احیای سینمای بومی

 این فیلم از امروز جای فیلم «دو خواهر» را در سینماها می‌گیرد. دو خواهر در تهران حدود یک میلیارد تومان فروخت و از دور اکران خارج شد.

فیلم شکار روباه را مجید جوانمرد در سال 86 به سفارش شبکه سحر مقابل دوربین برد. در این فیلم که بخشی از داستان آن در خارج از کشور اتفاق می‌افتد، بازیگرانی مانند دانیال حکیمی، سام درخشانی و پوراندخت مهیمن ایفای نقش می‌کنند. این فیلم در چند سینمای محدود به صورت آزاد اکران می‌شود.

اکران فیلم‌هایی که از سال‌ها پیش در نوبت اکران مانده‌اند، اخیرا با آغاز فعالیت جواد شمقدری در معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رونق گرفته است. گویا شمقدری تصمیم دارد با اکران این گونه فیلم‌ها، کاری کند تا دیگر مساله‌ای به نام مافیای اکران در سینمای ایران وجود نداشته باشد. فیلم «استشهادی برای خدا» از 25 آذر اکران خواهد شد.

در هفته‌ای که گذشت فیلم «محاکمه در خیابان» ساخته مسعود کیمیایی، بیشترین سالن‌های سینما را در تهران برای نمایش در اختیار داشت. این سینما در 26 سالن روی پرده رفت؛ در حالی که منتقدان سینما چندان روی خوشی به فیلم کیمیایی نشان نمی‌دهند؛ اما مردم به دیدن این فیلم می‌روند. استقبال مردم از محاکمه در خیابان باعث شده تا این فیلم به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های کیمیایی تبدیل شود.

محاکمه در خیابان در 21 روز نمایش حدود 294 میلیون تومان فروخته است. با همه اینها فیلم «نیش زنبور» با فروشی حدود 420 میلیون تومان در 21 روز در صدر جدول فروش قرار دارد. این فیلم در 23 سینما روی پرده است.

مخاطبان فیلم کتاب قانون در هفته‌ای که گذشت، بیشتر شد. تبلیغات شفاهی را می‌توان مهم‌ترین دلیل برای استقبال از این فیلم پس از 55 روز اکران آن دانست. این فیلم تاکنون حدود 730 میلیون تومان فروخته است.

فیلم‌های ماه‌وش، پنالتی و چهره به چهره حدود 2 هفته پیش، همزمان با هم اکران شدند. در میان این 3 فیلم، ماه‌وش با فروش حدود 9 میلیون از 2 فیلم دیگر موفق‌تر ظاهر شده است. چهره به چهره در این مدت 8‌میلیون تومان و پنالتی حدود 5.5 میلیون تومان در تهران فروخته است.

انسیه شاه‌حسینی، کارگردان پنالتی، بازیگران این فیلم را از میان مردم آبادان انتخاب کرده، به همین دلیل پیش‌بینی می‌شود این فیلم در آبادان و شهرهای خوزستان بیشتر از دیگر نقاط ایران بفروشد.

اگر این اتفاق بیفتد، شاید تهیه‌کنندگان سینما تشویق شوند برای فیلم‌های خود از لوکیشن‌ها و داستان‌هایی بجز تهران استفاده کنند و جایی برای همه مردم ایران در سینما باز کنند.