با وینگ چون آشنا شویم

وینگ چون

در ظاهر وینگ چون Wing Chun یکی از ساده‌ترین سیستم کونگ فو (Kung Fu) چینی است. سه فرم دست خالی و بدون سلاح ماهیت کامل این هنر را پوشش می‌دهد. همچنین وینگ چون از چوب بلند و چاقوهای پروانه‌ای محبوب چین جنوبی استفاده می‌کند.

تعلیم در این نوع هنر رزمی، شامل سه فرم است: دست‌ها چسبنده، و ودان دامی (Wodden Dummy)، آموزش کیف شنی و در نهایت مبارزه آزاد. با این حال در پشت ظاهر ساده و گول زننده این سیستم از کونگ فو، دانش وسیعی نهفته است. وینگ چون هم ساده و هم زیبا است. اما در عین حال اگر در هر مواجهه و درگیری استفاده شود بسیار مؤثر است. اقتصاد حرکت در تمام زمان‌ها به وسیله تئوری خط مرکزی اجراء می شود و این امر ایده کلیدی در وینگ چون است. وینگ چون توسط یک زن طراحی شده، بر همین اساس افرادی که در این رشته فعالیت می کند از همان آغاز متوجه می‌شوند که قدرت هیچ نقشی در این هنرهای رزمی ندارد.

موقعیت صحیح، احساس و استراتژی فاکتورهایی هستند که به جای قدرت بر آنها تکیه می‌شود. اساساً شما در این روش از قدرت حریف به سود خودتان استفاده می‌کنید.

وینگ چون از مشت‌ها، کف دست‌ها، سقلمه زدن‌ها، هل دادن‌ها، لگدها، آرنج‌ها، حملات شانه، سر، باسن و زانو استفاده می‌کند. محدوده کوچکی از ضربات که مهمات وینگ چون را تأمین می کند با حملات سریع دست‌ها، پاها و تکنیک های همزمان حمله و دفاع توصیف می‌شود.

● یپ من (Yip man) استاد بزرگ

یپ من استاد بزرگ، تمام زندگی‌اش را به عنوان قهرمان وینگ چون کونگ فو سپری کرده است. او عامل مهمی در پیشرفت وینگ چون کونگ فو محسوب می‌شود.

وی اولین سیفوئی (Sifu) بود که مدرسه وینگ چون قابل دسترسی برای عموم را باز کرد.

این استاد تعلیماتش را زیر نظر چان واه سون (Chan Wah Soon) اولین مربی از سه نفری که به یپ من تعلیماتش را در سن بسیار کم آغاز کرد و چان را به عنوان جوان ترین و آخرین شاگردش پذیرفت.

یپ من تا زمان مرگ چان در سال ۱۹۰۵ زیر نظر او تعلیم می‌دید. پس از آن وینگ چون را با ان جی چونگ سو (Ng Chung So) یکی از پیروان برگزیده جان ادامه داد.

بعد از دو سال، یپ فاتشان (Yep Fatshan) را ترک کرد و به هنگ کنگ رفت و برای پیگیری تحصیلاتش در کالج سنت استفان (St.Stephan) ثبت نام کرد. زمانی که یپ در کالج بود یکی از هم کلاسی‌هایش وی را تشویق به مبارزه با یک کونگ فو کار پیری کرد که در قایق در خلیج کنگ زندگی می‌کرد. یپ این کار را کرد و به جستجوی آن مرد پیر رفت و او را به مبارزه طلبید. پیرمرد پذیرفت که با او مبارزه کند. با وجود شهرت یپ به عنوان مبارز بی‌همتا، پیرمرد وی را به طور ماهرانه‌ای شکست داد. یپ پس از شکست فهمید که آن پیرمرد استاد لیونگ بیک (Leung Bik) یکی از نوادگان مستقیم دودمان اصلی وینگ چون است.

