مشوق آموزش باشیم

به گزارش جام جم آنلاین ،اهداف مناسب تعیین کنید از قرار دادن اهدافی که مبهم یا همواره فراتر از توانایی های کودک شماست، بر حذر باشید. هرگز کمال گرا نباشید زیرا این مسئله سبب سرخوردگی شما و کودکتان خواهد اشاد و نهایتا کودکی غمگین و سرخورده خواهید داشت که فاقد شکوفایی و رشد دلخواه است. هرگز در دام انتظارات بیش از حد نیافتید، ولی در جریان دستاوردها و موفقیتهای کوچکی که کودک شما هر روز به آنها دست می یابند باشید. فکرتان را بر کمبودها متمرکز نکنید؛ بلکه سعی کنید از هرگونه عمل مثبت یا پیشرفت کودک متوجه شوید و از آنها تقدیر کنید .

نرمش بیش از حد نیز به همین اندازه برای کودک شما مضر است. بی شک انگیزه های شما خیرخواهانه است ولی نرمش بیش از اندازه و لوس کردن و حمایت افراطی از کودک، ممکن است فرزند شما را وابسته نگهدارد، باعث شود او احساس بی دست و پایی کند، واحتمالأ سبب شود نقش یک قربانی را به خود بگیرد، که در این صورت سازگاری او با زندگی بسیار دشوار خواهد بود.

همواره مشارکت کنید یکی از وظایفی که به عنوان معلم کودکتان به عهده شماست آن است که واقعا باید کارهایی انجام دهید. در واقع مجبورید خیلی بیش از آنچه تمایل دارید کار انجام دهید. کودک شما تا پس از هشت سالگی از طریق نمونه و تقلید یاد می گیرد، و یکی از بهترین راهها برای نشان دادن یک نمونه خوب به وی این است که برخیزید و در مقابل او یا همراه با او کاری انجام دهید. این بدان معناست که نباید فقط به دستور دادن یا راهنمایی کردن کودکتان اکتفا کنید. مثلا به جای اینکه رفتار فرزند خود را با گفتن «با انگشتانت غذا نخور» اصلاح کنید، قاشق خود را بردارید و تعمدا حرکات را انجام دهید و در همان حال بگویید «ما با قاشقمان غذا می خوریم». به جای اینکه به او بگویید «برو اسباب بازیهایت را جمع کن» باید دست فرزند خود را بگیرید، زانو بزنید، و این کار را به صورت بازی با هم انجام دهید و بگویید «وقتش است اسباب بازیهایت را جمع کنی». حرکت توأم با اندکی خیال پردازی با شوخ طبعی با بازی، برای وادار کردن کودک به انجام آنچه می خواهید، مثل جمع کردن اسباب بازیها، بسیار مفید است.

می توانید به جای قطع کردن بازیهای بچه ها، به آنها ملحق شوید. مثلا اگر در حال قطار بازی هستند پیشنهاد کنید قطار به جای حرکت روی ریلها وارد ایستگاه شود و در همان حال مشغول مرتب کردن اتاق و برداشتن صندلیها از وسط راه شوید، می توانید، از راننده کامیون دخترتان بخواهید کامیون را داخل گاراژ ببرد یا پسرتان را وادارید اسب را به داخل اسطبل براند.

تکرار کنید، تکرار کنید، تکرار کنید در مورد تمام کودکان، ولی به ویژه کودکان خردسال، ضروری است که بارها و بارها به آنها گفته شود که یک کار را انجام دهند، هرچند این کار برای شما ممکن است خسته کننده باشد. مثلا فرض کنید یک کودک خردسال هنگام خوردن غذای سرپایی، صرف نهار یا انتظار برای هر چیزی آرام نمی نشیند. در این صورت ممکن است مجبور باشید پیامهای معینی را، مثل «ما هنگام غذا خوردن پاهایمان را تاب نمی دهیم و به صندلی لگد نمی زنیم»، ماهها و ماهها و ماهها تکرار کنید تا زمانی که بدن کودک هم مانند ذهنش پیام را دریافت کند.

نمونه های مثبت ارائه کنید به یاد داشته باشید که تا حد امکان مسائل را به نحو مثبت بیان کنید. مثلا بگویید «چه گربه کوچولوی نازنینی است؛ بیا نوازشش کنیم» و به کودکتان نشان دهید چگونه این کار را انجام دهد. سپس دست او را بگیرید و حرکت را با او انجام دهید. فریاد نکشید «گربه را اذیت نکن». جملات منفی از همان لحظه ای که شروع به صحبت می کنید ایجاد ناراحتی می کنند. مغز کودک الزاماهمه کلمات را دریافت و تحلیل نمی کند.

فقط بعد از سن مدرسه است که کودک آمادگی پاسخ دادن به دستورات صرفا کلامی بدون همراهی حرکات را دارد. بنابراین تا جایی که می توانید سخنان خود را به نمایش در آورید و به کودک خود تصویری از کار مورد انظر ارائه کنید. سعی کنید کارها را به صورت نمایشی و اغراق شده انجام دهید. به جای اینکه بگویید «موقع وارد شدن در را به هم نزن!»، هنگامی که صدای پای پسرتان را می شنوید به طرف در بروید، در آنجا او را استقبال کنید و سپس بگویید «ما در را آرام می بندیم»