تمام قد به احترام مقام معلم

انسان وقتی متولد می‌شود روحش مانند لوح پاکیست که هیچ خط و خطوط و نقش و نگاری روی آن وجود ندارد و این فرصت به ما داده شده تا در طول زندگی بر ضمیر وجودی خودمان نقوشی را رسم کنیم.نقوش ماندگاری که بخشی از شخصیت و منش آینده ما را ترسیم می‌کند. در واقع این ویژگی ما انسان‌هاست که بسیاری از صفات و موضوعات را به شکل اکتسابی و بر اثر آموزش به دست می‌آوریم و این خودش فرصت ارزشمندی است که به ما داده شده تا همه چیز را درانحصار موضوعاتی همچون وراثت قرارندهد. در این میان معلم‌ها و آموزگاران مهم‌ترین نقش را درطراحی ضمیر وجودی انسان‌ها برعهده دارند.کلاس درس معلم‌ها، خیلی وقت‌ها محلی برای یاد گرفتن حروف الفبا یا اعداد ریاضی فرمول‌های شیمی و فیزیک یا نکات علوم تجربی نیست، این کلاس‌های درس می‌تواند جایگاهی برای آموزش اخلاق و انسانیت باشد؛ همچنان که بسیاری از معلمان ما در طول دوران تحصیل فقط معلم دروس علوم و ریاضی و فیزیک یا زیست‌شناسی و عربی و فارسی نبودند‌! ما درهمین کلاس‌های درس وپشت همین میز ونیمکت‌های مدرسه، خیلی وقت‌ها درس زندگی و انسانیت یاد گرفتیم و با معلمانی مواجه بودیم که تعهد اخلاق و منش‌شان برای ما بالاترین و والاترین الگوی زندگی‌بود‌.به همین دلیل دوران درس و مدرسه همیشه یکی از ماندگارترین خاطراتی است که در ذهن هر یک از ما جای دارد، زیرا معلم‌ها نقش مهمی در شکل دهی به تصاویری که بر لوح وجودمان نقش بسته، داشته‌اند.معلم‌هایی که قدرت‌شان در آموزش علم و اخلاق و برقراری ارتباط مفید و موثر با دانش‌آموزان بود و در این مسیر صدها و شاید هزاران هزار دانش‌آموز تربیت کرده‌اند. معلم‌هایی که نه فقط پزشک و مهندس و معلم بلکه انسان‌هایی با‌اخلاق و ارزشمند تحویل جامعه داده‌اند.‌همچنان که خودشان از ارزشمندترین گروه‌های اجتماعی هستند چراکه همیشه جایگاه بالایشان را در تمامی جوامع حفظ کرده و همه انسان‌ها در تمام اعصار و قرون در برابر مقام شامخ معلم می‌ایستند و به این همه تعهد فداکاری و ارزشمندی تعظیم می‌کنند.