پدیده‌ای به نام «خانه‌گریزی جوانان»

به گزارش جام جم سرا، «نازخند صبحی» با اشاره به اینکه ترک خانه و خانواده، از جمله رفتارهای ناسازگارانه‎ای است که در وهله اول فرد خانه‎گریز را دچار مشکل می‌‎کند، افزود: پدیده شوم خانه‌گریزی با توجه به پیامدهای اجتماعی که در سطح کلان در خانواده و جامعه ایجاد می‌‏‌کند، باید مورد بررسی دقیق و کار‌شناسانه از سوی متولیان امر قرار گیرد.
به نوشته ایسنا، او با یادآوری اینکه ترک خانه در اصل نوعی واکنش است که از دیرباز توسط برخی از انسان‏های نازسازگار رخ داده است، تصریح کرد: خانه‏‌گریزی بعضاً به علت شرایط بد محیط زندگی خانه، محیط کار و غیره به عنوان یک مکانیزم دفاعی به منظور تغییر وضعیت و یافتن شرایط بهتر انجام می‌شود، در حالی که یافتن امنیت و آسایش در خیابان‎‌ها و مکان‎های دیگر سرابی بیش نیست.
نویسنده کتاب «به خاطر بچه‌های ایران» با تأکید بر اینکه شرایط خانوادگی ازعوامل تشدید کننده فرار از خانه است، ادامه داد: شکاف بین نسل‎‌ها، کم‌توجهی به مسایل تربیتی و پرورشی فرزندان، اعتیاد والدین، خشونت والدین، تبعیض، سخت‌گیری و آزادی‎های افراطی، هم‌دل نبودن والدین باهم، ازدواج‎های تحمیلی و بالاخره بهره نبردن از آموزه‎های دینی، ازعوامل زمینه‎ساز خانه‎گریزی نزد جوانان است. به سربردن جوانان در عصر انفورماتیک به تعریفی دیگر گذار از جامعه سنتی به مدرن می‌‎تواند موجب افزایش ناهنجاری‎های اخلاقی و مدگرایی و ایجاد بحران هویت در جوانان باشد. افرادی که ترک خانه می‌‎کنند به علت نبود نهادهای حمایتی مسوول در دام‎های هولناک گرفتار می‌شوند و عاقبت شومی در انتظارشان است. در کشور ما برای دختران، زنان و حتی مردان، نهادی اجتماعی و حمایتی وجود ندارد که در صورت گریز از خانه از آنان حمایت کرده و زیر نظر مشاوران مشکل آنان را حل و به آغوش خانواده برگردانیده شوند. این افراد معمولا ً‌مورد سوء استفاده قرار می‌‎گیرند. این افراد در اصل به علت گرفتار شدن در دام‎های متعدد اعتیاد، دیگر روی بازگشت به خانه و آغوش خانواده را ندارند، در حالی که مجرم نبوده و قربانیان خانه و اجتماع هستند.
خالق اثر «نباید بمیری» با بیان اینکه خانواده هسته اصلی هر جامعه‎ را تشکیل می‌‎دهد و در صورت نابسامان بودن خانواده، پدیده‎های مخربی سر راه افراد خانواده به وجود می‌‎آید، افزود: پس باید از نابسامانی‎ خانواده با درایت و هوشیاری جلوگیری کرد. از سخت‎گیری‎های افراطی حذر کرد، رابطه سالم را در خانواده نهادینه کرد، از تبعیض بین فرزندان خودداری و همراه و همدل بودن با فرزندان، شناخت و آگاهی از روحیات جوانان و مهم‌تر از همه با ترویج عقاید دینی و مذهبی و درونی کردن آن، جوانان را از پدیده‎هایی که با آسیب‏‎های اجتماعی همراه است، حفظ کنیم. در موفقیت یا عدم موفقیت فرزندان، والدین نقش اساسی دارند و درک مسوولیت حفاظت آنان از گزینه‎های اجتماعی، از وظایف اصلی والدین است، بنابراین باید بکوشیم که خانه را برای فرزندان خود به مکانی امن تبدیل کنیم.