شیطان مردم را گیج می‌کند 

در این مسیر دشمنی و اغوا، یکی از تاکتیک‌ها و ابزار‌های وسوسه -که خود رهکنش اصلی شیطان است- گیج کردن است. حقیقت گم می‌شود و اهداف شیطانی در کشاندن سوژه انسانی به دام گناه «همدستی با شیطان» تن‌دادن به باطل، مخالفت با امر حق در این فضای مه‌آلود و مساوی وانمود‌کردن حق و باطل و سپس برتر معرفی‌کردن باطل و غالب‌کردن آن محقق می‌گردد. 

ببینید امروز در‌خصوص چه موضوعاتی این روش شیطانی در خدمت تحمیل و تشویق ملت به رویکرد باطل و بریدن از حق فعال است؟ 
۱. درباره خود انقلاب اسلامی و راه امام
۲. درباره ماهیت آمریکا و مقاومت در برابر استکبار
۳. درباره احکام قرآن همچون حرام‌بودن ازدواج سفید یا بی‌حجابی و برهنگی 
۴. در‌باره نقش دولت در نظارت بر عدالت 
۵. درباره بانک‌ها و انواع ساختار‌ها و عملکرد‌های حرام 
۶. در‌خصوص نولیبرالیسم
۷. در‌خصوص استطاعت نظامی
۸. درباره امر ملی 
۹. درباره وابستگی و در کمپ غرب قرار‌گرفتن 
۱۰. درباره حکمرانی طبقاتی و طبقه منجی (البته روزنامه‌ای غرب‌پرست به‌غلط و به‌سبب کم‌سوادی، به‌جای طبقه منجی از ریشه (انجا) به‌معنی طبقه نجات‌دهنده، طبقه ناجی به‌معنای نجات‌یافته از مصدر نجات‌یافتن که اسم فاعلش ناجی به‌معنای نجات‌یافته است را به‌کار‌گرفته و آقای سریع‌القلم هم نشان داده سوادی در مقدمات ندارد. 

اجازه دهید موضوع و تاکتیک گیج‌کردن را در‌باره موضوع بانکداری ضد‌اسلامی و نابودی ثروت مردم به‌وسیله بانکداری خصوصی غارتگر به‌عنوان نمونه واکاوی کنیم. 

بانک پدیده ساخته یهودیت بعد از حضرت موسی (ع)، و قوم یهود قبیله یهودا فرزند نابه‌کار حضرت یعقوب (ع) است که در زمان تشکیل دولت سامری و همدست فرعون نخوت و رباخواری چنان وسعت گرفت که همه یهودیت را فراگرفت و کلیمیان و پیروان مومن حضرت موسی (ع) را به اعتراض واداشت و نتیجه این انحراف مبعوث‌شدن حضرت عیسی (ع) برای راست‌کردن دین کلیم‌الله و نشان حقانیت عیسی‌بن‌مریم (ع) هم کلمه و تکلم با مردم در ابتدای تولد بود و دفاع از کلیم‌الله که خدا با موسی (ع) سخن گفته بود و حال با واسطه آفریده بلاواسطه اش و دمیدن مستقیم روح به‌وسیله روح‌الامین و با معجزه نشان می‌داد عیسی‌بن‌مریم ادامه موسی کلیم‌الله و برحق است. وظیفه بزرگ عیسی (ع) در نجات قوم و نفی تحریفات در سرلوحه اش مبارزه با ربا بود که در اسلام گناه کبیره معرفی شد. بانکداری اسلامی از بدو انقلاب اسلامی در مبارزه با بانکداری یهودی مسلک و رباخوار و موجد انواع فساد‌های مالی در دستور قرار گرفت و شهید سید‌باقر صدر، شاگرد مرحوم آیت‌الله‌العظمی‌خویی در این راه پیشگام بود که عاشقانه به نهضت امام (ع) پیوست و شهادت او و خواهر رشیده اش جانسوز و حفره و خلاء و چاهی پرنشدنی بر سر راه انقلاب بود. 

