سیر تا پیاز گالری زدن

١ ـ ‌ انتخاب گالری دشوار است، گالری‌های صاحب اعتبار به این سادگی‌ها دیوارهایشان را به یک هنرمند جوان نمی‌دهند. حق هم دارند. سال‌ها عمر و هزینه پای این اعتبار صرف کرده‌اند و اگر قرار بود هر نوع هنری عرضه کنند به این موقعیت نمی‌رسیدند. اما یادتان باشد حتی معتبرترین گالری‌های ایران و دنیا هم دوست دارند یک استعداد تازه را به نام خود به جامعه هنری معرفی کنند. پس اگر آثار هنری را به وفور دیده‌اید و می‌دانید حرف و ایده‌ای بکر برای عرضه دارید، جسارت تان را روی جیب سمت چپ پیراهن‌تان، درست روی قلبتان بگذارید و راه گالری‌ای راکه دوست دارید، در پیش گیرید. حتی می‌توانید با برخی هنرمندان مورد وثوق آن گالری خاص که به حتم از روی وب‌سایت شان می‌توان شناسایی‌شان کرد وارد گفت‌وگو شوید و قبل از آغاز مذاکره با گالری، احتمالا یک تاییدیه ضمنی هم از آنها بگیرید.

٢ ـ‌ چاره‌ای نیست، باید سی‌دی‌های متعددی از آثارتان تهیه کنید و بارها آثارتان را را برای گالری‌های مختلف بفرستید تا یکی از تیرهای‌تان به هدف بنشیند. خیلی از گالری‌های درجه ٢ هم برنامه امسال‌شان پر است. پس از پیشنهاد برپایی نمایشگاه برای سال آینده هم نترسید. معمولا گالری ها، یکی دو فضای تنفس در برنامه‌های شان دارند که ممکن است اگر آثارتان خوب باشد و مذاکره کننده خوبی باشید به شما تعلق بگیرد. آن فرصت را بقاپید.

٣ ـ‌ یادتان باشد ارائه آثار، شیوه نمایش آن و انتخاب واژگانی که برای تفسیر کارهای‌تان به کار می‌برید، به اندازه کیفیت آثارتان مهم است. برخی اهمیت این موضوعات را حتی برابر با کیفیت آثار می‌دانند.

٤ ـ‌ زیره به کرمان بردن است، اما حتما حواس‌تان باشد آثاری که برای ارائه در گالری‌های رسمی زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیشنهاد می‌کنید، باید موازین شرعی و قانونی را رعایت کرده باشند.

٥ ـ‌ اگر وقت نمایشگاه را گرفتید، اول درباره چگونگی فروش آثار در گالری توضیح بخواهید. خیال تان راحت باشد که هیچ گالری ای به هنرمندی که نخستین نمایشگاه آثارش را برگزار می‌کند، قول فروش نمی‌دهد. همه امیدتان باید یک معرفی حرفه‌ای به جامعه هنری باشد. پس کار رسانه‌ای روی آثارتان را دست‌کم نگیرید. سپس درصدهای گالری را بپرسید. در این زمینه حدود دو دهه پیش عرفی به نام ٧٠ درصد هنرمند و ٣٠ درصد گالری وجود داشت، اما این روزها چنین عرفی فراگیر نیست. بعضی گالری‌ها در صورت فروش یک اثر، ٥٠ درصد پورسانت برمی‌دارند برخی ٤٥ و برخی ٤٠؛ البته آنها در مواجهه با هنرمندان صاحب‌نام یا هنرمندان ثابتی که با آنها همکاری مستمر دارند، شیوه کاری متفاوتی در پیش می‌گیرند. در ادامه باید درباره هزینه‌ها صحبت کنید: هزینه‌های مواد تبلیغاتی نمایشگاه از پوستر گرفته تا کاتالوگ یا بروشور که معمولا هر گالری برای خود قوانین خاص دارد. پذیرایی روز افتتاحیه هم هست؛ برخی گالری‌ها در عوض درصدی که در قبال فروش کار می‌گیرند این هزینه‌ها را تقبل می‌کنند، برخی هم این هزینه‌ها را میان هنرمند و خود تقسیم می‌کنند و برخی، هم درصد می‌گیرند و هم کل هزینه‌ها را به دوش هنرمند می‌گذارند که البته شمار این گالری‌ها زیاد نیست و همان اول آن را به شما یادآور می‌شوند. در عین حال هستند گالری‌هایی که از هنرمندان نمایشگاه اولی چیزی مطالبه نمی‌کنند. این میان معدود گالری‌هایی هستند که حاضرند فضای گالری را برای دو هفته به شما اجاره دهند و دیگر کاری ندارند چقدر می‌فروشید یا اصلا نمی‌فروشید.

٦ ـ‌ از فردای قطعی شدن وقت نمایشگاه به فکر تبلیغ حرفه‌ای نمایشگاه‌تان باشید. متاسفانه تبلیغات حرفه‌ای و بازاریابی اصولی جزو خلأهای جامعه گالری داری ماست. خیلی‌هایشان ارتباط سازمان یافته با رسانه‌ها ندارند و فاقد روابط عمومی یا رابط خبری‌اند. در عین حال بد نیست با هدف این‌که همه کارها یتان از دیوار گالری به دیوار خانه‌های مردم برود در میان اقوام آثارتان را بفروشید. این کار را همه نمایشگاه اولی‌ها تست می‌زنند. لطفا خجالت نکشید.

٧ ـ‌ حتما کارها یتان را از طریق گالری دارتان بفروشید. یک هنرمند به هیچ وجه فروشنده خوبی نیست. درست باید به گالری درصد بپردازید اما در دراز مدت متوجه می‌شوید این به نفع تان شده است. یکی از وظایف گالری‌های حرفه‌ای حلقه وصل هنرمند و خریدار است. او هم زبان شما را می‌داند هم زبان خریدار را. باید به کسی که او را به عنوان گالری دار انتخاب می‌کنید، اعتماد داشته باشید.

٨ ـ ‌ اگر وقت نمایشگاه را نگرفتید و گالری‌هایی که دوست دارید راضی به ارائه آثارتان نشدند، ناامید نشوید برای دیده شدن آثارتان سراغ گالری‌های خانه‌های فرهنگ و فرهنگسراها بروید، آنجا می‌تواند تخته پرش شما باشد، اگر به کارتان ایمان داشته باشید.

آزاده جعفریان/ جام‌جم