فیلم های ضعیف مهرجویی و افخمی حاصل همکاری آنها با همسرانشان است؟

«دکتر مصطفی جلالی فخر» که در کنار تخصص در زمینه بیماری های داخلی، به نقد فیلم و فیلم سازی نیز می پردازد، در مطلبی که اخیرا در فضای مجازی نوشته، با اشاره به فیلم «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران»، یکی از ضعف های مهم فیلم ملال آور افخمی را حضور «مرجان شیر محمدی» در مقام داستان نویس و بازیگر در این فیلم دانسته و با توصیف این حضور با واژه «به شدت تصنعی» می نویسد: «واقعا این سوال را نمی توان نادیده گرفت که رابطه همسری میان او و افخمی تا چه حد باعث چنین انتخاب های اشتباهی شده است. افخمی که لااقل به استناد «عروس» و «شوکران» توان کافی برای داستان گویی و شخصیت پردازی دارد، فیلم «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران» را بر اساس یک داستان زیر متوسط به قلم همسرش ساخته و نقش اصلی را هم به او داده است، در حالی که حتی توان بازیگری در حد گریه و خنده درست هم ندارد«.

این منتقد شناخته شده در ادامه می نویسد: «البته زندگی شخصی هر کسی به خودش مربوط است و سرک کشیدن های نشریات زرد در افشای حقایق خصوصی مشاهیر یا دامن زدن به شایعات کذب، همچنان مذموم است و طبعا این اشاره به معنای کنکاش در زندگی خصوصی هنرمندان نیست. اما وقتی این روابط به روی پرده می رسد و باعث آثار فقیری مثل همین فیلم می شود، قابل بررسی ست. واقعا چرا بهروز افخمی اصرار دارد که فیلم هایش را بر اساس داستان های همسرش بنویسد؟! چرا باید روابط پشت پرده و زناشویی، خودش را به روی پرده و فیلمسازی همسران تحمیل کند»؟

حضور مستمر و ناموفق همسران در کار دو کارگردان

این منتقد سینما با ذکر مثال مشابه دیگری در این مورد می نویسد: « حتماً به گوش مهرجویی هم رسیده است که از وقتی اصرار داشته همسرش وحیده محمدی فر را به عنوان فیلمنامه نویس در کنار خود داشته باشد، کیفیت فیلم هایش نتوانسته مورد اقبال منتقدین قرار گیرد. در گفتگوی مهرجویی با ماهنامه فیلم، ارجاعات و اشاراتی به همسرش دارد که قضاوت های عاطفی خوبی از آن برداشت می شود اما آیا چنین روابطی شرط کافی برای حضور مستمر و ناموفق همسران در آفرینش های هنری هنرمندان است؟ آیا واقعاً چنین توقعی از آن ها وجود دارد که حضور همسرشان را به عنوان یک «پیش فرض» بپذیرند؟ آیا واقعاً نقش زنان پشت پرده، قدرتمندتر از تصور ماست و حتی بزرگان هم نمی توانند به راحتی به گزینه های دیگر و چه بسا مناسب تر فکر کنند»؟!

زوج های هنری دیگر سینمای ایران

در سال های اخیر فیلم سازان زیادی به استفاده از اقوام خود در فیلم های ایرانی روی آوردند که مهم ترین آنها علیرضا داوود نژاد است. همچنین داوود میرباقری نیز در ساخته اخیر خود از پسر، دختر، پسرعمه، برادر و برخی دیگر از اقوام خود استفاده کرد. در میان سینماگران ایرانی «ابوالحسن داوودی» و «بیتا منصوری» ، همچنین «رضا کریمی» و «آزیتا موگویی» و «نرگس آبیار» و «محمد حسین قاسمی» از زوج های هنری هستند که به عنوان کارگردان و تهیه کننده با یکدیگر همکاری می کنند و سابقه طولانی آنها در این عرصه به گونه ای است که نمی توان از این رابطه استنباط «پارتی بازی» کرد اما گاهی این همکاری های خانوادگی به تولید آثار ضعیف منجر می شود که با انتقاد این سینمایی نویس دلسوز مواجه شده است. (سینماپلاس)