از روز اول انقلاب مبارزه‌ای بین بینش غربگرا و لیبرال و معتقد به نظام بانک‌جهانی و نظام‌جهانی بانکداری با نگرش اسلامی درگرفت. از نظر تئوریک و بر روی کاغذ هرچه گذشت، گذشت، اما در عمل از دوران ریاست آقای هاشمی رفسنجانی تا امروز، بانک آرام‌آرام تبدیل به‌ابزار تسلط سرمایه‌سالاری آزمند و چپاول رباخوارانه سرمایه‌داری دلال و انواع زیان به منافع مردم و غارت بیت‌المال و فساد و تولید پول و غارت بانک مرکزی و انباشت ثروت حرام خصوصی گشت. در زمان دولت اصلاحات تقاضای توسعه خصوصی‌سازی بانک‌ها به اوج رسید و ادامه یافت. درواقع همه بانک‌های دولتی و خصوصی و مشترک ایران که با انقلاب اسلامی سال ۵۷ با تایید امام و همه فقهای بزرگ از آقای منتظری و شهید مطهری و ... دولتی شدند که تا سال ۱۳۷۹ این امر ادامه یافت. پس از امام (ره) هجوم بزرگ برای خصوصی‌کردن بانک‌ها ظاهر شد و در این سال بانک‌ها خصوصی شدند، اما چه قبل و به‌ویژه بعد از سال ۷۹ رهبری معظم و مراجع بزرگ به‌شدت علیه فساد بانکداری در ایران موضع گرفتند و ده‌ها بار و بلکه بیش از ۱۵۹ بار فریاد اعتراض به فساد بانکداری حرام از سوی رهبری و مراجع بزرگ به آسمان بلند شد.
 
ولی طبقه نولیبرال سرمایه‌سالاری فاسد و غربگرا و صاحبان حریص و رباخوار بانک‌هایی که تصدی‌گری و ثروت‌اندوزی و بنگاه‌داری را هم گسترش می‌دادند و پول مردم را مثل یهود صرف زراندوزی خود می‌کردند، بیشتر خواستار خالی‌کردن خزانه بانک مرکزی به‌سود جیب خود بودند و بیشتر از بودجه کشور از بیت‌المال می‌ربودند؛ و امروز کار به وضع بانک آینده رسید، اما همین وضع وخیم ابزار گیج‌کردن مردم و تاریک‌کردن حقیقت فساد سیاست نولیبرالی شد. چگونه؟

خود خصوصی‌کردن بانک در ایران و اجازه غارت و سودبگیری و انواع فساد و وام‌های کلان بی‌بازگشت به خود و اعوان خود و سرمایه‌داران فاسد دادن و دلار‌ها را برنگرداندن، یک برنامه فاسد و نشان غلبه صاحبان حرامخوار سرمایه دلالی و بازی تورم‌زای آنان با پول مردم به‌سود خود و فشار بر گرده ملت بود و به‌جای اقتدار و نظارت بانک مرکزی، شریان حیات اقتصاد ملی را برده بانکداران فاسد و چپاولچی کردند. دولت بجای اقتدار و نظارت، ابزار دست بانک‌ها و صاحبان آنان شد و آنان مدام جیب بانک مرکزی و مردم را خالی کردند. 

حال در اقدام ناگزیر بر اثر فشار افکار عمومی، نولیبرال‌ها چه سناریو و بازی فریبکارانه و حیله‌گرانه‌ای را پیش می‌برند؟ آنان وانمود می‌کنند اصل مشکل نه سرمایه‌دار سارق بیت‌المال و زراندوزی با غارت پول مردم و چپاولگر بخش خصوصی فاسد، بلکه مامور دولت در بانک است که مسئول چند‌برابر‌شدن این بدهکاری و در اصل غارت بانک مرکزی است؛ اما ماجرا چیست و مشکل کجاست؟ 

