ترجیح می‌دهد خودش فرمان را به دست بگیرد و پیشنهاد می‌کند راننده روی صندلی عقب استراحت کند و آقای بازیگر رانندگی. خودش از یادآوری این خاطره هم خنده‌اش گرفت و هم می‌گفت هنوز هم وقتی در یک پروژه چشمش به آن بازیگر می‌افتد، خجالت می‌کشد. خلاصه این‌که ما در این سال‌ها کم پای درددل راننده‌های پروژه‌ها ننشستیم. افرادی که خواسته‌شان عمل کردن به تعهدها بود و کمی احترام و توجه.

زینب علیپور طهرانی/رسانه جام جم