حرمت زن بودن مادر را حفظ کنید

مرتبه بلند مادرانگی چنان است که هنرمندان و ادیبان بسیاری در طول فعالیت حرفه‌ای خود، از آن گفته و نوشته‌اند و آثار ماندگاری درباره مادر خلق کرده‌اند اما پرسش اینجاست که باوجود اذعان بی‌تردید به جایگاه و مقام والای مادر، برگزاری جشنواره‌ای مستقل با این موضوع چقدر ضرورت دارد؟ آن هم در شرایطی که در این سال‌ها شاهد انواع و اقسام جشنواره‌هایی بوده و هستیم که خروجی مناسبی نداشته و حتی نتوانستند دوام بیاورند و به دوره‌های دوم و سوم برسند.

اگرچه نیت برگزارکنندگان نخستین جشنواره ملی فیلم و عکس مادر که هفته آینده و همزمان با ولادت حضرت معصومه(س) در پردیس چارسو تهران آغاز می‌شود، خیر و مثبت است و آنها قصد ادای دین به مقام مادر را دارند، اما آیا تمجید از این موجود نازنین بهشتی فقط با برگزاری جشنواره‌ای مستقل ـ هرچند خصوصی و بدون حمایتی دولتی ـ امکان‌پذیر است؟ بهتر نیست سینمای ایران احترام به مادر را در قالب تولید فیلم‌هایی جذاب و درست نشان دهد و از خرج‌های غیرضروری اجتناب کند؟

اگر به گفته فاطمه گودرزی دبیر جشنواره، هدف از این رویداد صرفا نمایش فیلم‌هایی کوتاه درباره مادر و کشف استعدادهای جوان فیلمسازی باشد که این موارد مهم در فرصت‌های دیگر هم مقدور است؛ می‌توان در جشنواره‌های موجود و باقدمتی چون فیلم کوتاه تهران، فیلم فجر، حقیقت (مستند) و دیگر جشنواره‌های تثبیت شده، بخشی رقابتی ویژه مقام مادر تعبیه کرد و در آنجا به دنبال استعدادهای جوان بود.

رویا تیموریان، یکی از داوران بخش مسابقه و یکی از اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره ملی فیلم و عکس مادر، روز گذشته و در نشست رسانه‌ای این رویداد به‌طور ضمنی از امکانات ناچیز و ابتدایی این جشنواره سخن گفت، بنابراین آیا اصراری بر برگزاری جشنواره‌ای وجود دارد که ممکن است به دلیل عدم حمایت حتی به دوره دوم نرسد؟ در این صورت ممکن است خدای ناکرده مقام بالای مادران را با برگزاری جشنواره‌ای دور از شأن و منزلت و شکوه آنها، خدشه‌دار کنیم و ذهنیت بدی را درباره موضوعی به این اهمیت برجا بگذاریم.

دیگر این‌که یکی از بخش‌های جشنواره به نمایش چهار فیلم شاخص با موضوع مادر اختصاص دارد و قرار است فیلم‌های مادر، گیلانه، من ترانه 15 سال دارم و به همین سادگی، به نمایش درآید. جدا از بحث سلیقه‌ای انتخاب این فیلم‌ها و انتقادهایی درباره نبود فیلم‌های شاخص دیگری در این زمینه همچون «شیار 143»، حتی ضرورت همین مرور هم جای پرسش دارد و می‌توان فیلم‌هایی از این دست را در طول سال و در رویدادهای دیگری که ذکر آن رفت، برای علاقه‌مندان پخش کرد.

پس بهتر است واقع بین باشیم و به جای ادای دین‌ها و اقداماتی مقطعی اما هزینه بر، در هر زمینه و با هر موضوعی کارشناسانه‌تر رفتار کنیم و به جای برگزاری جشنواره‌هایی بی‌حساب و کتاب، کارهای ریشه‌ای‌تری انجام دهیم. عجالتا و با الهام از دیالوگ فیلم «مادر»، حرمت زنیت مادر رو حفظ کنین.

علی رستگار - فرهنگ و هنر