این به‌روز‌رسانی که در 25ژانویه2023 منتشر شد، اولین مورد در یک دهه است که روی سلاح‌های خودران هوش مصنوعی تمرکز می‌کند. این دستورالعمل به‌دنبال یک طرح اجرایی مرتبط است که توسط ناتو در 13اکتبر2022 منتشر شد که با هدف حفظ «نقطه فناوری» در آنچه که گاهی اوقات «ربات‌های قاتل» نامیده می‌شود، انجام می‌شود.
هر دو اعلامیه منعکس‌کننده درس مهمی است که ارتش‌ها در سراسر جهان از عملیات‌های جنگی اخیر در اوکراین و قره‌باغ گرفته‌اند: هوش مصنوعی تسلیحاتی آینده جنگ است. ریچارد مویز، مدیر ماده 36، یک سازمان بشردوستانه متمرکز بر کاهش آسیب‌های ناشی از سلاح‌ها، در مصاحبه‌ای گفت: این سلاح‌ها که تلاقی بین بمب و پهپاد هستند، می‌توانند برای مدت‌های طولانی در حال انتظار برای رسیدن به هدف باشند. او گفت که در حال حاضر، چنین موشک‌های نیمه‌خودران عموما با کنترل قابل توجه انسانی بر تصمیمات کلیدی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اما با افزایش تلفات در اوکراین، فشار برای دستیابی به مزیت‌های تعیین‌کننده در میدان نبرد با سلاح‌های کاملا خودمختار نیز افزایش می‌یابد، ربات‌هایی که می‌توانند بدون نیاز به نظارت انسانی، اهداف خود را انتخاب، شکار و به آنها حمله کنند.
در این ماه، یک تولیدکننده کلیدی روسی اعلام کرد که قصد دارد نسخه جنگی جدیدی از ربات شناسایی مارکر خود را توسعه دهد، یک وسیله نقلیه زمینی بدون‌سرنشین تا نیروهای موجود در اوکراین را تقویت کند. پهپادهای کاملا خودمختار در حال حاضر برای دفاع از تأسیسات انرژی اوکراین در برابر سایر پهپادها استفاده می‌شود. وحید نوابی، مدیرعامل پیمانکار دفاعی ایالات‌متحده که پهپاد نیمه‌خودران سوئیچ بلید را تولید می‌کند، گفت که این فناوری در حال حاضر برای تبدیل این تسلیحات به حالت کاملا خودمختار در دسترس است. میخائیلو فدوروف، وزیر تحول دیجیتال اوکراین، استدلال کرده است که سلاح‌های کاملا خودمختار «گام بعدی منطقی و اجتناب‌ناپذیر» جنگ هستند و اخیرا گفته است که سربازان ممکن است آنها را در شش ماه آینده در میدان نبرد ببینند. طرفداران سیستم‌های تسلیحاتی کاملا خودمختار استدلال می‌کنند که این فناوری با دور نگه داشتن سربازان از میدان جنگ، آنها را از خطر دور نگه می‌دارد. آنها همچنین اجازه می‌دهند تا تصمیمات نظامی با سرعت فوق‌بشری گرفته شود و قابلیت‌های دفاعی به‌طور اساسی بهبود یابد.
در حال حاضر، سلاح‌های نیمه‌خودران مانند مهمات پرسه‌زن که خود را روی اهداف ردیابی و منفجر می‌کنند، به یک «انسان» نیاز دارند. آنها می‌توانند اقداماتی را توصیه کنند اما از اپراتورهای خود می‌خواهند که آنها را آغاز کنند. در مقابل، پهپادهای کاملا خودمختار، مانند به اصطلاح «شکارچی‌های هواپیماهای بدون سرنشین» که اکنون در اوکراین مستقر شده‌اند، می‌توانند هواپیماهای بدون‌سرنشین را در روز و شب، بدون نیاز به مداخله اپراتور و سریع‌تر از سیستم‌های تسلیحاتی کنترل‌شده توسط انسان، ردیابی و غیرفعال کنند. منتقدانی مانند کمپین توقف ربات‌های قاتل بیش از یک دهه است که از ممنوعیت تحقیق و توسعه سیستم‌های تسلیحاتی خودمختار حمایت می‌کنند. آنها به آینده‌ای اشاره می‌کنند که در آن سیستم‌های تسلیحاتی خودمختار به‌طور خاص برای هدف قرار دادن انسان‌ها طراحی شده‌اند، نه فقط وسایل نقلیه، زیرساخت‌ها و سایر سلاح‌ها. آنها استدلال می‌کنند که تصمیمات زمان جنگ در مورد زندگی و مرگ باید در دستان انسان باقی بماند. تبدیل آنها به یک الگوریتم به شکل نهایی غیرانسانی‌سازی دیجیتالی است. کمپین توقف ربات‌های قاتل، همراه با دیدبان حقوق بشر، استدلال می‌کند که سیستم‌های تسلیحاتی خودمختار فاقد قضاوت انسانی لازم برای تمایز بین غیرنظامیان و اهداف نظامی قانونی هستند. آنها همچنین با کاهش خطرات درک شده، آستانه جنگ را پایین می‌آورند و کنترل معنادار انسان را بر آنچه در میدان نبرد اتفاق می‌افتد از بین می‌برند.
این سازمان‌ها استدلال می‌کنند که ارتش‌هایی که بیشترین سرمایه‌گذاری را روی سیستم‌های تسلیحاتی خودمختار انجام می‌دهند، از‌جمله ایالات‌متحده، روسیه، چین، کره‌جنوبی و اتحادیه اروپا، جهان را وارد یک مسابقه تسلیحاتی جدید پرهزینه و بی‌ثبات می‌کنند. یک پیامد می‌تواند این باشد که این فناوری جدید خطرناک به‌دست تروریست‌ها و دیگران خارج از کنترل دولت بیفتد.
دستورالعمل به‌روز شده وزارت دفاع اعلام می‌کند که ایالات متحده از سیستم‌های تسلیحاتی خودمختار با «سطوح قضاوت انسانی مناسب در مورد استفاده از زور» استفاده خواهد کرد اما دیدبان حقوق بشر بیانیه‌ای صادر کرد و گفت که دستورالعمل جدید معنای عبارت «سطح مناسب» را روشن نکرده و دستورالعمل‌هایی را برای آن تعیین نمی‌کند.
منبع: ضمیمه کلیک روزنامه جام‌جم
