جنگجوی مهاجم

به او آموخته که فوتبال یک میدان جنگ است و یک جنگجو باید تا آخرین ثانیه بازی بجنگد و دست از جنگیدن برندارد. حتی اگر رقیبش چند برابر از او بزرگتر، نامدارتر و قوی‌تر باشد. زندگی در قاره سبز او را به این درک رسانده که نباید در مستطیل سبز تماشاگر شد. نه محو رقیب و نه ذوب در جریان بازی. او همان ستاره‌ای است که برخلاف خیلی‌ها فقط هنگام حمله و در زمین حریف به چشم نمی‌آید. او همیشه و همه‌جا موثر است حتی اگر قرار باشد استراتژی تیمش در جریان یک تورنمنت پرفشار بر پایه دفاع برنامه‌ریزی شده باشد. فرقی نمی‌کند؛ چه دفع و چه حمله او همیشه هست؛ آماده، جنگجو و فداکار. یک سلحشور واقعی.

در جام جهانی او همان ستاره‌ای بود که نیاز داشتیم. ستاره‌ای که ثابت کرد که مهاجم فقط نباید مهاجم باشد. مهاجم جزئی از یک تیم است و باید همانند هر 10 بازیکن دیگر، بجنگد، توپ بگیرد و دفاع کند. این رفتار رضا قوچان‌نژاد در جام جهانی یک کلاس درس واقعی بود. او در این کلاس درس مثل یک استاد زبده آموخت که وظیفه یک مهاجم فقط تهاجم نیست. شرح وظایف یک مهاجم تنها به زمین حریف و باکس محوطه 18 قدم محدود نمی‌شود.

قوچان‌نژاد را در جام جهانی همه جا می‌دیدیم. در یک لحظه در باکس حریف که می‌دوید و با مدافعان حریف درگیر می‌شد تا به آنها اجازه بازیسازی ندهد و لحظه‌ای بعد او را در میانه میدان رویت می‌کردیم که همانند یک هافبک دفاعی تکل می‌زند و توپگیری می‌کند و چند ثانیه بعد او را در پیشانی خط دفاعی ظاهر می‌شد که همانند یک مدافع تخصصی در حال دفاع از دروازه خودی است. جالب این‌که رضا این همه تاثیر را زمانی داشت که ایران قرار بود دفاع کند و به معدود تک حمله‌های کلیدی و تیغدار ایران او مرد اول بود که وظیفه اصلی خود را به بهترین شکل انجام می‌داد و دروازه حریفان را به لرزه می‌انداخت. قوچان‌نژاد برای ایران در جام جهانی ستاره‌ای فراتر از یک مهاجم بود. ستاره‌ای که علاوه بر وظیفه اصلی خودش، بشدت در کار تیمی و تیم ورک مشارکت می‌کرد و یک دخالت تاثیرگذار داشت. ضربه سر در برابر نیجریه که توسط انیه‌ما از روی خط دروازه دفع شد، یک ضربه سر مشابه و یک شوت تماشایی برابر آرژانتین که رومرو به زحمت آن را جمع کرد و دست آخر تک گل او برابر بوسنی بزرگترین اتفاقات ایران در فاز تهاجمی در جام جهانی بودند. اتفاقاتی که در آن گوچی مرد اول و آخر بود و دست آخر جام جهانی خوب خود را با تک گل برابر بوسنی کامل کرد. گلی که البته کمترین پاداش او بود. گوچی در جام جهانی نشان داد که یک برند اصل است!