شیرین‌کامی در دوره‌ بحران

طبق اعلام اتحادیه‌ فدرال شرکت‌های شکلات‌سازی در آلمان، میزان فروش شکلات در این کشور در سال 2008، 4 درصد رشد داشته است.

در این‌که آلمانی‌ها یکی از ملت‌های شکلات دوست به حساب می‌آیند، جای تردید نیست. اگر از سبدهای خرید در فروشگاه‌ها که بیشتر مواقع یکی دو بسته شکلات از درون آنها چشمک می‌زنند صرف‌نظر کنید و به آمار رجوع کنید، اعداد و ارقام به شما خواهند گفت که هر آلمانی در سال 2008 در حدود 31 کیلو شکلات خورده است.

برای سیر کردن این اشتهای شکلاتی باید دست را هم در جیب فرو برد. به همین منظور در سال گذشته، از جیب هر آلمانی مبلغ 112 یورو برای شکلات رفته است.

به نوشته دویچه وله، به عقیده‌ توماس هوپ، کارشناس تاریخ هنر، گرایش بسیاری از مردم اروپا به شکلات‌های کاکائویی تلخ و رنگارنگ در سال‌های اخیر ریشه در فیلم شکلات دارد. فیلم موفق شکلات با شرکت ژولیت بینوش و جانی دپ، داستان افسانه‌وار زن جوانی را به تصویر می‌کشد که با باز کردن یک مغازه‌ شکلات‌فروشی در یک دهکده‌ فرانسوی، اوضاع آنجا را آشفته می‌کند و علاقه‌ مردم را به شکلات‌های کاکائویی برمی‌انگیزد.

در شهر کلن، زینا موندورف، در مغازه‌‌ کاکائوفروشی خود 360 نوع شکلات کاکائویی با افزودنی‌های مرغوب و خالص برای ذائقه‌های دشوارپسند و افراد خوش‌خوراک ارائه می‌کند. متخصصان ساخت شکلات‌های کاکائویی همچنان به کار و نوآوری‌های خود ادامه می‌دهند تا دوستداران این خوراکی را با محصولات جدید خود شگفت‌زده کنند.

شکلات با ‌شکل‌های گوناگون و با مزه‌های مختلف جز جدایی‌ناپذیر از زندگی امروزی است. اما شکلات از کجا آمد و چطور محبوب شد؟ سرگذشت دشوار شکلات در تمام قرن‌های گذشته، چیزی از شیرینی آن کم نکرده است.

نخستین بار یک اسپانیایی به نام هرناندو کورتز در حدود سال 1528 دانه‌های کاکائو را از آمریکای مرکزی به اروپا آورد و به ارزش واقعی این گیاه در سرزمین بومی آن پی برد. از این گیاه زمانی در اسپانیا به عنوان واحد پول استفاده می‌شد. شکلات کاکائویی حدود سال 1580 وارد اروپا شد. در قرن هفدهم، شکلات از دربار اشراف فرانسوی و از طریق اتریش به اسپانیا و انگلستان راه یافت. کاکائوی داغ، مدت‌ها نوشیدنی مورد علاقه در مناسبت‌های رسمی دربار اشراف بود. اما شکلات کاکائویی در قرن هفدهم و هجدهم با شکل و محتوای کنونی آن فاصله بسیاری داشت.

در قرن نوزدهم، علاقه به شکلات افزایش بسیاری یافت. علت این موضوع تنها آغاز روند صنعتی شدن جامعه و کاهش قیمت کاکائو یا تولید انبوه آن در آفریقا و آسیا نبود؛ در این میان، افراد آرمان‌گرایی نیز بودند که رواج این خوردنی در اروپا را آسان‌تر کردند.