روزی برای حسرت

اما در نگاه بزرگ‌تر، روایتگر اصلی سریال، یک زن وکیل به نام نرجس است که به دلیل ارتباطی که با دنیای غیب دارد، متوجه برخی مسائل پیرامون خود می‌شود. نرجس، تازه صاحب عروس شده و همین ابتدای کار، عروسش قطع نخاع شده و با آنها زندگی می‌کند.

شاید ابتدای کار این تلخی توی چشم مخاطب بزند اما قصه اصلی قرار است به گونه دیگری روایت شود. به مرور که مخاطب با حال و هوای نرجس و دنیای بقیه همراه می‌شود، شکل قصه برایش تغییر می‌کند و بهتر می‌تواند با آن همراه شود. روز حسرت به مرور و آرام پخته می‌شود و در همین مدت، مخاطب را هم با خود همراه می‌کند. چه آن زمانی که نرجس نگران یک راز پنهان از همسرش رضا می‌شود و او را در روز حسرت می‌بیند که مستاصل است و حال خوبی ندارد، چه زمانی که حال و احوال معصومه را بعد از مرگش خوب و پر از آرامش می‌بیند.

در هر دوی اینها خود نرجس بالغ‌تر شده و با نگاهی تازه‌ به زندگی همراه می‌شود. این‌که بتواند دنیای غیبی را که می‌بیند، باور کند از یک طرف و روبه‌رو شدن با شرایط خاص عروسش و تلاش برای نداشتن حس ترحم از طرف دیگر، او را در موقعیتی عجیب قرار می‌دهد.

نکته دیگر اما مربوط به پایان سریال است که مفهوم واقعی عدالت را نمایان می‌کند. مسعود در جایگاهی قرار می‌گیرد که روزگاری معصومه قرار داشت و انگار که عدالت برای او اجرا می‌شود. روز حسرت هم در زمانی که برای اولین بار در سال ۸۷ روی آنتن رفت و هم حالا که به مناسبت ماه مبارک رمضان دوباره پخش می‌شود، حس همراهی مخاطب را دریافت کرده است. پرداختن به مسائلی که شاید پیش از این مخاطب آن را در تلویزیون ندیده بود، باعث شد روز حسرت به یک سریال پرمخاطب تبدیل شود.

سیروس مقدم در روز حسرت هم مانند مجموعه‌های موفق دیگر خود یعنی «پیامک از دیار باقی» و «اغما»، توانست در القای پیام خود به مخاطب موفق عمل کند. او در این مجموعه‌ها هم مثل روز حسرت توانسته بود به موضوعی تازه از نگاهی تازه توجه کند. در عین حال، موسیقی این کار که به عهده آریا عظیمی‌نژاد بود، در القای این پیام به مخاطب کمک بسیاری کرد. ریتم تند و کند که متناسب با محتوای سریال، بالا و پایین می‌شد، کمک کرد موسیقی در این سریال به کمک انتقال پیام اصلی بیاید. روز حسرت با وجود همه سال‌هایی که از تولید آن گذشته، این روزها دوباره از آی فیلم پخش می‌شود و باز هم مخاطب را با خود همراه می‌کند.

مجموعه قصه و تازه بودن آن، مدل پرداختن به محتوا و مواردی مثل موسیقی، باعث شد تا روز حسرت به یک سریال باورپذیر تبدیل شود. هرچند اگر یکی از این موارد رعایت نشده بود، شاید شاهد سریالی بودیم که تلاش می‌کند پیام خود را به شکل مصنوعی به مخاطب برساند.