بهنوش بختیاری: نمی‌خواستم فقط بازیگر طنز باشم

چند سالی می‌شود که او را به عنوان بازیگر طنز می‌شناسیم. با بازی هایش خندیده‌ایم اما او خودش می‌گوید چندان روحیه طنز ندارد. اگرچه با کارگردانان نامدار طنز همکاری داشته اما مایل است نقش‌های متفاوتی را ایفا کند. این روزها در سریال‌های عصر پائیزی و شوخی کردم شاهد بازی‌های بهنوش بختیاری هستیم. او این روزها گله دارد از از پرداخت نشدن دستمزدهایی که باید پرداخت شود. آنچه پیش روی شماست حرف‌های خودمانی بهنوش بختیاری است.

خانم بختیاری شما طی این سالها به عنوان بازیگر طنز شناخته شده اید. می‌خواهم بدانم آیا این خواسته خودتان است یا مایل هستید نقش‌های دیگری را هم تجربه کنید؟به هر حال متأسفانه در کشور ما اگر بازیگری در نقشی خوب ظاهر شود، پس از آن، نقش مشابه به او پیشنهاد می‌شود و گمان می‌کنم برای شما هم چنین اتفاقی افتاد؟

به عنوان بازیگر طنز وارد این حرفه نشدم. مدرسه تئاتر رسام هنر می‌رفتم و استادم هم خانم مهتاب نصیرپوربود.
اصلاً قصدم این نبوده که فقط طنز کار کنم. بعد از گذراندن دوره‌ام، مدتی به هیچوجه کار بازیگری نمی‌کردم. پیشنهاد بازی هم داشتم اما چون آن نقش‌ها را دوست نداشتم ترجیح دادم منشی صحنه خوبی باشم تا سریال خانه به دوش آقای عطاران. پس از آن سریال با هجوم پیشنهادهای طنز مواجه شدم. من اصلاً روحیه طنز ندارم و همین برایم عجیب بود که برای کارهای طنز از من دعوت می‌کنند. از شاد کردن دل مردم راضی هستم اما از این‌که برچسب بازیگر طنز خوردم راضی نیستم. مایل هستم انواع نقش‌ها را بازی کنم.
همان‌طور که اشاره کردید متأسفانه کسی از دست اندرکاران سینما و تلویزیون ریسک نمی‌کند، خلاقیت در انتخاب بازیگر ضعیف است. اگر بازیگری در نقشی خوب بازی کند و به قول معروف جواب بدهد، نقش‌هایی در همان سبک و سیاق به او پیشنهاد می‌دهند. متأسفانه استعداد‌ها را کشف نمی‌کنند. امسال بیش از 7 فیلمنامه را رد کردم چون می‌خواهم طنز کار کردن را کم کنم ولی نمی‌شود چون زندگی من از این راه می‌گذرد.
معضل دیگر ندادن بودجه از طرف صداوسیما است. تلویزیون بودجه چندانی در اختیار پروژه‌ها قرار نمی‌دهد و من الان با تعدادی چک برگشتی مواجه هستم.
با دستمزدهایی که نمی‌دهند و وضعیت نابسامان اقتصادی مجبور می‌شویم برخی پیشنهادها که دوستشان نداریم ولی دستمزد خوب دارد، بپذیریم. مردم این‌ها را نمی‌دانند. مادر من اخیراً بیمارستان بود و 50 میلیون هزینه بیمارستانش شد آن وقت مجبور می‌شوی پیشنهادهای ضعیف را قبول کنی. فقط من نیستم. بسیاری از همکارانم این مشکل را دارند.
آنها آینده کاری یک انسان را به هم می‌ریزند و آینده حرفه‌ای هنرمند را به خطر می‌اندازند. یک هنرمند باید حقوقش را دریافت کند تا خوب کار کند. در چنین شرایطی سینمای ما را با هالیوود مقایسه می‌کنند، واقعاً خنده‌ام می‌گیرد. این می‌شود که برچسب بازیگر طنز به هنرپیشه می‌خورد. من اگر حمایت مالی شوم، مدتی کار نمی‌کنم و منتظر کار خوب می‌مانم. در این کشور بازیگری تجمل و اضافه کاری است. بازیگر اگر ارزش داشت که بسیاری از هنرمندان در زمان پیری دچار مشکل نمی‌شدند. به جایی رسیده‌ایم که بازیگری حرمتی ندارد. سینما و فیلم جزو سبد مصرف خانواده ها نیست تا از ملزومات زندگی باشد. از این اتفاق بسیار شاکی ام. حتی کمدی بازی کردن هم در این شرایط سخت است. بازیگر دستمزد خوب نمی‌گیرد، توسط کارگردان، درست هدایت نمی‌شود، نقش خوب هم برایش نوشته نمی‌شود. در چنین شرایطی خوب است بازهم خلاقیت داریم، واقعاً فقط به عشق مردم کار می‌کنیم.

