۱۵ راه صمیمی شدن با فرزندان

اولین و مهم‌ترین مساله این است که پدر و مادر فکر می‌کنند که برقرار کردن رابطه دوستی با فرزندان مشکل می‌باشد، در صورتی که اگر پدر و مادر کمی حوصله به خرج دهند و صبوری کنند و با آرامش به حرفهای بچه‌هایشان گوش دهند مسلما خیلی از گره‌هایی که بایستی با دندان باز شود را با دست باز می‌کنند. وقتی جوانان احساس امنیت کنند می‌توانند با پدر و مادر خود صحبت کنند بدون اینکه ترسی از طرد شدن، مورد ضرب و شتم قرار گرفتن، مورد تحقیر قرار گرفتن و مورد مقایسه قرار گرفتن داشته باشند. در این صورت آن جوان یا نوجوان، پدر و مادر خود را محرم اسرار دانسته و ارتباط خوبی بر قرارمی کند. البته این اولین و اساسی‌ترین قدم است.
یک مثال واضح اینکه خود ما چرا با یک دوست راحت صحبت می‌کنیم ولی با پدر و مادر یا حتی با خواهر و برادر نمی‌توانیم به راحتی صحبت کنیم؟ چون یک دوست فقط به حرفهای ما گوش می‌دهد و در‌‌نهایت برای اینکه ما را آرام کند، همدردی می‌کند و حتی یک راهکار هم جلوی پای ما می‌گذارد، چه درست و چه نا‌خواسته غلط. ولی پدر و مادر‌ها به محض اینکه بچه صحبت می‌کند چون نگران هستند که به نوعی از دستش بدهند شروع به گفتن حرفهای تحریک آمیز می‌کنند، البته ناخواسته و نمی‌دانند که این حرف‌ها فاصله‌ها را بیشتر می‌کند و بچه برای اینکه جایگاه خود را درخانه از دست ندهد ومورد سرزنش قرار نگیرد، ترجیح می‌دهد با‌‌ همان دوست راحت باشد ودردودل کند، به همین راحتی!

راهکارهای کاربردی:

۱- اولین راهکار اینکه اگر توانستید تحمل کرده و با آرامش به حرف‌هایشان گوش کرده بدون اینکه خود را در جایگاه پدر یا مادر بدانید، بلکه خود را یک دوست صمیمی و هم سن و سال او بدانید و راهنمایی‌اش کنید. بدون اینکه ترسی داشته باشید اولین قدم و بزرگ‌ترین قدم را برداشته‌اید.
۲- فرزندان خود را‌‌ همان طوری که هستند بپذیرید، بدون مقایسه با فرزندان دیگران، اگر می‌خواهید واقعا آن‌ها را از دست ندهید.
۳- علاقه خودمان را به صورت جملاتی شیرین اما نه چرب زبانی و شیوه‌های غیر کلامی محبت آمیز و عملی به فرزندمان ابراز کنیم. عزیزم تو عشق من هستی!!
۴- با جوانان و نوجوانان به زبان دل آن‌ها و مناسب با زمان زندگی آن‌ها سخن بگوییم، درقالب احترام وتشویق در فرزندانمان ایجاد امنیت روانی و انگیزه مثبت کنیم.
۵- فاصله روحی خود را با دردودل کردن و تعریف خاطرات کودکی با فرزندانتان کم کنید و با این کار رشد معنوی را در آن‌ها تقویت کنید.
۶- اشتباهات فرزندان خود را با بزرگواری بدون پرده دری و ایجاد جسارت در آن‌ها رفع نمایید.
۷- به صورت دستوری با آن‌ها صحبت نکنیم و نام فرزند خود را با احترام به ویژه در حضور دیگران صدا کنیم. ۸- دادن هدیه‌های کوچک به بهانه مناسبت‌های مختلف به صورتی که آن‌ها را پر توقع نسازد و برای هر کار کوچکی از شما انتظار پاداش و جایزه نداشته باشند.
۹- ایجاد حس مسئولیت و اعتماد به نفس در فرزندان با تعیین وظایف درخانواده و دادن یک حس مالکیت به آن‌ها.
۱۰- نسبت به دوستان فرزند خود حساسیت و شناخت بالایی داشته باشید، زیرا گرایش او بر پذیرش شما در گروه همسالان و مشابهت آنان از عوامل اصلی تربیت نوجوانان و جوانان است و این کار وقتی آسان می‌شود که با فرزندانمان دوست باشیم که مطمئنا به دوستان آن‌ها نیزمی توانیم نزدیک شویم.
۱۱- اهمیت جایگاه فرزندتان را در خانواده به اوتفهیم کنید که در حفظ و رشد شخصیت خود کوشا باشد.
۱۲- توقعات و انتظارات خود را به صورت دقیق و در حد توان و با محبت برایشان توضیح دهید.
۱۳- در مواقع انتقاد، شخصیت او را زیر سوال نبرده بلکه حداقل از چند خوبی او تعریف کرده و سپس عمل ناپسند او را انتقاد کنید.
۱۴- درمقاطع دشوار سعی کنید کنارش باشید و با اواحساس همدردی کنید، امابه او بفهمانید کاری که شما انجام داده‌اید وظیفه او بوده و عادت نکند.
۱۵- در آخر فرزندانمان را با سختی و محرومیت آشنا کنیم تا دارای روحیه‌ای قوی و محکم شوند.
با دقت این راهکار‌ها را مطالعه کرده، بپذیرید و انجام دهید. مطمئن باشید گاهی صمیمیت و مهربانی به موقع شر را به خیر تبدیل کرده و دردسرهای آیندهٔ فرزند شما برایتان از بین خواهد رفت.
>> میگنا