بحران سالمندی در پیش رو

البته پیش‌بینی می‌شود اوج سالمندی جمعیت ایران طی سال‌های ۱۴۳۵ تا ۱۴۴۵ رخ دهد و در این سال‌ها حدود ۳۵میلیون نفر سالمند در کشور داشته باشیم. موضوع مهمی که نمی‌توان از آن به‌سادگی گذشت، کاهش اطرافیان یک سالمند و افزایش پدیده سالمندان تنها و بدون همسر در آینده کشور است که یک عارضه بسیار مهم اجتماعی در آینده است.
با تغییر سبک‌ زندگی و الگوهای نگرشی، سالمندان نسبت به گذشته تنهاتر شده‌اند. این درحالی است که افراد در سنین سالمندی نیاز بیشتری به همراهی و حضور اعضای خانواده در کنار خود دارند.
با توجه به رشد جمعیت زنان سالمند، آمار تنهازیستی آنها نسبت به مردان سالمند بیشتر است. مطابق پژوهشی با عنوان «پیامدهای اجتماعی اقتصادی زندگی زنان سالمند تنها» که به سرپرستی دکتر میرطاهر موسوی، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی انجام شده، هم اکنون الگوی تنهازیستی در میان زنان سالمند بیش از چهار برابر مردان سالمند است. با این حال کارشناسان طب سالمندی معتقدند در کنار تربیت پزشک و نیروی انسانی متخصص در حوزه طب سالمندی باید به سالمندان نیز آموزش‌های لازم ارائه شود تا آنها برای خود مراقبتی توانمند شوند، در این شرایط می‌توانند با توانایی و انرژی بیشتری در جامعه حضور داشته باشند و چالش‌های‌شان را پشت سر بگذارند.
مسئولان کشور باید از هم اکنون برای بحران سالمندی پیش‌رو برنامه‌ریزی کنند، چراکه در صورت بی‌تفاوتی به این موضوع در سال‌های نه‌چندان دور، سالمندان کشور نه‌فقط به لحاظ مسائل بهداشتی و درمانی بلکه به لحاظ مسائل پوشش بیمه‌، رفاه و معیشت با چالش‌های مختلفی مواجه خواهند شد.