صدای ماندگار بانوی مهر

به پاس سال‌ها تلاش و کوشش صادقانه این بانوی هنرمند و پیشکسوت رادیو، گزارشی تهیه شده و در ابتدای آن یاد درگذشتگان و ستارگان پرشکوه رادیو که امروز در میان ما نیستند را گرامی می‌داریم و برای آن سفر کرده ،مغفرت و آرامش مسئلت می‌کنیم.توران مهرزاد متولد سال۱۳۰۹ در تهران و خواهر ایران بزرگمهر بود. او از دهه۲۰ فعالیت‌های هنری خود را در تئاتر آغاز کرد و بعدها در کنار تئاتر، بازی درنمایش‌های رادیویی، دوبله، بازیگری درسینما و گویندگی دررادیو را دنبال کرد و... 
     
رادیو را مثل خانه‌اش می‌دانست
 محسن سوهانی، مدیرکل هنرهای نمایشی و رادیو نمایش با بیان این‌که مرحومه و خانم ژاله علو که عمرشان مستدام باشد از آخرین بازماندگان نسل اول رادیو در ایران هستند، می‌افزاید: وی همیشه جزو بازیگران اصلی بود، فعالیت کاری سال‌های آخرش بیشتر در رادیو بود و رادیو را مثل خانه‌اش می‌دانست. بنده در این مدتی که در رادیو نمایش هستم، تلاش کردم که نقش فرزندی را ادا کنم. به یاد دارم که در آخرین دیدار، مراسم تجلیل از استاد مهرزاد برگزار شد که خیلی خوشحال شد. همه ما مرحومه را مادر رادیو می‌دانستیم. سوهانی در پایان صحبت‌هایش یادآوری می‌کند که مرحومه رادیو را خانه خودش می‌دانست و بچه‌های رادیو نمایش را مانند فرزندانش دوست داشت. 
     
همیشه می‌گفت تو پسر منی
 مکائیل شهرستانی هم در باره این بانوی هنرمند به جام‌جم می‌گوید: سال ۶۱ که وارد رادیو شدم، زمانی که دوره‌های آموزشی را سپری می‌کردم، خانم مهرزاد را خیلی در راهروهای میدان ارگ و استودیو‌ها می‌دیدم و همیشه عرض ادب می‌کردم. پس از پایان دوره‌های آموزشی، توفیق این را نداشتم که با مرحومه بازی کنم، اما از زمانی که کار کارگردانی را برعهده گرفتم، رفته رفته از این عزیزان که نسل اول رادیو هستند، دعوت کردیم که در کارهای‌مان بازی کنند. وی ادامه می‌دهد: یکی از مشخصه‌های بارز خانم مهرزاد، حضور صمیمانه‌شان در کارها بود. برخلاف بعضی‌ها که کار کردن با یک جوان به عنوان کارگردان برای‌شان سخت بود، وی این طور نبود.
 نگاه مهربان‌شان خیلی زبانزد بود. به‌یاد ندارم موردی باشد که از وی دعوت کرده باشیم و نخواسته باشد بیاید یا بهانه بیاورد، حتی سر تمرینات هم که حضور داشت، پویا بود و خیلی حرف‌شنوی داشت. با دقت و درایت گوش می‌کرد که کارگردان چه می‌خواهد و تمام تلاشش را می‌کرد. برای همه دوستان افتخار بود که با چنین عقبه و رزومه‌ای با خانم مهرزاد همکاری داشته باشد.
شهرستانی یادآوری می‌کند: خیلی خوشحالم که در آیین گرامیداشت استاد مهرزاد که به‌تازگی در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد، حضور داشتم و یک قطعه کوتاه نمایشی اجرا کردم. 
وی در پایان با بیان خاطره‌ای از مرحومه می‌افزاید: زمانی که در رادیو بودم از وجودشان بهره‌مند می‌شدم و همیشه هم به من می‌گفت: «تو پسر منی و هیچ‌وقت من رو فراموش نمی‌کنی»، این برای من خیلی باارزش بود.
     
