خودشناسی مقدمه بازیگری

به گزارش مهر، کیانیان در ابتدای این نشست که شامگاه جمعه هفتم تیرماه در هتل مرمر برگزار شد درباره چگونگی ورود خود به عرصه بازیگری تئاتر و سینما توضیح داد و سپس در پاسخ به سوالی درباره داشتن الگویی برای بازیگری اظهار داشت: الگو داشتن در بازیگری درست نیست، زیرا بازیگر را تبدیل به فردی مقلد می‌کند و خلاقیت را از او می‌گیرد.

وی افزود: انسان باید به خود نگاه و خودشناسی را خویشن آغاز کند و دنبال ناشناخته‌های وجودش باشد. وجود الگو باعث می‌شود فرد از مسیر خود منحرف شود. در حالی که هدف بازیگر این است که در ابتدا به خودشناسی برسد و به تماشاگر نیز خودشناسی را بیاموزد.

این بازیگر باسابقه تئاتر و سینما با اشاره به اینکه الگو باعث می‌شود بازیگر به مکاشفه ناشناخته‌ها نپردازد گفت: خودشناسی باعث یافتن ابعادی در وجود آدمی شده و وی را برای یافتن پاسخ آنها ترغیب می‌کند. اگر بازیگری مطرح و مشهور می‌شود دلیلش رسیدن به خودشناسی است.

کیانیان در ادامه سخنان خود اظهار داشت: بازیگر خوب تئاتر و سینما کسی است که مخاطب لحظاتی از نقش‌آفرینی وی را سال‌ها به خاطر داشته باشد. زیرا به این طریق بازیگر لحظه‌ای را خلق کرده که شبیه هیچکس دیگری در جهان نبوده است.

وی در پاسخ به این سوال که در بازی‌های خود از تکنیک یا غریزه استفاده می‌کند گفت: من بازیگری هستم که درباره بازیگری کتاب می‌نویسم و بعد از مدتی بازی‌های خود را تحلیل می‌کنم تا ایرادهای بازی خودم را بشناسم. هر بازیگر و هنرمندی وقتی به خلق اثری می‌پردازد نباید به تکنیک فکر کند، زیرا باعث می‌شود خلاقیت خود را از دست بدهد.

بازیگر "آژانس شیشه‌ای" هنرمند را هنگام خلق اثر به فردی دیوانه تشبیه کرد که به فکر تکنیک نیست و توضیح داد: ما دو ستاد فرماندهی خودآگاه و ناخودآگاه در بدن داریم. بازیگر در زمان تمرین با خودآگاه خود عمل و همه موارد را وارد ناخودآگاه می‌کند. اما روی صحنه این ناخودآگاه بازیگر است که عمل می‌کند و خودآگاه وظیفه کنترل آن را بر عهده دارد.

وی بازیگری را با رانندگی مقایسه کرد و گفت: ما ابتدا برای آموختن رانندگی با مشکل مواجهیم. ولی وقتی آن را آموختیم دیگر به راحتی رانندگی می‌کنیم. فقط زمانی که خودرو دچار نقص شود به صورت خودآگاه آن را برطرف می‌کنیم. بازیگر خوب کسی است که ناخودآگاه خود را آموزش بدهد. چون هر چه ناخودآگاه آموزش‌دیده‌تر باشد روی صحنه بازیگر را بهتر یاری خواهد کرد.

اینکه یک هنرمند تا چه حد از حرف‌های دیگران در خصوص بازی خود می‌تواند به خودشناسی برسد پرسشی بود که مطرح شد و کیانیان در پاسخ به آن با اشاره به صادق بودن بازیگر با خود به عنوان لازمه بازی خوب، خود را از بازیگرانی معرفی کرد که پیش از اینکه دیگران آنها را نقد کنند، خود اقدام به تحلیل و بررسی نقش‌هایشان می‌کنند.

در ادامه نشست وقتی خواسته شد کیانیان الگوی مورد علاقه خود را معرفی کند، وی تبدیل شدن به شخصیت‌های کارتونی را از خواسته‌ها و آرزوهای تمامی دوران زندگی‌اش عنوان کرد و گفت: من هنوز هم به تماشای فیلم‌های کارتونی می‌نشینم زیرا تخیل موجود در آنها را دوست دارم و آرزو می‌کنم روزی برسد که تبدیل به یکی از شخصیت‌های کارتونی بشوم.

کیانیان در پاسخ به تعجب حاضرین در خصوص این مطلب و پافشاری برای گرفتن پاسخی عقلانی‌تر تصریح کرد: ما همواره دوست داریم انسان‌های دیگر نیز مانند ما فکر و هر آنچه ما مد نظرمان است مطرح کنند. این یکی از دلایلی است که باعث از بین رفتن دیالوگ و به وجود آمدن مونولوگ در روابط میان انسان‌ها می‌شود.

وی در بخش دیگر سخنان خود در پاسخ به نقدی درباره نقش‌هایی که ایفا کرده گفت: همه ما پیشفرض‌هایی در جهان داریم و بازیگر می‌تواند روی صحنه پیشفرض‌های تماشاگر را حفظ کند یا به هم بریزد. در جهان هنر قانون ثابت وجود ندارد بلکه قواعد کلی باعث فراهم شدن فضای لازم برای رشد می‌شود. در صورتی که قانون تثبیت‌شده در هنر محدودیت ایجاد می‌کند.

این بازیگر سینما درباره چگونگی تداوم حس در مقابل دوربین اظهار داشت: تنها راهی که برای تداوم حس مقابل دوربین وجود دارد تجربه کردن مستمر و حضور مداوم در مقابل دوربین است. یکی از راههای قابل دسترس برای این تجربه ساخت فیلم با دوربین‌های خانگی و تکرار و بررسی آن است.

در پایان این نشست وقتی از کیانیان پرسیده شد هدفش از بازیگری چیست پاسخ داد: هدف من از بازیگری لذت بردن شخصی است. من از آن دسته بازیگرانی نیستم که معتقدند برای مردم و هدفی متعالی بازی می‌کنند و فقط برای لذت شخصی بازی می‌کنم. زیرا معتقدم وقتی لذت شخصی در خلق اثر هنری موجود باشد این لذت به دیگران نیز منتقل می‌شود.

نشست‌های صمیمانه هنرمندان شهرستانی حاضر در هفتمین جشنواره سراسری تئاتر بانوان با حضور بازیگران حرفه‌ای سینما و تئاتر برگزار می‌شود که فاطمه معتمدآریا اولین میهمان این نشست‌ها بود.