چیزهایی که باید درمورد خودکشی بدانید

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از درمانکده، اقدام به گرفتن جان خود، خودکشی نام دارد. علائم هشداردهنده که نشان میدهد ممکن است فرد دست به خودکشی بزند.

نمیتوان به احساس درونی دیگران پی برد بنابراین وقتی کسی فکر به خودکشی دارد، همیشه به سادگی قابل تشخیص نیست اما در ادامه چند علامت بیرونی و هشدار دهنده آمده که ممکن است کسی که به خودکشی فکر میکند دست به انجام آنها بزند:

• صحبت درمورد احساس ناامیدی، گرفتاری یا تنهایی
• ممکن است بگوید دیگر دلیلی برای زندگی ندارد
• نوشتن وصیتنامه یا بخشیدن اموال شخصی
• گشتن به دنبال ابزاری برای آسیب رساندن به خود، مثل خرید اسلحه
• خواب زیاد یا کم
• پر خوری یا کم خوری که منجر به افزایش یا کاهش قابل توجه وزن میشود
• رفتار های پر خطر مثل مصرف زیاد الکل و مواد
• اجتناب از تعاملات اجتماعی با دیگران
• بروز خشم یا قصد انتقام
• نشان دادن علائم اضطراب یا پریشانی شدید
• تغییرات خلق و خو
• از خودکشی به عنوان راهی برای رهایی حرف میزند

شاید ترسناک به نظر برسد اما دست به عمل زدن و کمک رسانی به کسی که نیازمند آن است به پیشگیری از تلاش برای خودکشی یا مرگ کمک میکند.

چطور با کسی که به خودکشی فکر میکند حرف بزنیم؟

اگر شک دارید که ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده به خودکشی فکر کند، راجعبه نگرانی هایتان با او صحبت کنید. میتوانید با پرسیدن سوالاتی که فرد را متهم نمیکند یا او را مورد قضاوت قرار نمیدهد، سر صحبت را باز کنید

.رک و راست حرف بزنید و از پرسیدن سوالات مستقیم مثل «آیا به خودکشی فکر میکنی؟» نترسید.
حین مکالمه از موارد زیر مطمئن شوید:

• خونسردی خود را حفظ کنید و با اطمینان حرف بزنید
• به طرف مقابل اطمینان دهید که احساساتش معتبر و مهم است
• حمایت و پشتیبانی خود را پیشنهاد دهید
• به او بگویید که میتواند کمک بگیرد و با درمان احساس بهتری پیدا کند

مشکلاتشان را کوچک نشان ندهید یا سعی نکنید با شرمنده کردن فرد نظرش را عوض کنید. شنیدن و نشان دادن حمایت بهترین راه برای کمک است. همچنین میتوانید فرد را به درخواست کمک از متخصص تشویق کنید.
پیشنهاد دهید تا برای پیدا کردن متخصص به او کمک کنید، برایش نوبت بگیرید یا همراه او در اولین جلسه حاضر شوید.

اگر کسی که برایتان مهم است علائم خودکشی از خود نشان دهد، برایتان ترسناک به نظر میرسد اما اگر کمکی از دستتان برمی آید، حتما باید اقدام کنید. باز کردن سر صحبت بمنظور تلاش برای کمک به نجات جان فرد ریسکی است که ارزش مبادرت دارد.

اگر نگران هستید و نمی دانید باید چه کار کنید، میتوانید از خطوط مخصوص شرایط بحرانی یا جلوگیری از خودکشی کمک بگیرید.

به صحبت درمورد خودکشی یا دست زدن به اقداماتی برای پایان دادن به زندگی، رفتار متمایل به خودکشی گفته میشود. به این افکار و رفتار متمایل به خودکشی به چشم وضعیت اضطراری روانپزشکی نگاه میشود.

اگر شما یا اطرافیانتان هر یک از این موارد را از خود نشان میدهد، باید فورا از یک کارشناس روانشناسی یا متخصص روانپزشکیدرخواست کمک کنید.

درصورت خطر حتمی

به گفته ی اتحادیه ی ملی سلامت روان (NAMI)، اگر در کسی متوجه این علائم زیر شدید، باید فورا تحت مراقبت قرار گیرد:

• راست و ریست کردن امور یا بخشیدن اموال
• خداحافظی با دوستان و آشنایان
• درحالیکه قبلا ناامید بودند، حالا آرام به نظر میرسند
• برنامه ریزی برای خرید، سرقت یا قرض گرفتن ابزار خودکشی، مانند تفنگ یا دارو

اگر فکر می کنید کسی می خواهد به خود آسیب بزند:

• با شماره ی اورژانسی منطقه تماس بگیرید.
• تا زمان رسیدن کمک همراه فرد بمانید.
• اسلحه، چاقو یا هر وسیله ای را که باعث آسیب می شود دور کنید.
• به حرف هایش گوش دهید اما او را مورد قضاوت قرار ندهید، بحث یا تهدید نکنید و فریاد نزنید.