مهرزاد برای من حق مادری را ادا کرد
شهین نجف‌زاده، یکی از هنرمندان رادیویی و از نزدیکان این هنرمند به جام‌جم می‌گوید: توران مهرزاد از یکشنبه‌شب (۲۶ آذر) دچار افت اکسیژن و تنگی نفس شد و از صبح روز (دوشنبه، ۲۷ آذرماه) به دلیل تنگی نفس در بیمارستان بخش آی‌سی‌یو تحت‌نظر بود اما حدود ساعت ۲۱ (سه‌شنبه ۲۸ آذرماه) از دنیا رفت. وی درباره توران مهرزاد می‌گوید: بانو مهرزاد در سال‌های اخیر با توجه به کهولت سن اعلام کرده بود که کار نمی‌کند و چندسالی می‌شد که در خانه بود. قبل از آن هم فقط با رادیو نمایش و کارهای تصویری سینما و تلویزیون همکاری می‌کرد. از همان اوایل کار ما که نسل سوم بودیم، خیلی دوست داشتیم با خانم مهرزاد که از نسل اول رادیو بود، کار کنیم. من ۳۸ سال در رادیو بودم اما در این ۱۵ سال اخیر خیلی به خانم مهرزاد نزدیک بودم و درواقع مثل دخترخوانده‌شان بودم. نجف‌زاده با اشاره به ویژگی این پیشکسوت رادیویی می‌افزاید: من به صورت تقریبی حدود ۲۰، ۲۵ سالی با مرحومه کار کردم.  یکی از خصلت‌های خانم مهرزاد انتقال تجربه کاری‌اش به تازه‌واردها و کسانی بود که در کنارشان بودند. یکی از ویژگی‌های منحصر به فردی که داشت اقتدار و مدیریت در زندگی شخصی بود. دوستی برای خانم مهرزاد خیلی ارزشمند و محترم بود به طوری که من می‌گفتم چرا من را دخترم صدا نمی‌کنید، می‌گفت که دوستی خیلی مهم و باارزش است.واقعا حق مادری را برای من ادا کرد. این روزهای آخر توان نداشت، در بیمارستان که بودیم، چشم‌هایش را باز کرد و با نگاهی که آسوده‌خاطره باشد، لبخند می‌زد و می‌گفت «جون ندارم که باهات حرف بزنم.»

وقار و عزت نفس بازمانده نسل اول رادیو
علی بخشی‌زاده، معاون صدای رسانه‌ملی در یادداشتی ضایعه درگذشت مرحومه توران مهرزاد را به جامعه هنری ایران تسلیت گفته و نوشته است: ضایعه درگذشت بانوی هنرمند و پیشکسوت رادیو، تلویزیون و سینمای کشورمان، مرحومه توران مهرزاد، موجب اندوه و تأثر اهالی هنر و رسانه شد. آنچه بانو مهرزاد را در خاطر همه ما برجسته و ماندگار کرد وقار، مهربانی، عزت نفس و خوش صدایی او بود.این صدای ماندگار و بازیگر نام‌آشنا در عرصه فعالیت‌های هنری، با رعایت اخلاق حرفه‌ای و ایفای نقش‌های مؤثر و ارزشمند، به‌ویژه در نمایش‌های رادیویی، میراثی جاودان از خود را در تاریخ فرهنگ و هنر این مرز و بوم به یادگار گذاشت. بانوی فقید، توران مهرزاد که از آخرین بازماندگان نسل اول رادیو در ایران بود و نقش‌های بیشماری را در رادیو اجرا کرد، همواره این رسانه گرم را خانه خود می‌دانست و همکاران رادیو را مانند فرزندانش دوست ‌داشت.او سرانجام در واپسین روزهای پاییز ۱۴۰۲ خرقه‌ی تن وانهاد و به سرچشمه‌ ابدیت پیوست. صدای او هرگز خاموش نمی‌شود و یادش در خاطر ما برای همیشه ماندگار خواهد ماند.اینجانب، فقدان اندوه‌بار بانو توران مهرزاد را به جامعه هنری ایران به‌ویژه هنرمندان و همکاران رادیو و خانواده محترم آن مرحومه، تسلیت می‌گویم و از درگاه خداوند متعال برای ایشان، رحمت و مغفرت الهی و برای بازماندگان صبر و سلامت مسألت دارم.