بازگشت مرد بی‌چهره به زندگی

نوریس می‌گوید: «من دیگر افسوس نمی‌خورم بخصوص حالا که با ملانی آشنا شده‌ام.»

دکتر الدورادو رودریگوز، جراح پلاستیک نوریس نیز می‌گوید: «زمانی‌که نوریس موافقت کرد تحت عمل جراحی قرار گیرد، مسئولیت بسیار بزرگی را تقبل کرد که شاید خود از آن غافل بود. هدف او روحیه دادن و امید بخشیدن به قربانیانی در شرایط خودش بود. او مرد قابل توجهی است.»

نوریس زمانی که صورتش منفجر شد، بیست و دوم سال داشت. او روز حادثه در حالی‌که مست بود، به خانه رسید و با مادرش دعوا کرد. وی حین مشاجره یک تفنگ از کشو در آورد و به مادرش گفت خودش را خواهد کشت در همین هنگام از پشت به یک قفسه خورد و تفنگ خود به خود شلیک کرد. تکه‌های دندان، استخوان، پوست و گوشت نوریس همه جای اتاق و از جمله روی مادرش پخش شد. پس از آن هر روز و شب برای نوریس کابوس بود. نوریس پس از این حادثه ابتدا معتاد شد و بعد سعی کرد خودش را بکشد.

او فقط شب‌ها با ماسک و کلاه از خانه بیرون می‌رفت. این جوان بیش از ده جراحی برای بهبود وضع صورتش انجام داد، اما سپس به مرحله‌ای رسید که دکتر معالجش به او گفت دیگر عمل جراحی معمولی نمی‌تواند کار بیشتری برای او انجام دهد. او گفت: «بعضی قسمت‌ها مانند مژه و لب‌ها قابل ایجاد شدن نیستند. می‌توان به جای مژه از چیز دیگری استفاده کرد، اما طبیعی نخواهد بود.»

در حالی‌که نوریس ناامید شده بود، چند هفته بعد پزشکش گفت: «راه چاره عمل پیوند است.»

او در مرکز درمانی لانگون، سال‌ها بود عمل‌های پیوند را بررسی می‌کرد. در سراسر آمریکا فقط در سه مرکز عمل پیوند انجام می‌شد. اولین پیوند صورت سال 2005 در فرانسه روی زنی انجام شد که سگش، صورتش را گاز گرفته بود. بعد از آن 27 عمل پیوند صورت در سراسر جهان انجام شد از این میان چهار نفر فوت شد و بقیه مجبور شدند تا پایان عمر دارو استفاده کنند که این داروها روی سلامت‌شان تاثیر منفی داشت. پیوند صورت با پیوند کلیه یا حتی قلب، تفاوت‌های زیادی دارد و بیشتر شبیه پیوند زدن دست یا پاست. در عمل پیوند صورت، سیستم ایمنی بدن همواره علیه عضو جدید حمله می‌کند و بیمار باید مدام سیستم ایمنی بدنش را با دارو کنترل کند.

پزشکان به نوریس گفتند او تا پایان عمر هرگز نباید الکل و سیگار مصرف کند. همچنین نباید آفتاب سوخته یا زخمی شود؛ زیرا ریسک پس زدن عضو را بالا می‌برد. یک پس زدن جدی منجر به مرگ خواهد شد. بدن نوریس از زمان عمل جراحی‌اش در سال 2012 دو بار صورت جدیدش را پس زده است.

پس زدن بدن، بزرگ‌ترین تهدید پیوند صورت است، اما زمانی که دکتر دریگو عمل را شروع کرد، دیگر راه برگشتی نبود. اگر پیوند موفق نبود، دیگر نمی‌شد کاری کرد و نوریس‌ جان می‌باخت. برخلاف بیشتر پیوندها برای بیماران پیوند صورت عمل جراحی به جای نجات بخش بودن، می‌تواند کشنده باشد. رودریگوز با بیمارش صحبت کرد و به او گفت: «اگر با بیماران دیگری صحبت کنی، به تو خواهند گفت به ریسکش می‌ارزد.» او همچنین به مادر نوریس گفت پسرش 50 درصد شانس زنده ماندن دارد.

مادر نوریس می‌گوید: «ما به نوریس نگاه کردیم و گفتیم همین طور که هست دوستش داریم ولی این زندگی اوست و او خودش باید تصمیم بگیرد زیر تیغ جراحی برود یا نه.من به او گفتم اگر بخواهد این کار را بکند، حمایتش خواهم کرد.»

