مرز باریک میان رویا و حقیقت

به گزارش جام جم آنلاین، این فیلم که محتوایی رازآلود و علمی ـ هیجانی دارد، داستان کارگری با نام داگلاس کواید است که در یک کارخانه کار می‌کند و از این راه به گذران زندگی مشغول است.

او که مدتی است از کابوس‌های شبانه رنج می‌برد، سر و کارش به کمپانی‌ای با نام «ریکال» می‌افتد؛ جایی که مدعی اند می‌توانند رد پای رویاهای افراد را در زندگی واقعی‌شان جست‌وجو کنند. اما داگلاس بعد از جست‌وجویی در خاطراتش متوجه می‌شود در حقیقت آن فردی که فکرش را می‌کرده، نیست و زندگی بسیار متفاوتی داشته و پس از کشف این حقیقت است که در جست‌وجوی واقعیت و مبارزه با افرادی که سعی دارند این خاطرات را دستکاری کنند، برمی‌آید.

فیلم یادآوری کامل در واقع براساس اقتباسی از فیلمی به همین نام ساخته سال 1990 به کارگردانی پاول ورهوون و با بازی آرنولد شوارتزنگر است که در زمان ساخت و اکران خود موفقیت‌های زیادی را هم در گیشه و هم از طرف منتقدان به همراه داشت و به لحاظ استفاده از جلوه‌های ویژه تصویری و صوتی جزو نوآوران زمانه خود محسوب می‌شد. حالا هالیوود دوباره و طبق سنت همیشگی ساخت فیلم‌های مجدد از روی پروژه‌های موفق خود، دست به ساخت این فیلم زده و البته سعی کرده جزئیات و تغییراتی را هم در متن اصلی داستان ایجاد کند تا فیلم بتواند برای مخاطبان نسخه اصلی هم حرفی برای گفتن داشته باشد که از جمله مهم‌ترین این تغییرات حذف بخش‌های مربوط به زندگی این شخصیت داستانی در مریخ و منتقل کردن آن به زمین و در فضایی پساآخرالزمانی و پادآرمان‌شهرانه است. اتفاقی که قطعا تعجب مخاطبان فیلم اصلی را در پی داشت و موجب تغییر بخشی از مسیر داستان هم شد.

کالین فارل بازیگر اصلی این فیلم است که در نقش داگلاس کواید، قهرمان داستان به ایفای نقش می‌پردازد و به جستجوی کشف حقایق هولناک زندگی اطرافش می‌پردازد. فارل که در سال 2008 و با بازی در فیلم تحسین شده «در بروژ» توانست نظر مثبت منتقدان را به خود جلب کند، این بار می‌کوشد نقش شخصیتش را از زیر سایه سنگین شوارتزنگر بیرون کشیده و در واقع با استفاده از حرکات به موقع چشم و دیگر اجزای صورتش، وجهی احساسی و درون گرایانه به نقش ببخشد و اتفاقا در این راه موفق هم بوده است.

نکته دیگر فیلم در نوع و سبک خاص کارگردانی لن وایزمن نهفته است. نگاهی به کارنامه کاری مختصر او در قالب ساخت سری فیلم‌هایی تحت عنوان «جهان زیرین» نشان می‌دهد که وایزمن تا به این جای کار فعالیت خود را به ساخت فیلم‌هایی با ژانرهای تخیلی و علمی محدود کرده است و قطعا می‌کوشد قواعد این ژانر را به درستی بلد باشد. برای همین هم هست که با اضافه کردن صحنه‌های اکشنی متفاوت با فیلم اصلی و ترسیم درست این فضای پساآخرالزمانی داستان، کوشیده به پیشبرد فیلم کمک کند.شاید باید تنها نقطه ضعف داستان را در ترسیم دو شخصیت زن داستان، یعنی همسر کواید (با بازی کیت بکینسیل) و نیز حضور جسیکا بیل در نقش مبارز آزاد اندیشی که به داگلاس در کشف حقیقت کمک می‌کند، دانست. دو شخصیتی که همچون بسیاری از شخصیت پردازی‌های زنانه هالیوود عمق چندانی پیدا نکرده و پس از پایان فیلم مخاطب را با سوالات زیادی در مورد چرایی حضورشان در داستان و نیز زیر و بم‌های شخصیت تنها می‌گذارد.

زهرا غفاری

جام جم