بازی با آتش

غربی‌ها برای تحت فشار قرار دادن کشورمان از آن استفاده کرده‌اند تا ایران از آرمان‌های استقلال‌طلبی و پیشرفت‌های علمی و اقتصادی خود دست بردارد، اما آرمان‌های اساسی و اصلی انقلاب اسلامی موضوعی نیست که بسادگی بتوان از آن عبور کرد و تحریم هم نکته جدیدی نیست که ایران بتازگی با آن مواجه شده باشد. تمامی کارشناسان و متخصصان بر این باورند که تحریم و فشارهای بین‌المللی باعث رشد و بالندگی و اتکا به توانمندی داخلی شده است. در این میان موضوع تحریم نفت ایران نیز از چند زاویه قابل بررسی است؛ نخست این که ایران یکی از تولیدکنندگان بزرگ نفت در دنیا به‌شمار می‌رود و روزانه حدود 4 میلیون بشکه نفت تولید می‌کند. حجم صادراتی ایران 5/2 میلیون بشکه در روز است که خروج این میزان نفت از بازار قطعا تاثیر بسیار شدیدی در قیمت نفت خواهد داشت، در حالی که درصد بسیار بالایی از انرژی فسیلی در کشورهای توسعه‌یافته غربی و آمریکا مصرف می‌شود اجرای چنین تصمیمی به منزله بازی با آتش خواهد بود و در شرایط دشوار اقتصادی غرب که با انواع بحران‌های مالی و اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند، خودکشی اقتصادی برای غرب خواهد بود؛ زیرا افزایش قیمت نفت تاثیر مستقیم بر اقتصاد بحرانزاده کشورهای غربی خواهد داشت و از این رو می‌توان پیش‌بینی کرد که اغلب کشورها از تحریم نفت ایران استقبال نخواهند کرد، زیرا از بین رفتن ثبات و آرامش در بازار نفت به نفع هیچ کشوری در شرایط کنونی نیست. از سوی دیگر بالا رفتن قیمت نفت، هزینه توسعه و تولید را نیز افزایش خواهد داد و از این منظر نه تنها مصرف‌کنندگان بلکه سایر تولیدکنندگان نفت از این بحران متضرر خواهند شد و ممکن است به بروز برخی ناآرامی‌ها بینجامد که نتیجه آن کاهش تولید نفت خواهد بود که این مساله نیز تاثیر بحران‌زایی بر افزایش قیمت نفت خواهد داشت. با این حال داشتن روابط خوب با همه کشورها سیاست ایران در بخش انرژی است و حضور شرکت‌های بزرگ نفتی بین‌المللی چه در عرصه معاملات نفتی و چه در طرح‌های توسعه‌ای نفتی ایران حاکی از اهمیت این سیاست ایران است. هر چند برخی از این شرکت‌ها در سال‌های اخیر از اجرای طرح‌ها بنا به فشارهای بین‌المللی کناره‌گیری کردند، اما در نهایت ایران به دنبال ترک رابطه با هیچ کشوری نیست و همواره با تعامل رفتار خواهد کرد.