حال این روزای ما ...

سلام و درود بر گرامی دوستانم
آخرین ماه های هزار و سیصد و نود دومین سال هجری خورشیدی را در حال گذرانیم و امروزکه تاریخ انتشار آلبوم «کولی عشق» قطعی شده به امید پروردگار اولین روز بهمن ماه آلبوم در اختیار شما عزیزان قرارخواهد گرفت تا پس از دو سال و اندی، مهمان لحظات شما عزیزان باشیم.
بد ندیدم در این چند روزی که به انتشار آلبوم زمان مانده، یکی از قطعات آلبوم را که به شکل عجیبی همخوانی پیدا کرده با حال و روز دنیای موسیقی این روزهای کشور، قبل از انتشار آلبوم در فضای مجازی پخش کنم تا تلنگری باشد به خودمان و آدم هایی که در این حوزه در حال فعالیت ایم.
این روزها که عادت کرده ایم درد دلهایمان را به زبان نیاوریم و تایپ کنیم، این روزها که زندگی مجازی، دارد زندگی واقعی مان را تحت تاثیر قرار می دهد و با دوستان مجازی، صمیمیتی عمیق تر و واقعی تر پیدا کرده ایم، می خواهم برایتان از دلتنگی های واقعی و این روزهایم بنویسم و نمی دانم اگر آدمها مجال درد دل در این دنیای مجازی را هم نداشتند، دنیا به سمت کدامین ابدیت تاریک و شوم می رفت...
دوستان مجازی من، گاهی وقت ها به قدری در روزمرگی های ملتهب این جهان غرق می شویم که «اخلاق» و «هویت» ای در مراودات اجتماعی مان باقی نمی ماند و داریم تاریخ را برای نسل های بعدی جوری نقاشی می کنیم که دیگر خودمان هم نتوانیم چشم در چشم فرزندان مان، درباره اتفاقات این روزها حرف بزنیم و به قدری خجالت زده و شرمنده آنها باشیم که هر واقعیتی را مجبور باشیم انکار کنیم.
ما گناهکاران ابدی این جهان مدرن شده ایم که از هر وسیله ای برای بالاکشیدن خود و موقعیت مان استفاده می کنیم و گاهی وقت ها بین یک دنیا گِله و بُهتان، فراموش می کنیم خودمان را و دور می زنیم منطق و باورهایمان را و با یک بی خیالی ابدی، ریسه می رویم به آدم هایی که «قهرمان وار»، قرار است هنرمندشان را بستایند و نمی دانند در پس این ژست های قهرمانانه و معترض، فقط و فقط منفعت طلبی ها و جاه طلبی هایی پنهان است که قرار است آنها را با غیراخلاقی ترین ترفندها و نگاه کج به شعور آدمها، از مخاطب طلب کنیم.
جامعه موسیقی یکی از سختترین دوران فعالیت اش را در حال گذار است. باید به احترام همه این بی احترامــــــــــــــی ها و حرمت شکنیها، کلاه از سر برداشت و دستها را بالا برد. باید بازنده ای همیشگی بود تا دیگر بیش از این بی حرمتی ها، همه گیر نشود.
همکاران و فعالین این حوزه بیشتر از اینکه در صدد تولید و ارائه آثاری با کیفیت باشند، ذهن شان معطوف به افشاگری های قهرمانانه انگشت شمار افرادی ست که قرار است موقعیت و نام شان، با اضافه شدن چهره های جدید و چهره شدن آنها به خطر بیفتد.
روزگار غریبی شده، دوست مجازی من...
در دوره ای ناراحتِ سخت گیریها بودیم و حالا باز شدن راه را دلیل اصلی متوقف شدن می دانیم.
« از ماست که بر ماست» در یک فضای تاسف بار ساخته شد. در اوج بی اخلاقی و حرمت شکنی برخی از اهالی حوزه موسیقی، و قرار است روایتی باشد از حال و روز این روزهای ما... روزهایی که سالها بعد با دوره کردن آنها و یک بازگشت به عقب غمگینانه، شرمسارترین آدم های روی زمین خواهیم بود.
فقط رفیق مجازی من، حواست باشد... برداشت از این اثر برای همه آزاد است. قرار نیست تاریخ ساز باشیم ولی اگر تلنگری با این قطعه به کسی زده شد، صادقانه بیا و نظرت را بنویس. بی هیچ توهین و اسم بردن از کسی...
«تمرین دموکراسی» در جامعه ای که حالا تدبیر و امید به آن تزریق شده..... متوجه منظورم هستید که؟