در همان حین مردی بیست و یک ساله به نام جاشوا اورسو، در سانحه رانندگی جان خود را از دست داد و اعضای صورت او آماده بود تا به صورت نوریس پیوند شود.

نوریس هنوز هم با خانواده اهدا کننده‌اش در تماس است و آنها را از وضع سلامت و زندگی خود باخبر می‌کند. جراحی 36 ساعته نوریس هنوز هم یکی از پیچیده‌ترین و سخت‌ترین عمل‌ها به شمار می‌رود. دندان، فک بالا و پایین و بخشی از زبان و تمام پوست صورت از گردن تا نوک مو به او پیوند شد.

نوریس می‌گوید بزرگ‌ترین محدودیت این است که بیماران پیوند صورت باید تمام عمرشان دارو مصرف کنند و زندگی‌شان به دارو وابسته است.

پزشک نوریس، این موضوع را نیز به وی تذکر داده است که صورت پیوندی در بهترین حالت، 20 تا 30 سال کار خواهد کرد. نوریس، در این مدت هرگز از خطر پس زدن بدن دور نبود. او می‌گوید: «هر روز با این ترس از خواب بیدار می‌شوم که نکند امروز آن روزی باشد که بدنم پس بزند و پزشکان نتوانند کاری بکنند، اما نمی‌توانم به خودم اجازه بدهم همیشه نگران باشم. می‌دانم در دستان امنی هستم و باید به زندگی‌ام ادامه بدهم.»

نوریس بعد از عمل یاد گرفت چطور غذا بخورد و حرف بزند و لحظه به لحظه تسلط بیشتری روی صورت جدیدش پیدا کرد.

او بعد از عمل پیش خانواده‌اش رفت و زندگی را از سر گرفت، اما هنوز داروی ضد درد و کنترل‌کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کند. او بعد از عمل شوخ طبع بود و بحران‌هایی که روانپزشکان انتظار داشتند، سراغش نیامد.

مهم‌ترین مساله نوریس این بود که می‌ترسید دوباره در ملاءعام ظاهر شود. روانپزشک این جوان می‌گوید: «از دست رفتن چهره نسبت به از دست دادن سایر اندام بسیار متفاوت است و حس متفاوتی ایجاد می‌کند. وقتی صورت شکل دیگری به خود می‌گیرد، مردم حرف‌هایی می‌زنند که وقتی کسی روی ویلچر نشسته است، نمی‌زنند.»

نوریس می‌گوید اوایل این مشکل را داشت که همه سرک می‌کشیدند تا او را ببیند، اما پس از عمل جراحی کسی به او توجه نمی‌کند مگر کسانی که شخصا او را بشناسند و بخواهند بدانند با صورت جدیدش چطور است.

دکتر رودریگوز می‌گوید یکی از رایج‌ترین سوال‌هایی که از او می‌پرسند این است که ریچارد با صورت جدیدش چطور رو به رو خواهد شد؟ «این سوال برای آدم‌هایی است که صورت عادی دارند. ما فکر می‌کنیم اگر این اتفاق برای ما بیفتد چکار خواهیم کرد؟ این پرسش‌ها برای کسانی که با صورت‌های از هم پاشیده زندگی کرده‌اند، معنی ندارد و دغدغه‌های آنها کاملا متفاوت است.»

نوریس قبل از عمل به ندرت خانه‌اش را ترک می‌کرد، اما بعد از آن بیشتر بیرون از خانه می‌رود. او می‌گوید: «من الان می‌توانم برای خرید بیرون بروم و این کار حس خوبی به من می‌دهد.»

او که سال‌های سال در خانه محبوس بود، حالا بسیار اجتماعی است. رودریگوز می‌گوید نتایج به دست آمده برای نوریس فوق‌العاده هستند. او کاملا نقاهت را گذرانده و حالش خوب است. او که به مدت 15 سال نه خوب غذا می‌خورد و نه حرف می‌زد حالا با صورت جدیدش کنار آمده است.

مساله مهم دیگر این است که هیچ کس نمی‌داند صورت پیوندی تا کی دوام خواهد آورد. همیشه این احتمال وجود دارد که نیاز به پیوند جدیدی باشد. رودریگوز می‌گوید: «البته ما نمی‌توانیم قولی بدهیم، اما احتمالا تا ده سال دیگر این صورت خوب خواهد بود.»

نوریس حالا گلف‌بازی می‌کند و به ماهیگیری علاقه‌مند است و اوقات خوشی با دوستانش دارد: «من حالا می‌توانم زندگی‌ام را از سر گیرم.» (ضمیمه تپش)

مترجم: سارا لقایی

منبع: دیلی میل