مشکل اولیه آن است که اساس مدیریت بانک در ایران با ترک فعل اسلامی شکل گرفت. اولا در بانکداری دولتی طرح بانک اسلامی شهید صدر اجرا نشد و با هزار کلاه‌شرعی، بانک به ابزار ثروت‌اندوزی دولتی بدل شد و مدیریت دولتی هم پای‌بند فقه جعفری و شرع نماند و وارد انواع بازی‌های پولی حرام و کلاه‌گذاشتن بر سر مردم با بازی نرخ‌بندی و فروش آزاد دلار در بازار و صرافی‌گری نامشروع گشت؛ و ثانیا ارز دولتی بدون نظارت دقیق به ابزار حرامخواری و سوء‌استفاده تجار و باند‌های مافیایی که نقش شهروند را ایفا می‌کردند شد و عدم‌نظارت درست کار را به فاجعه کشاند. ثالثا بجای تصحیح بلبشوی عدم نظارت و ایجاد سیستم نظارتی سالم دولتی، نولیبرال‌ها از ضعف مدیریت دولتی استفاده کرده و نفی مالکیت دولتی را تحمیل کردند و بدتر از آن نظارت دولتی بر خصوصی‌سازی چنان به مضحکه گرفته شد و دولت‌های لیبرال هاشمی و خاتمی و روحانی و حتی دولت‌های اصولگرا از خود خلع‌ید عمدی کردند که مشتی سرمایه‌دار دلال‌صفت غارتگر، هرکاری خواستند کردند و جیب بانک مرکزی را خالی کردند، بدهی نجومی بانک آینده مدام بالا رفت و به دارایی صاحب بانک افزوده شد!

حالا که فرزین با نظارت بانک مرکزی موفق به برخورد با بانک آینده شد، می‌خواهند صاحب بانک را از دست قانون و مصادره اموال نجات دهند و بجای او کاسه‌کوزه را بر سر مدیر دولتی ناظر بشکنند که با خارج‌شدن فرمان بانک از ریل بانک مرکزی، او را مامور نظارت و رسیدگی کرد. اگر هم این مدیر قاصر و یا مقصر باشد، باز اصل خیانت و غارت از سوی صاحب بانک رخ داده و اوست که باید محاکمه و ثروت او مصادره شود. البته دولت‌های نولیبرال که بانک‌ها را خلاف اصل و اساس اهداف انقلاب اسلامی در اختیار طبقه غارتگر و بخش خصوصی و سرمایه‌داری ربا‌خوار و دلال گذاشتند و این عمل را هم با بلبشو صورت دادند، نباید از خیانت مبری باشند، اما نولیبرال‌ها اصل قضیه فاجعه خصوصی‌کردن بانک‌ها را پرده‌پوشی می‌کنند و به‌جایش تنها رئیس بانک مرکزی را که به مسأله غارت اموال ملت توسط بانک آینده پرداخت، مورد هجمه قرار داده‌اند! و این تا حد خیانت عیان قابل پیگیری است و هر نوع تعلل رؤسای قوا و خصوصا قوه قضاییه نابخشودنی است. 

روزنامه ارگان غرب‌پرستان و کارگزاران آمریکا در ایران روز شنبه ۱۵ آذر تیتر زده: «پنهانکاری رئیس کل»
در حقیقت انتقام ثروت و زراندوزی خاندانی از رئیس بانک مرکزی به‌جرم یورش به بانکداری رانتخوار چپاولی یک وانمودگی و حقه‌بازی عیان است. این‌که چرا آمار تورم ۱۰ماه سال ۱۴۰۲ دیر منتشر شده است. میزان رشد تورم در دولت شهید رئیسی به ۵۳ درصد رسید، اما سازندگی نمی‌گوید در پایان دولت روحانی تورم ۳/۵۹ درصد بود و تورم در دولت شهید رئیسی ۵۳ و اندی درصد بود. درحقیقت به صورت تلخی در‌باره تورم نقطه‌به‌نقطه پایان دو دولت به مردم دروغ تحویل می‌دهند و این دروغ امروز فرزین را هدف قرار داده و وانمود می‌کند که در آغاز تحویل دولت بلکه کلا تورم در دوران شهید رئیسی بالاتر از دولت روحانی بوده و مسئول هم فرزین است که پنهانکاری کرده و کل ماجرا به تغییر روش به‌روز‌رسانی و تحولات فنی مربوط بوده است.