چه چیزی خطر خودکشی را بالا میبرد؟

معمولا هیچکس فقط بخاطر یک دلیل تصمیم نمیگیرد خودش را بکشد. چند عامل باعث افزایش خطر خودکشی میشود. مانند مبتلا بودن به اختلال سلامت روان.
اما بیش از نیمی از افرادی که در اثر خودکشی جان خود را از دست میدهند، اختلال روانی در آنها هنگام مرگ تشخیص داده نشده است.

افسردگی اولین عامل خطرناک روانی است اما اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی، اختلال اضطراب و اختلال شخصیت هم از دیگر عوامل است.
به غیر از اختلالات روانی، عوامل دیگری که خطر خودکشی را بالا میبرد عبارت است از:

• حبس
• امنیت شغلی ضعیف یا پایین بودن میزان رضایت از کار
• سابقه ی قرار گرفتن در معرض خشونت یا مشاهده ی خشونت همیشگی
• تشخیص بیماری جدی در فرد، مثل سرطان یا ایدز
• انزوای اجتماعی یا قربانی قلدری یا آزار قرار گرفتن
• اختلال مصرف مواد
• تجاوز یا آسیب روحی در کودکی
• سابقه ی خودکشی در خانواده
• فرد قبلا دست به خودکشی زده باشد
• ابتلا به بیماری مزمن
• فقدان اجتماعی، مانند پایان یافتن یک رابطه ی جدی
• از دست دادن شغل
• دسترسی به ابزار مرگبار، مانند اسلحه و دارو
• قرار گرفتن در معرض خودکشی
• برای دریافت کمک و پشتیبانی به مشکل بربخورد
• عدم دسترسی به روش های درمان اختلال روانی یا مصرف مواد
• پیروی از نظام های اعتقادی که خودکشی را راه حل مشکلات فردی میدانند

تحقیقات نشان داده افراد زیر بیشتر در معرض خطر خودکشی قرار دارند:

• مردان
• افراد بالای 45 سال
• سفیدپوستان، سرخپوستان یا بومیان آلاسکا

ارزیابی کسانی که در معرض خطر خودکشی قرار دارند

مشاور روانشناس یا متخصص مغز و اعصاب یا روانپزشک میتواند براساس علائم، سابقه ی شخصی و خانوادگی تشخیص دهد آیا خطر اقدام به خودکشی در فرد بالاست یا خیر.
او زمان شروع علائم و تناوب آن را از فرد میپرسد. همینطور درمورد هرگونه بیماری فعلی یا قبلی و شرایط خاص خانوادگی از فرد سوال میکند.
بدین ترتیب، توضیح احتمالی به علائم را به دست می آورد و تشخیص میدهد باید چه نوع آزمایش یا متخصص دیگری را پیشنهاد دهد. احتمالا موارد زیر را معاینه میکند:

• سلامت روان: در بسیاری از موارد فکر به خودکشی معلول اختلال روانی زمینه ای مانند افسردگی، اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی است. اگر فرد مشکوک به اختلال روانی باشد، احتمالا به متخصص سلامت روان ارجاع داده میشود.
• مصرف مواد: سوء مصرف الکل و مواد اغلب منجر به رفتار و فکر به خودکشی میشود. اگر علت اصلی مصرف مواد است، اولین قدم این است که به مراکز باز پروری مراجعه کنید.
• دارو: مصرف بعضی دارو های تجویز شده- مانند دارو های ضد افسردگی– خطر خودکشی را بالا میبرد. متخصص دارو هایی را که فرد درحال حاضر استفاده میکند مورد بررسی قرار میدهد تا ببیند آیا عامل بروز این رفتار هست یا خیر.

درمان خودکشی

روش درمان به علت زمینه ای فکر به خودکشی بستگی دارد اما در بسیاری از موارد از صحبت درمانی و دارو استفاده میشود.

صحبت درمانی

صحبت درمانی، که تحت عنوان رواندرمانی هم شناخته میشود، یکی از روشهای احتمالی درمان برای پایین آمدن خطر اقدام به خودکشی است. درمان رفتاری-شناختی نوعی صحبت درمانی است که اغلب درمورد کسانی که به خودکشی فکر می کنند به کار میرود.