پس از مبارزه و مغلوب شدن، یپ لیونگ او را به عنوان تنها شاگردش در این هنر برگزید و باعث پیشرفت بیش از پیش وینگ چون شد. وی هم اصول تئوری یپ را گسترش داد و هم تکنیک‌های او را تصحیح کرد. یپ در سن ۲۴ سالگی به خانه‌اش بازگشت و به عنوان پلیس محلی منطقه نامهوئی (Namhoi) مشغول به کار شد. یپ به عنوان افسر مجری قانون، چندین سال کار کرد و در اوقات فراغت به آموزش وینگ چون می‌پرداخت. اما همیشه در تطابق با سنت های وینگ چون و آموزش آن را تنها به تعداد کمی از شاگردانی که با دقت انتخاب شده بودند محدود می‌کرد.

یپ این روش را تا تسلیم چین در برابر انقلاب کمونیست در سال ۱۹۴۹ ادامه داد. گزارش‌های تاریخی این چنین نشان می دهد که در قیام کمونیستی، یپ احساس کرد مجبور است از سرزمین اصلی چین بگریزد و به هنگ کنگ که تحت تأثیر فرهنگ انگلیسی بود باز‌گردد. در هر صورت در ۵۴ سالگی یپ خانه و خانواده‌اش را ترک کرد و گفت این شانس را پیدا کرد که مخفیگاهی در ساحل بیابد.

زمانی که او تنها و نیازمند به هنگ کنگ رسید و با فقر جدی مواجه شد، یپ من به سرعت به سوی مهارت‌های هنرهای رزمی‌ءاش بازگشت تا مخارج ادامه زندگی‌اش را تأمین نماید. او تصمیم گرفت که ارتباطش را با سنت های وینگ چون و آموزش محدود به تعداد کمی از شاگردان منتخب قطع کرد و یک مدرسه عمومی وینگ چون در ساختمان تالار وحدت برای کارکنان رستوران باز کرد.

به هر حال ویپ من، کار آموزش در هنگ کنگ را آغاز کرد و همراه با آن دانه‌های انقلاب در هنرهای رزمی را پایه گذاشت و با تلاش های بعضی از شاگردانش که او به آنها آموزش داد، ریشه در کشورهای دیگر به اندازه سراسر دنیا دواند. با این که یپ من خود هرگز خارج از منطقه تحت نفوذ چین تدریس نکرد اما پیروانش وینگ چون او را به تمام جهان بردند. بروس لی یکی از آنها بود.

احتمالاً در وینگ چون نام هیچ شخص دیگری با احترام و تکریم به بزرگی استاد بزرگ سیف یپ من برده نمی شود یپ من استاد این هنر تا زمان مرگش در سال ۱۹۷۲ بود.

سیفو یپ من، همواره اعتباری به عنوان گسترنده وینگ چون از نوع مبارزه گمنامی که تنها در چین شناخته شده بود تا نوعی از کونگ فو را شهرت جهانی داد که اکنون هزاران نفر آن را تعلیم و آموزش می‌بینند.

درباره استادبزرگ ایپ من :

امروزه دیگر با نام ایپ من برای اکثریت مردم دنیا آشنا است و درکشورعزیزمان او را با نام ایپ می شناسند.ایشان متولدسال 1897میلادی درفوشان چین هستند.

نکاتی مهم در تمرین وینگ چون

در حالت استقرار ستون فقرات باید کاملا صاف باشد و این حالت سالمترین و محکم‌ترین حالت برای فایت می باشد.
در استقرار باید کپل و سر و گردن و سینه تنظیم باشد و کنترل شود و بعد از مدتی بصورت عادت می شود و عضلات و مغز خسته نمی‌شود.
نحوه مشت زنی در وینگ چون زیاد است ، مهمترین آن باید آرنج به وسط بدن بیاید و بدن را پوشش دهد و درجه مچ دست نیز مهم است که نقطه برخورد سیکن‌ها باشند و باید دقت داشت که سیکن کاملا در مرکز بدن باشد.
در مشت زدن سرشانه ها نباید عقب باشد زیرا قدرت مشت وینگ چون از سرشانه ها می باشد مانند بوکس غربی.
شما در تمرینات و ضربه زدن باید کاملا ریلکس باشید که قدرت و نیرو در بدن ایجاد شود و انتقال آن به حریف راحتتر باشد.
احتیاج نیست در ضربه زدن دست کشیده باشد و با آرنج شکسته نیز می‌توان مشت زد.

گردآوری و ویرایش: جواد ودودزاده