توطئه کشف حجاب

پدیده کشف حجاب را می‌توان مهم‌ترین طرح اسلام‌ستیزی حکومت رضاخان دانست؛ طرحی که برای اجرا و عملیاتی کردن آن مجلس شورای ملی در ششم دی‌ماه 1307 به تصویب قانون متحدالشکل بودن البسه اقدام کرد.

این طرح پوشیدن کت و شلوار، کراوات و کلاه‌فرنگی برای مردان را امری الزامی و اجتناب‌ناپذیر جلوه می‌داد.

این تلاش رضاخان بود که زنان غرب‌زده و گروهی از زنان درباری را همراه و همگام خود کرد تا به صورت بی‌حجاب یا بدحجاب در انظار و مجامع عمومی ظاهر شوند و اختناق و ظلم حاکمان دربار به مردم اجازه هیچ حساسیت و برخوردی را به آنان ندهد.

اسلام‌ستیزی رضاخان زمانی به اوج خود رسید که در سفر به ترکیه شاهد تغییرات چشمگیر دولت لائیک ترکیه به رهبری کمال آتاتورک در راستای غربی کردن جامعه دینی و مسلمان آن کشور بود، رضاخان تحت‌تاثیر این پدیده قرار گرفت و در بازگشت به ایران از هیچ اقدامی در جهت اسلام‌زدایی و حجاب‌زدایی فروگذاری نکرد.

به گواه تاریخ در بهمن سال 1313 بود که دستور داد با افتتاح دانشگاه تهران، دختران بدون حجاب بر سر کلاس‌ها حاضر شوند و به تحصیل بپردازند.

رضاخان واکنش مردم، علما و بزرگان را به دلیل اقدام خود سرکوب کرد، سرکوب قیام گوهرشاد مصداق بارز آن است، قیامی که کشتار مردم مسلمان را به دنبال داشت.

شش ماه بعد یعنی هفدهم دی ماه 1314 رضا خان در جشن فارغ‌التحصیلی دانشسرای مقدماتی دختران در تهران قانون کشف حجاب را آشکارا و رسمی اعلام کرد.

جشن فارغ‌التحصیلی به ابتکار علی‌اصغر حکمت وزیر معارف و فراماسونر معروف تشکیل شد که بر اساس آن دوران سیاه برای زنان ایرانی آغاز شد.

از این روز بود که ماموران رژیم رضاخان در هر کوی و برزن با خشونت چادر از سر زنان ایرانی برمی‌داشتند.

استعمار با اجرای این طرح بخوبی دریافته بود که جامعه به سمت و سوی فرهنگ غیرخودی خواهد رفت.

فرهنگ غرب در میان خانواده‌ها نفوذ خواهد کرد و هیچ نیازی به استفاده از ابزار زور نیست و فرهنگ غربی جایگزین فرهنگ دینی مردم خواهد شد.

محمد خامه‌یار - جام‌جم