به نویسندگی شما بپردازیم. از کتابی که نوشته اید برایمان بگویید؟

از بچگی همیشه دستنوشته‌هایی داشته ام. کتاب در زندگی‌ام زیاد می‌خوانم. سبکم فانتزی است. 10 داستان کوتاه درباره کلاغ داشتم که یکی از دوستانم از من خواست آن‌ها را منتشر کنم. کلاغ می‌تواند به عنوان سمبل وراجی، دزدی و... باشد. پرنده دوست داشتنی است ولی در ذهن من هم به یک پرنده شیرین، ‌دله دزد، ‌قارقارو و... می‌ماند.
کتاب کلاغ‌های قیطریه تا چاپ سوم پیش رفت تا این‌که ناشر ناپدید شد و هنوز هم از ایشان خبری ندارم. شاید هم اشتباه از من بود که با این انتشارات کار کردم. به وزارت ارشاد مراجعه کردم و موضوع را با آن‌ها در میان گذاشتم و گفتند می‌توانید با ناشر دیگری کار کنید اما احساس کردم می‌توانم بهتر از این بنویسم و به همین دلیل ترجیح دادم به کتاب دیگری بیندیشم. یک کتاب دیگر شروع کردم به نام ژیوار. داستان‌های آن درباره حقوق زنان است و کاملاً به جهان خودم نزدیک است البته هنوز زمان زیادی لازم دارم، چون بسیاری از پرداختی هایم انجام نشد و دستمزد تعدادی از کارهایم را طلبکارم. ذهنم مشغول شد، نتوانستم کتاب را ادامه دهم. تصمیم گرفتم فیلم بسازم. سوژه ابتدایی من درباره خودکشی بود اما چون فکر کردم در مجوز گرفتن دچار مشکل می‌شوم سراغ بازیگران فراموش شده رفتم آن هم به عنوان دغدغه‌ام نه به عنوان مستند. می‌خواهم فیلم را به جشنواره حقیقت بفرستم دنبال جایزه نیستم فقط دنبال این هستم که صدای آن‌ها به گوش بقیه برسد.

گویا قرار است توسط یکی از برندها به شما آموزش فوتبال بدهند و سپس با نام شما مدرسه فوتبالی را برای دختران راه‌اندازی کنند. این برنامه کاریتان در چه مرحله‌ای است؟

وقتی این پیشنهاد به من شد با کمال میل قبول کردم اما هنوز قراردادی نبستم. قرارداد و شروع کار منوط به این است که آن شرکت بخواهد این کار را انجام بدهد و سرمایه‌گذاری کند. من دوست دارم این کار را انجام بدهم و کنارشان هستم اما هنوز اتفاقی نیفتاده است.

می خواهم بدانم دنیای بهنوش بختیاری بازیگر با دنیای بهنوش بختیاری نویسنده چقدر فرق دارد؟

خیلی متفاوت است. دنیای درونم بسیار فرق دارد، با آنچه مردم از من می‌بینند. اساساً غم انسان‌ها را دارم.برخی فکر می‌کنند بازیگران آدم‌های بی‌غمی هستند اما واقعاً این‌گونه نیست. همیشه می‌گویم خدایا فکرش را نمی‌کردم که بازیگر بشوم. دغدغه‌ام این بوده که زبان بخوانم و جهانگردی کنم اما فکر کردم شاید رسالتی داشته باشم و روی انسان‌ها اثرگذار باشم که بازیگر شدم. فقط به خودم فکر نمی‌کنم و بگویم همین که اتومبیل و آپارتمان داشته باشم کافی است. واقعاً فقر بزرگترین توهین به بشریت است. معضلات اجتماعی و مشکلات مردم بسیار ناراحتم می‌کند. بسیار تلاش می‌کنم کاری کنم اما هنوز نتوانستم کاری که دلم می‌خواهد انجام بدهم.

اما شما در فعالیت‌های خیرخواهانه هم شرکت دارید.

