راز دیرینه التهاب حاصل از استرس کشف شد

به گزارش جام جم آنلاین از ایسنا، یک مطالعه جدید تحت رهبری محققان دانشگاه «ییل»، ​​راز دیرینه‌ای را در مورد اینکه استرس حاد چگونه به رغم اینکه بسیاری از هورمون‌های استرس در واقع سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند، به تقویت بیماری التهابی می‌انجامد، کشف کرده‌اند.

این مطالعه فاش کرد هنگامی که یک ارگانیسم با استرس منظم مواجه می‌شود، سلول ایمنی خاصی توسط سلول‌های چربی آزاد می‌شود.

چندین دهه است که ارتباط بین استرس و بیماری التهابی کاملاً روشن است و بسیاری از بیماری‌های مزمن در اثر استرس حاد شعله‌ور می‌شوند.

با این حال، زیربنای این موضوع همواره یک تناقض غیرقابل توضیح بوده است، چرا که هورمون‌هایی مانند کورتیزول و آدرنالین که در مواجهه با استرس در بدن آزاد می‌شوند، اثرات سرکوب کننده برای سیستم ایمنی بدن دارند، در حالی که به نظر می‌رسد استرس باعث تحریک التهاب می‌شود.

«اندرو وانگ»، نویسنده مسئول این مطالعه توضیح می‌دهد: ما شاهد حوادث فوق العاده استرس‌زایی بوده‌ایم که بیماری التهابی را بدتر می‌کنند و تا به حال دلیل آن را نمی‌دانستیم.

مطالعه جدید روی مشاهدات آزمایشگاهی انجام شد. گرفتن نمونه خون از موش‌ها همیشه یک روش استرس‌زا برای آنها است و محققان متوجه ارتباط این استرس با افزایش سطح هورمون «اینترلوکین 6» (IL-6) شدند. افزایش سطح «IL-6» قبلاً در شرایط خود ایمنی و استرس حاد شناسایی شده بود، اما نحوه آزاد شدن آن مورد مطالعه قرار نگرفته بود.

نتایج این مطالعه جدید که توسط محققان، کاملاً غیر منتظره توصیف شده است، نشان می‌دهد که «IL-6» در مواجهه با استرس حاد توسط سلول‌های چربی قهوه‌ای ترشح می‌شود. این یک مکانیسم ایمنی است که وقتی که با یک وضعیت استرس زا روبرو هستیم، التهاب را تقویت می‌کند و هنگامی که سیگنالینگ بین مغز و سلول‌های چربی قهوه‌ای در موش‌ها مسدود شد، این حیوانات دیگر وقتی با شرایط استرس‌زا مواجه می‌شدند، واکنش التهابی نشان نمی‌دادند.

اما یک سؤال هنوز هم بی پاسخ مانده است؛ اینکه کدام عملکرد تکاملی توضیح می‌دهد که چرا استرس باعث ایجاد چنین مکانیسم آسیب پذیری برای سیستم ایمنی می‌شود؟

در اینجا محققان دریافتند که «IL-6» نقشی اساسی در میانجی‌گری کم شدن قند در خون دارد. در اصل، این هورمون به بدن برای افزایش تولید گلوکز لازم به عنوان سوخت کمک می‌کند.

بنابراین، این یافته‌ها مسیرهای تحقیقاتی قانع کننده و جدیدی را نه تنها برای تعدادی از شرایط خود ایمنی، بلکه همچنین برای بسیاری از اختلالات سلامت روان ارائه می‌دهند. هنگامی که «IL-6» در موش‌ها مسدود شد، آنها کاهش قابل توجهی در علائم هیجان نشان دادند که این موضوع نشان می‌دهد این مکانیسم ایمنی ممکن است در اضطراب و افسردگی نقش داشته باشد.

داروهای مهار کننده «IL-6» در حال حاضر وجود دارند و از آنها برای درمان شرایط خود ایمنی مانند روماتیسم مفصلی استفاده می‌شود و داروی «توسیلیزوماب» (Tocilizumab) اولین مهارکننده مورد تایید FDA است که هم اکنون به عنوان یک داروی ضد افسردگی تحت آزمایش قرار دارد.