صیانت از خانواده

داستان این سریال تلویزیونی درباره قرعه‌ کشی میان چند خانواده تهرانی است که با نزدیک شدن به ایام نوروز به مشکلاتی بر می‌خورند. فیلمنامه این سریال را محمد تنابنده نوشته است و سعی کرده قصه‌ای کاملا ملموس و باورپذیر برای خانواده بنویسد. در واقع سریال تلویزیونی قرعه با مضمون خانواده و با رویکرد طنز موقعیت است و می‌توان گفت که این اثر با موضوع صیانت خانواده ساخته شده است.

نیک‌نژاد با ساخت این اثر تلاش کرده تا لحظات تلخ و شیرینی که در زندگی همه آدم‌ها پیش می‌آید را به شکل واقعی ترسیم کند. لحظاتی که همه به امید روزهای شاد، تلخی‌ها را پشت سر می‌گذارند. از سوی دیگر در این سریال شاهد اتفاقاتی هستیم که به‌دلیل مشکلات اقتصادی میان خانواده‌ها رایج است و همین بستر خوبی برای ارتباط با مخاطب است. نکته قابل تامل این است که برزو نیک‌ نژاد برای ساخت این سریال از مشورت‌های سیروس مقدم و همسرش الهام غفوری بهره برده است.

البته نیک‌ نژاد با ساخت سریال‌های مختلف در تلویزیون توانسته جایگاه خودش را حفظ کند و با ساخت سریال قرعه هم اثر قابل‌قبولی ارائه کرده است.

بدون تردید یکی از دلایل موفقیت این سریال حضور یک گروه طناز و کار بلد همراه با مسائل روز جامعه بوده که همه با هم دست به دست دادند و باعث شد این سریال چه در زمان پخش یا در زمان بازپخش مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد. در این سریال هم می‌توان مسائل و مشکلاتی را که مردم با آنها دست به گریبانند را مشاهده کرد.

مهم‌ترین آنها همین قرعه‌کشی محله‌ای است که عمل به شعار «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل» است. این‌که مردم یک محله به جای قوانین دست و پا گیر و سختگیری‌های بانک‌ها سعی می‌کنند روی پای خود بایستند و به یکدیگر وام بدهند، نمود عینی همین شعار است. همین‌طور مشکلاتی که موسسات مالی غیرمجاز برای مردم به‌وجود آورده‌اند و پول‌هایی که تکلیف‌شان معلوم نیست.

بروز نیک‌نژاد در این سریال با سختی‌های زیادی روبه‌رو بوده، زیرا تعدد شخصیت و لوکیشن کار را برای او سخت می‌کرد.

از سوی دیگر کار با بیش از ۳۰ بازیگر که اکثر آنها دیالوگ دارند و نمایش همزمان چند خانواده، طراحی صحنه و لباس پر حجم، آن هم در فضای شب عید از سختی‌های کار کارگردان بوده که به‌رغم کاستی‌ها از پس کار برآمده است. یکی از ابتکارات کارگردان انتخاب حمیدرضا آذرنگ به‌عنوان راوی، نکته قابل‌تاملی بود.

یعنی کارگردان به‌دنبال صدای خاص و ویژه برای راوی نبود و صدایی انتخاب کرد که بسیار معمولی بود. همین موضوع نشان می‌داد که او می‌خواهد زندگی ملموس و ساده را به تصویر بکشد و به‌دنبال زرق‌و‌برق نبود.