هدف از این روش آموزش کنار آمدن با رخداد های استرس آور زندگی و عواطفی است که در بروز افکار و رفتار متمایل به خودکشی نقش دارد. درمان رفتاری-شناختی به فرد کمک میکند افکار مثبت را جای افکار منفی بنشاند و دوباره در زندگی احساس رضایت و کنترل داشته باشد.
درمان رفتاری دیالکتیکی هم روش مشابهی است که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

دارو

اگر صحبت درمانی برای پایین آوردن خطر کافی نباشد، برای تسکین علائمی مانند افسردگی و اضطراب دارو تجویز میشود. درمان این علائم به کاهش یا از بین بردن فکر به خودکشی کمک میکند.
از یک یا چند نمونه از داروهای زیر استفاده میشود:

• ضد افسردگی
• دارو های ضد روانپریشی
• دارو های ضد اضطراب

تغییر در سبک زندگی

گاهی میتوان با انجام عادت های سالم در کنار دارو و صحبت درمانی خطر خودکشی را پایین آورد. در ادامه به چند مورد اشاره میکنیم:

• پرهیز از مصرف الکل و مواد: عدم مصرف الکل و مواد امری حیاتی است زیرا این مواد قدرت بازداری را پایین می آورد و خطر خودکشی را افزایش میدهد.
• ورزش منظم: سه بار در هفته ورزش، به خصوص در هوای آزاد و تا حدودی آفتابی، موثر است. فعالیت فیزیکی باعث ترشح بعضی موارد شیمیایی خاص در مغز میشود که باعث میشود احساس شادی و آرامش بیشتری داشته باشید.
• خواب کافی: خواب کافی و باکیفیت هم موثر است. بد خوابی به بسیاری از علائم اختلال روان دامن میزند. اگر در خوابیدن مشکل دارید، با روانشناسیا روانپزشک صحبت کنید.

چطور میتوان مانع از فکر به خودکشی شد

اگر احساس یا فکر به خودکشی دارید، خجالت نکشید و آن را مخفی نکنید. اگرچه بعضی از افراد به خودکشی فکر میکنند ولی قصد ندارند آن را عملی کنند، باز هم کمک رسانی مهم است.
شما میتوانید برای جلوگیری از تکرار شدن این افکار از چند روش استفاده کنید.

با یک نفر حرف بزنید

هرگز نباید تمایل به خودکشی را به تنهایی کنترل کنید. دریافت کمک از فرد متخصص و حمایت عزیزان باعث میشود راحت تر بتوانید بر چالش هایی که علت بروز این عواطف است غلبه کنید.

موسسات و گروه های حمایتی زیادی میتوانند در کنار آمدن با فکر به خودکشی و درک این نکته که خودکشی بهترین راه حل برای مواجه شدن با رخداد های تنشزا در زندگی نیست به شما کمک کنند.

دارو هایتان را به موقع بخورید

هیچوقت نباید دوز دارو را عوض کنید یا مصرف آن را قطع کنید مگر اینکه به پیشنهاد متخصص باشد. امکان عود تمایل به خودکشی و تجربه ی علائم ترک درصورت قطع ناگهانی دارو وجود دارد.

اگر از مصرف دارو های فعلی دچار عوارض نا خواسته شده اید، با درمانگر درمورد تغییر دارو صحبت کنید.

هرگز نوبت خود را کنسل نکنید

حضور در جلسات تراپی بسیار مهم است. بهترین راه حل برای رفع میل به خودکشی این است که برنامه ی درمان را دنبال کنید.

به علائم هشدار دهنده توجه کنید

برای تشخیص عواملی که میل به خودکشی را در شما برمی انگیزاند، با تراپیست همکاری کنید. بدین ترتیب، زودتر از موعد متوجه علائم خطرناک میشوید و تصمیم میگیرید که چه انتخابی را لحاظ کنید.

همچنین بهتر است علائم هشدار دهنده را با اعضای خانواده و دوستان درمیان بگذارید تا بدانند چه زمانی به کمک نیاز دارید.

دسترسی به وسایل مرگبار را محدود کنید

اگر نگران هستید که ممکن است اقدام به خودکشی کنید، هرگونه اسلحه، چاقو و دارو های جدی را دور بریزید.

مرور کلی

امروزه، افراد و تشکیلات زیادی برای پیشگیری از خودکشی تلاش میکنند و بیشتر از قبل راه حل و تصمیماتی برای جلوگیری اتخاذ شده است. هیچکس نباید به تنهایی با فکر به خودکشی روبه رو شود.
اگر شما یا عزیزتان از فکر به خودکشی رنج میبرید، کمک در دسترس است. ساکت نمانید- شاید بتوانید به نجات جان یک نفر کمک کنید.