بی‌سواد تولید نکنیم

تاکنون آن عدد بزرگ مانع دیده شدن این عدد کوچک بود؛ چون گفته می‌شد چرخه‌ای که 98.7 درصد افراد لازم‌التعلیم را جذب سوادآموزی می‌کند، آن قدر موفق است که رقم 1.3 درصد در مقابلش قطره‌ای است در برابر دریا.

اما حالا ورق برگشته است و سرپرست آموزش و پرورش تاکید دارد باید این عدد کوچک را ملاک عمل قرار داد نه آن عدد بزرگ را و این یعنی شروعی خوب.

در واقع شناختن مشکل، پذیرفتن آن و پیدا کردن راه حل برایش نیمی از موفقیت است؛ یعنی کاری که برای متوقف کردن چرخه تولید بی‌سواد در کشور ضروری است.

باید پذیرفت کشور از لحاظ فرهنگی و اجتماعی، شرایط ویژه‌ای دارد؛ یعنی هنوز در برخی نقاط کشور اعتقاد بر خانه‌نشین بودن دختر، ازدواج زودهنگام او و درگیر شدنش در زندگی یک باور راسخ است.

در برخی نقاط هم هنوز کودکان، نیروی کار تلقی می‌شوند و رفتن به مدرسه مانع درآمدزایی آنها برای خانواده محسوب می‌شود.

صعب‌العبور بودن برخی نقاط، دسترسی نداشتن به مدرسه و تعطیل شدن برخی مدارس مناطق محروم به علت نداشتن معلم هم در این میان مزید بر علت است که روی هم سبب بازماندن عده‌ای از کودکان از تحصیل می‌شود.

اینها همان‌هایی هستند که آمار 1.3 درصدی کودکان جامانده از پوشش تحصیلی در مقطع ابتدایی را می‌سازند که البته شاید تعدادشان بیش از رقمی باشد که رسما اعلام می‌شود.

سرپرست آموزش و پرورش نیز دیروز تاکید کرد باید ابتدا در بخش سوادآموزی آمار دقیق بی‌سوادان را تعیین کرد، چون فعلا چنین آماری در دسترس نیست. این گفته او نشان می‌دهد رقم افراد بازمانده از تحصیل نیز می‌تواند بزرگ‌تر از رقم اعلام ‌شده باشد.

اما فعلا با آمارهای موجود هم می‌توان نتیجه گرفت کشور دیگر گنجایش پذیرش بی‌سوادان تازه را ندارد، چون آمارهای نهضت سوادآموزی نشان می‌دهد هم اکنون در گروه سنی شش تا 49 سال نزدیک به چهار میلیون بی‌سواد وجود دارد.

پس گرچه ریشه‌کنی بی‌سوادی در کشور مهم است، اما مهم‌تر از آن جلوگیری از تولید بی‌سوادان جدید است که این نیز جز با پذیرش واقعیت و برداشتن گام‌های عملی برای حل آن محقق نمی‌شود.

مریم خباز - گروه جامعه