بخش لطیفه‌گویی «هاونگ» حذف می شود

در این برنامه سعی شده با پخش تصاویر و فیلم‌های دیدنی و جالب که در شبکه‌های مجازی به اشتراک گذاشته می‌شود، دقایقی خنده را بر لبان مخاطبان بیاورد.

برای آشنایی بیشتر از چگونگی ساخت این برنامه و مسائل مطرح شده در آن با محمد کریمی‌یزدی به گفت‌وگو نشستیم:

درباره برنامه‌ هاونگ و ساختارش برایمان بگویید؟

این برنامه در فضای استودیو ضبط شده است. نخستین بخش برنامه مربوط به ویدئوهای موجود در فضای مجازی است که محتوای طنز دارد و اتفاقات و لحظه‌های جالب را به تصویر می‌کشد. بخش دیگر برنامه، تریبون خنده نام دارد. این تریبون در مکان‌های مختلف شهر قرار می‌گیرد، مردم پشت آن می‌ایستند و لطیفه، شیرین‌کاری یا آواز اجرا می‌کنند.

بخش نمایش عکس‌های جالب و خنده‌دار نیز قسمت دیگر برنامه است که در این بخش مجری راجع به هر تصویر توضیحات کوتاه و نکات جالب مربوط به هر عکس را در قالب طنز بیان می‌کند. آرزوهای قشنگ نیز بخش دیگر برنامه هاونگ است که در این قسمت سراغ شغل‌های گوناگون رفته و هر کسی در مورد آرزوهایش به زبان ساده خود صحبت می‌کند. بخش پایانی برنامه، قسمت لطیفه‌هاست که لطیفه‌های ارسالی از طرف مخاطبان از سوی مجری خوانده می‌شود.

ساخت این برنامه از قبل از عید کلید خورد. در ابتدا قرار بود فقط ویدئوهای ارسالی مردم را پخش کنیم، ولی هنوز ما برای مردم ناشناس بودیم و نمی‌توانستیم زیاد روی ویدئوهای مردم حساب کنیم و البته در این راه برخی محدودیت‌هایی را نیز داشتیم پس به این فکر افتادیم که باید در ابتدا برنامه هاونگ را به مردم بشناسانیم تا راه ارتباط برقرار کردن با آنها هموارتر باشد.

یکی از بخش‌های برنامه استفاده از لطیفه‌هایی است که مردم برای برنامه می‌فرستند. با توجه به کثرت برنامه‌های طنز شبکه نسیم و شباهت برخی از بخش‌های برنامه‌ها به یکدیگر فکر نمی‌کنید این بخش کمی تکراری شده باشد؟

ما نیز به همین نتیجه رسیده‌‌ایم و قصد داریم بخش‌هایی از برنامه را حذف و قسمت‌های دیگری جایگزین آن کنیم که یکی از آنها بخش لطیفه‌هاست که تغییر خواهد کرد. ما بخش جدید را هم به مدیران شبکه نسیم اعلام کرده‌‎ایم؛ ولی هنوز تائید نکرده‌اند. در سری جدید مشارکت مردم بیشتر خواهد شد تا علاوه بر این‌که حضور مردم در برنامه هاونگ پررنگ‌تر شود، بتوانیم از آنها در ساخت برنامه هم استفاده کنیم.

یکی از بخش‌های برنامه،‌ تریبون خنده است. کمی در این ‌باره توضیح دهید که جامعه هدفش کجاست؟ شاید برای بسیاری از مردم این پرسش پیش آمده باشد که این تریبون دقیقا کجاست تا بتوانند پشت آن قرار گیرند؟

هدف اصلی این بخش برنامه این است که مردمی را که نمی‌توانند از طریق اینترنت در برنامه حضور داشته باشند، به برنامه بیاوریم؛ حتی در بخش‌هایی هم مجری برنامه (امین نبی‌الهی) می‌گوید که شاید خیلی‌ها که طنز شیرینی هم دارند نتوانند در برنامه حضور داشته باشند و نمی‌توانند خود را نشان دهند. به همین دلیل ما تریبون خنده را راه‌اندازی کردیم و آن را در سطح شهر تهران نصب می‌کنیم تا مردم بتوانند در برنامه حضور بیشتری داشته باشند.

ما در تهران و در بیشتر مراکز اصلی این تریبون را قرار دادیم و سعی کردیم در میدان‌هایی حضور داشته باشیم که شناخته شده و محل تجمع مردم است.

چرا فقط شهر تهران؟

در ابتدا می‌خواستیم این تریبون را به شهرستان‌ها هم ببریم، اما برنامه «نسیم استان‌ها» هم از شبکه نسیم پخش می‌شود. به همین دلیل ما نمی‌توانستیم به شهرستان‌ها برویم، چون در کار تولید مراکز استان خلل ایجاد می‌شود.

یکی از بخش‌های دیگر برنامه آرزوهای قشنگ است که به عقیده من کمی به سمت تکرار رفته و آرزوهایی که پخش می‌شود مشابه یکدیگر است؟

دقیقا همین‌طور است. ما در ابتدا می‌خواستیم نام این بخش را «آرزوهای محال» بگذاریم، ولی با تغییراتی که داده شد نام این بخش به «آرزوهای قشنگ» مبدل شد. همه مردم ما یک آرزوی قشنگ دارند که سلامتی است و این تقریبا در تمام برنامه گفته می‌شود و باعث یکنواختی برنامه نیز شده است.

در سری جدید برنامه ساختار این بخش را هم تغییر دادیم و قرار شد که مردم از آرزوهای خود فیلم بگیرند و برای ما از طریق سایت برنامه بفرستند؛ البته باید رعایت کنند که این تصاویر قابل پخش باشد.

یکی از بخش‌های عمده برنامه پخش فیلم‌هایی است که از روی سایت‌ها و شبکه‌‌های اجتماعی برداشته می‌شود. به نظر شما این ورود به حریم خصوصی مردم و نقض آن نیست؟

این فیلم‌ها را نویسنده‌ها و بخش تحقیق ما، خانم‌ها نسیم صباغان و مریم بابایی انتخاب کرده و از روی اینترنت برداشته و بعد از پالایش آنها را آماده پخش می‌کنند. ما از فیلم‌هایی استفاده می‌کنیم که در اینترنت پخش شده و دیگر شامل حریم خصوصی افراد نیست. کسی هم تاکنون اعتراضی به خاطر پخش فیلمش از برنامه «هاونگ» نکرده است. ما یک سری نکات را نیز در نظر می‌گیریم که مبادا حریم خصوصی مردم را نقض کنیم. البته در بسیاری موارد نگاه ما به این فیلم‌ها صرفا سرگرمی نیست، بلکه نگاهی انتقادی به برخی مسائلی است که در فیلم‌ها دیده می‌شود. (مجید احمدی ‌/‌ جام جم)