بله، هر جا که توانسته‌ام، حضور داشته‌ام و این را وظیفه‌ام می‌دانم. مرداد ماه امسال مؤسسه بین‌المللی سفیر صلح جشنی گرفت و به 5 نفر از هنرمندان و ورزشکاران تندیس صلح و نشان بین‌المللی یونیسف اهدا کردند. من،علی دایی، افشین پیروانی، محمد رویانیان و اکبرعبدی این افراد بودیم.ما می‌توانیم به عنوان سفیر یونیسف به خانم کرامتی که سفیر صلح و حسن نیت یونیسف است، کمک کنیم. این را به فال نیک گرفتم و فکر کردم بیشتر در مراکز خیریه حضور داشته باشم. خصوصاً فعالیت‌هایی درباره زنان بدسرپرست و کودکانی که در زندان هستند،داشته ام. خوشبختانه از طریق طنز با مردم ارتباط برقرار کرده‌ام حتی برخی وقت‌ها چک‌های کمکشان را به من می‌دهند که می‌گویم نباید پول را به من بدهید. پول باید به حساب دادگستری واریز شود اما وقتی این اعتماد و احترام را می‌بینم خوشحال می‌شوم.

سریال «شوخی کردم» و تجربه مجدد همکاری با مهران مدیری چگونه است؟

من آقای مدیری را به عنوان یک انسان بی‌بدیل قبول دارم. گذشته از این او مردم ایران را که سخت می‌خندند، می‌خنداند. همه جای دنیا بودجه‌های فراوانی در اختیار کمدین‌ها قرار می‌دهند اما آقای مدیری بدون بودجه‌های فراوان آنچنانی کارش را به درستی انجام می‌دهد. در آیتم‌های «شوخی کردم» مسائل اجتماعی مطرح شده است و حتی خیلی وقت‌ها خودش بخشی از متن را حذف می‌کند و مثلاً می‌گوید نمی‌توانیم با این بخش شوخی کنیم. از همکاری با آقای مدیری راضی و خوشحالم و شوخی کردم را هم دوست دارم چون حرف برای گفتن دارد.

به نظرم نقش‌تان در سریال عصر پائیزی به نوعی تیپ‌سازی است. حضورتان در آن سریال چگونه بود؟

این نقش را به خاطر کارگردان سریال آقای اصغر نعیمی قبول کردم. زمانی که فعالیت پشت صحنه داشتم خیلی به من کمک کرد. این نقش را کسی قبول نکرده بود چون همه می‌گفتند دختر همسایه است که گاهی می‌آید و می‌رود و کاراکتر قابل توجهی نیست.
5 ماه بدون دستمزد کار کردیم اما پشت صحنه خوبی داشتیم و با هم متحد بودیم. بعضی وقت‌ها با خودم فکر می‌کنم برای برخی کارها بازیگر‌هایی خوب هستند که می‌گویند تا دستمزدمان را نگیریم جلوی دوربین نمی‌رویم.
من سعی کردم چیزهایی به نقش اضافه کنم که جذاب‌تر و بهتر شود با اینکه نقش کوتاهی بود اما خوشبختانه دیده شد. همیشه از مردم کوچه و خیابان می‌شنوم چه کرده‌ام. مردم به من می‌گویند کارهایم را دوست داشته‌اند یا دوست نداشته‌اند. مردم گفتند منیژه را در سریال عصر پائیزی دوست داشتند. بازیگر باید برای هر نقشی حرمت قائل شود. هیچوقت بدون ایده و پیشنهاد به کارگردان سرصحنه نمی‌روم. اصغر نعیمی کارگردان توانا و خوش ذوق و با سوادی است. امیدوارم با تمام سختی‌هایی که زمان این سریال کشید، تهیه‌کننده‌های کارهای بعدی‌اش اذیت و آزار نداشته باشند البته تهیه‌کننده این کار هم آدم خوبی است اما دستش خالی است.

و گویا قرار است در ایام نوروز هم شما را در سریال شبکه سه ببینیم. دومین همکاری با منوچهر هادی کارگردان این سریال پس از مجموعه مناسبتی خداحافظ بچه

سریال خوب بد زشت سریالی با قصه‌ای لطیف و انسانی است. بابک کایدان این سریال را نوشته و قلمش را دوست داشتم. در این سریال نقش بهنوش مادر 2 فرزند را دارم که زندگی زناشویی‌اش در آستانه فروپاشی است.او معتقد است جهان مجازی بهتر از جهان واقعی است. مدام در فیس بوک است و مدام هم رکب می‌خورد و زندگی‌اش به خاطر این اتفاق از دست رفته است.ما در این سریال اشاره می‌کنیم که این اتفاق بد است و باید در زندگی تعادل را رعایت کرد.

روزنامه ایران/ مریم رضازاده