مثبت‌اندیشی در کنار رادیو

رادیو به عنوان رسانه‌ای همراه، خیلی وقت‌ها برای بسیاری از ما حکم همان تلنگر را داشته و گاه با یک موسیقی خوب، گاه با یک جمله یا یک شعر و سخن کوتاه اما شنیدنی و تفکربرانگیز، ما را به داشتن حال خوب، انرژی مثبت و تغییر نگاه دعوت کرده است. خیلی وقت‌ها خواسته و ناخواسته رادیو را روشن کرده‌ایم و با پیامی دلنشین مواجه شده‌ایم که روحمان را نوازش کرده یا برای چند ثانیه ما را به اندیشیدن وا داشته است.

اهالی این رسانه ضمن این‌که شنوندگان خود را در جریان اخبار و رویدادهای تازه قرار می‌دهند و مسائل مختلف را به کمک کارشناسان و مفسران تحلیل و بررسی می‌کنند، تقریبا همیشه حتی از کوتاه‌ترین ثانیه‌ها برای آرامش‌بخشی و ارائه پیام‌های مثبت بهره می‌گیرند و هر لحظه حرف دلنشینی برای ارائه به مخاطبان دارند.

رادیویی‌ها همواره از محدودیت این رسانه در ارائه تصویر، فرصتی مغتنم ساخته‌اند تا با دل و جان مخاطب ارتباط بگیرند و از رادیو رسانه‌ای الهام‌دهنده، امیدبخش و تاثیرگذار بسازند.

بی‌شک بخشی از این تاثیرگذاری به قابلیت‌ها و امکانات رادیو مرتبط است؛ این‌که مخاطب در مواجهه با این رسانه نه گوینده پیام را می‌بیند نه فضایی که در آن قرار دارد و نه حتی لباسی که پوشیده یا حالتی که در چهره دارد؛ بنابراین بدون پیشداوری و بی‌هیچ قضاوتی دل به کلام گوینده می‌سپارد و جان کلام را دریافت می‌کند، اما نکته اینجاست که برنامه‌سازان این رسانه از این قابلیت‌ها و امکانات خیلی خوب بهره گرفته‌اند و در هر ساعت از شبانه‌روز پیام‌هایی متناسب با همان زمان به مخاطب ارائه می‌دهند که به ایجاد آرامش، پویایی و شادمانی منجر می‌شود.

شاید خیلی نتوان عملکرد رسانه‌هایی مانند رادیو و تلویزیون را خیلی با هم مقایسه کرد، اما تردیدی نیست که رادیو در ایجاد فرهنگ مثبت‌اندیشی، شکرگزاری و دادن حال خوب به مردم بسیار موفق‌تر از تلویزیون بوده است.

آذر مهاجر / گروه رادیو وتلویزیون