نانی که دندان می شکند/ سند

با هم می‌خوانیم :

«هو،یا مولای فقرا، به تاریخ یوم یکشنبه 24 شهر ذیقعدة الحرام 1288، در عهد دولت ناصر الدین شاه قاجار سلطان چهارم قاجاریه و وزارت حاجی میرزا حسین خان‌مشیر الدوله این چند کلمه در کمال پریشانی و دماغ‌سوختگی قلمی شد زیرا که الان‌در طهران دو هفته است که نان گیر حقیر نیامده

چند دکان قلیل نان جو بلکه لجن‌می‌پزند و بر هر دکان اقلا هزار نفر جمعیت دارد و به نقد در طهران روزی دویست ‌نفر از گرسنگی و سرما می‌میرند و زن و مرد در کوچه ها مثل برگ خزان ریخته با وجودیکه اجناس هم فراوان است گندم صدمن بیست تومان، و شانزده تومان، برنج یک من‌تبریز سه قران، نان خشک یک من سه قران لکن قحطی پول است.

پارسال همین اوقات ‌این گرانی در مشهد مقدس بود . تقریبا صد هزار نفر مردند و امسال این قحطی پول‌و گرانی در جمیع ایران است.زغال یک من تبریز یک قران‌ و پنجشاهی است تا حالا که‌پنجم چله کوچک است هشت برف آمده و سرما هم نه درجه از صفر گذشته است.

این‌حقیر آقابزرگ بیرجندی دو هفته قبل اذان صبح رفتم که بلکه بتوانم یک نان بگیرم ‌قریب پنج ساعت دکان نانوائی معطل شدم تا آخر یک نصف نانی گرفتم . آمدم مدرسه‌عبد الله خان خداوند شاهد که تا لقمه‌نان در دهن گذاشتم دندانم شکست به دندان‌مبارک پیغمبر(ص)اگر دروغ بنویسم به همین نحو نان ماند نتوانستم بخورم...».

منبع:آینده ، سال دهم، تیر و مرداد 1363 - شماره 4 و 5 ص303