تکریم خانواده از منظر امام رضا (ع)

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از parstoday ، در اسلام خانواده نقش بسیار مهمی را ایفا می کند و به آن توجه ویژه ای شده است. ارزش و اهمیت والای رفتار صحیح با اعضای خانواده  نیز در کلام و سیره عملی اهل بیت(ع) به خوبی نمایان است. امام رضا(ع)  نبیره پاک پیامبر نیز در رفتار با همسر، فرزند، برادر و آشنایان شان راه درست را به اهل ایمان نشان داده اند. توصیه ها و رفتارهای عملی امام رضا(ع) در این باره، الگویی برای همه مردم  عصر خود بوده و می تواند چراغ راه ما در این دوران نیز باشد.

امام رضا (علیه السلام) در مورد جایگاه و مقام کسانی که در دنیا به تکریم همسر وخانواده، وخوش رفتاری و نیکوکاری در قبال آن ها می پردازند، می فرمایند: «نزدیکترین شما به من از نظر مقام در روز قیامت، کسی است که در مورد خانواده خود خوش رفتار باشد.» و در روایت دیگری می فرمایند: «بهترین مردم از نظر ایمان کسی است که درباره خانواده خود نیکوکارتر باشد».

از نظر امام  رضا (ع) کسی که خویشتن را وقف محبت به خانواده می کند، در قیامت، در بالاترین درجات ایمان قرار می گیرد. یعنی در مقامی که حضرت رضا (ع) که والاترین مؤمنین در عالم می باشند، با ایشان هم نشین می شوند. در سیره ایشان خوش رفتاری با خانواده، عدم سخت گیری های بی مورد، تربیت صحیح فرزندان، تهیه غذای حلال و نیز ایجاد رفاه نسبی و در حد توان را می توان از مصادیق تکریم به خانواده برشمرد.

امام رضا (ع) زمانی که در سفر تشریف داشتند، نامه ای به فرزندشان  امام جواد (علیه السلام) در مورد صفت بزرگ منشی و سخاء و مروت نوشتند: « فرزندم ابو جعفر! به من خبر رسید که هنگام خروج از منزل، غلامان و خدمتکارانت، درب کوچک منزل را مى گشایند و همراه تو از منزل خارج مى شوند. این کار آنان به خاطر پستى و تنگ چشمى آنان است تا با مستمندان مواجه نشوى و خیر تو به آنان نرسد.

 از تو درخواست مى کنم و تو را به آن حقى که بر گردنت دارم سوگند مى دهم که ورود و خروج تو، همیشه از درب بزرگ باشد و چون بخواهى بر مرکب سوار شوى همراه خود مقدارى سکه طلا و نقره بردار و هر کس دست مسألت دراز کند، او را از عطاى خود بهره مند ساز.

 اکرام خانواده در سیرۀ امام رضا (ع) منحصر به محبت صرف نبود، بلکه رشد و ارتقاء صفات اهل منزل را همیشه مدنظر داشتند و عدم انجام این تکلیف را به معنای ظلم در حق خانواده می دانستند.  

در کتاب امام رضا(ع) و زندگی» نوشته «حجت الاسلام مهدی غلامعلی»از قول کنیزی که در خدمت امام بودند، می خوانیم: با تشرف امام رضا(ع) به خطه خراسان، مامون من را برای خدمت گزاری به ایشان بخشید. خانه امام بسیار ساده بود. در این خانه خبری از امکانات رنگارنگ کاخ نبود. من که به دنیا خو گرفته بودم، تحمل ساده زیستی امام برایم دشوار بود، اما معنویت بسیاری در این خانه نصیبم شد. امام رضا(ع) زنی را برای تربیت ما گماشته بودند که شب ها ما را برای راز و نیاز از خواب بیدار می کرد. خوب به یاد دارم که در خانه امام رضا(ع)، هیچ فردی حتی بزرگان اجازه نداشتند، داد بزنند یا صدایشان را بلند کنند. خود امام نیز همواره با مردم به نرمی و آهستگی و شمرده، سخن می گفت.

این مطالب  گوشه ای بیکران از دریای معرفتی بود که می شد در این وقت اندک برای شما بازگو کرد . آنچه که بطور کلی می توان بیان کرد این است که ؛ در سیرۀ امام رضا (ع) مشاهده می کنیم که تکریم خانواده چقدر پررنگ معرفی شده است. ایشان از جهات مختلف مثل محبت کردن، رشد و ارتقاء صفات الهی، خرجی دادن خانواده به اندازه مناسب (نه ولخرج بودن و نه خسیس بودن)، ایجاد فضایی شاد در خانواده و دیگر صفات نیک، همسر و خانواده را مورد اکرام قرار می دادند.