زمان مناسب برای آشنایی کودکان بامسائل دینی

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از مرکز مشاور رهیاب ، برای آشنایی کودکان با مفهوم خدا بهتر است در سن 3 سالگی به آنها بگوییم که خدا در همه جا حضور دارد، بسیار مهربان است و شما را دوست دارد.

سن مناسب آموزش مسائل دینی به کودکان در 7 سالگی می باشد. اگر در سنین پایین مفاهیم دینی را به فرزندان مان بیاموزیم، آنها در دوران نوجوانی و جوانی اعمال دینی را به خوبی انجام می دهند. 
 

در 3 سالگی باید لا اله الا الله را به کودکان آموخت و در سن 3 سال و 7 ماه و 20 روزگی باید  آنها را با محمد رسول الله آشنا کرد. در 4 سالگی صلوات و در 5 سالگی باید قبله را به کودکان را آموزش داد. همچنین فرزندان مان باید در 6 سالگی اعمال رکوع و سجود و در 7 سالگی وضو را بلد باشند. کودکان کمتر از 7 سال بسیاری از اعمال بزرگتر ها و والدین شان را تقلید می کنند.

بهتر است با انجام اعمال دینی مقابل فرزندان مان و بردن آنها به مساجد، هیات ها و مراسم های مذهبی و همچنین با استفاده از رسانه ها کودکان را هر چه سریع تر با مفاهیم دینی آشنا و به انجام آنها عادت دهیم. کودکان زیر 7 سال مفهوم دروغ و غیبت را نمی فهمند. از این رو بهتر است جلوی آنها از انجام  این اعمال بپرهیزیم، چرا که آنها این اعمال از برزگترهای شان یاد می گیرند و انجام می دهند.
 
کودکان در 7 سالگی آماده تربیت شدن هستند و این سن مناسب آموزش مسائل دینی به آنها است. بهترین زمان برای آشنایی دختران با مفهوم حجاب سن 7 سالگی و همزمان با ورود آنها به مدرسه است. چرا که آنها قبل از 9 سالگی به طور کامل با مفهوم حجاب آشنا شده و آن را رعایت می کنند.

بهتر است 2 سال قبل از اینکه عمل دینی به فرزندان مان واجب شود، آنها را با آن فریضه آشنا کنیم. برای آشنایی کودکان با مفهوم خدا بهتر است در سن 3 سالگی به آنها بگوییم که خدا در همه جا حضور دارد، بسیار مهربان است و شما را دوست دارد. باید مفاهیم مثبتی  از خدا در ذهن کودک ایجاد کنیم و از به کار بردن کلمات منفی نظیر عذاب، جهنم و این که اگر گناه کنید خدا شما را دوست ندارد، خودداری کنیم.

آشنایی کودکان با احکام دینی، امامان معصوم و آموزش مفاهیم توحید و معاد باید در 7 سال دوم زندگی کودک صورت گیرد. از آنجایی نوجوانان بسیار تحت تاثیر همسالان و دوستان خود هستند، بهتر است در محیطی تحصیل کنند که نوجوانان متدین در آنجا قرار دارند.

کودک زیر ۷ سال را نباید به طور مستقیم آموزش داد و برای آموزش او باید از روش‌های تخصصی و عینی کمک بگیریم. همچنین همه ما می‌دانیم که آموزش تنها به آموزش‌های رسمی محدود نمی‌شود.
 

اولین آموزش‌ها در خانواده و در محیط آرام خانه شکل می‌گیرد. مانند آموزش خوب زندگی کردن و خوب حرف زدن. در کل آموزش چگونه درست اندیشیدن را باید از‌‌ همان روز های نخست کودکی در نهاد کودک جای دهیم تا با رشد روحی و روانی و فیزیکی او این امر مهم نیز به تکامل برسد و بعد سایر آموزش‌ های جانبی را شروع کنیم.

شایان ذکر است که آموزش کودک در این سنین صرفا به صورت غیرمستقیم و بیشتر از طریق تحریک تمام حواس پنجگانه ‌اش باید صورت بگیرد. چون کودک مانند ما تجربه لازم برای تمرکز در کلاس آموزشی رسمی را به دست نیاورده است و شاید تحمل کلاس آموزشی برایش خسته کننده و کسالت ‌آور باشد. پس بهتر است آموزش‌ ها در خلال بازی باشد تا برای کودک ایجاد علاقه و انگیزه کند. آموزش در این زمان بسیار دشوار و  مهم است زیرا ریشه‌ های آموزش را به وجود می‌آورد و باید کاملا تخصصی و تکنیکی باشد.