تداوم کودک‌کشی سگ‌بازها

ضحی دختر هشت ساله نکایی و امیرحسین علیپور پسربچه پنج ساله دزفولی تازه‌ترین قربانیان سگ‌های خیابانی هستند که در اثر گازگرفتگی آنها جان عزیز خود را از دست دادند. این دو اتفاق دردناک درحالی به فاصله چند روز از یکدیگر رخ داد که حامیان و غذارسان‌ها به سگ‌های ولگرد، همچنان به‌شدت معتقدند این حیوانات مقصر نبوده و مقصر اصلی پدر و مادران ‌کودکان هستند که مراقب‌شان نیستند. معترضان به حامیان این سگ‌ها می‌گویند چندکودک باید کشته شوند تا آنها به این باور برسند که این حیوانات، جز آسیب و ضرر هیچ فایده‌ای نه برای مردم دارند و نه محیط‌زیست اما مرغ حامیان سگ‌های ولگرد،همچنان یک پا دارد. 
«ضحی»، دختری بود که هفته پیش هدف حمله سگ‌های ولگرد قرار گرفت. روز حادثه او مشغول بازی با دوستانش بود که ناگهان سگ ولگرد به او حمله‌ کرد. دخترک قبل از مرگ در مورد روز حادثه‌ گفته بود: «بعد ازحمله سگ، می‌خواستم فرار کنم اما سگ مرا به زمین‌ کوبید و گونه‌ام را گاز گرفت. به سگ لگد زدم‌ که رهایم‌ کند، این بار پا و دستم را گرفت.» مادر ضحی هم که در بیمارستان کنار او حضور داشت، گفته بود: «سروصورت بچه خونی و گوشت صورتش در اثر گازگرفتگی سگ برگشته بود.» والدین ضحی به سرعت او را به بیمارستان انتقال دادند اما شدت گازگرفتگی سگ ولگرد به حدی بود که سه‌شنبه‌شب جان ضحی را گرفت.به گفته پزشک معالج علت فوت ضحی هاری سگ اعلام شده ونمونه دوم برای درجه هاری به آزمایشگاه فرستاده شده است.این در حالی است که یک روز قبل از مرگ مظلومانه ضحی، این بار نوبت امیرحسین، ‌کودک پنج ساله دزفولی بود تا او هم با حمله سگ‌های ولگرد تسلیم مرگ شود. وقتی خبر فوت امیرحسین منتشر شد،حامیان وغذارسان‌ها به سگ‌های ولگرد طبق معمول همیشه در فضای مجازی رجز خواندند که آنها هیچ گناهی ندارند وتا کسی به سگ‌ها کاری نداشته باشد، به هیچ‌کس حمله‌نمی‌کنند. 
با مهدی علیپور، عموی امیرحسین تماس می‌گیریم و به محض معرفی خودمان از روزنامه جام‌جم،  پشت تلفن ‌گریه می‌کند. همان اول می‌گوید به خداوندی خدا قسم پس از تشییع پیکر فرزندمان سراغ هرچه سگ‌ ولگرد است، می‌روم. چندبار به شهرداری‌گفتیم آقا! بچه‌های‌مان بیرون بازی می‌کنند، آن هم در شرایطی‌که سگ‌های ولگرد بیرون پرسه می‌زنند، اینها را جمع‌کنید اما هیچ‌کس‌ گوش نکرد. حامیان سگ‌های ولگرد حالا کجا هستند که جواب ما و خون بچه ما را بدهند. باید مثل ما داغ بچه ببینند و سیاه بپوشند تا آرام شویم.
عموی امیرحسین همان‌طورکه اشک می‌ریزد، از روز حادثه توضیح می‌دهد: «۲۲ اردیبهشت امسال امیرحسین، برادرش و پسر همسایه حدود ساعت پنج‌و‌نیم بعداز ظهر مشغول بازی بودند. امیرحسین عاشق حیوانات بود و برای همین از خانه تکه‌ای نان‌ آورد و جلوی سگ ولگردی انداخت که همان اطراف بود. به محض انداختن نان، سگ به امیرحسین حمله‌ کرد اول، دستش را گاز گرفت و بعد گونه‌اش را کند. همسایه‌ها که متوجه حمله سگ شده بودند، امیرحسین را از دهان سگ ولگرد بیرون کشیدند و او را به بیمارستان بردند و بعد ما از این فاجعه خبردار شدیم. سه واکسن هاری برای امیرحسین تزریق شد؛ دو تا در دزفول و یکی هم در تهران اما حالا درست مقابل چشم خودم به دروغ زیرنویس می‌کنند که واکسن هاری تزریق نشده است. بچه در آغوشم بود که به او واکسن هاری تزریق کردند. چطور این قدر راحت دروغ می‌گویند؟ خودم رفتم بهداشت و بیمارستان و تمام نامه‌های مربوط به این‌که بچه‌ام باید چند دوز، چند سی‌سی و چه واکسنی تزریق‌ کند را گرفتم. من به دکتری‌ که صورت بچه‌ام را بخیه زد معترضم. صورتش ۵۰‌تا ۶۰ بخیه خورد اما روی گازگرفتگی سگ که نباید بخیه بخورد. التماس‌کردم‌ که شما را به خدا بخیه نزنید. این زخم یک هفته باید با سرم و صابون بچه  شست‌وشو شود، هیچ‌کس به حرف‌هایم  توجه نکرد. بچه‌ام با این‌که لپش‌ کنده شده بود اما خونریزی نداشت، خودم بالای سرش بودم. سگ ولگرد به خاطر خیابانی بودنش با هر زباله، بیماری و میکروبی تماس دارد و ممکن است همان‌ها را به دیگران منتقل ‌کند، بعد چطور روی زخمی ‌که ممکن است عفونت داشته باشد، بخیه می‌زنند. بعد از مدتی وقتی بخیه‌ها را کشیدیم، امیرحسین ‌گفت سردرد دارم که پدرش او را به بیمارستان برد. فردای آن روز سرظهر سرکار بودم که پدرش زنگ زد و گفت بیا بچه‌ام مرد. گفتم کجایی؟ گفت بیمارستان گنجویان دزفول. امیرحسین را به اتاق عمل بردند و آزمایش نخاع و مغز استخوان گرفتند و گفتند۱۲ ــ‌۱۰روز طول می‌کشد تا جواب آزمایش آماده شود. در همان بیمارستان هم تب و ضربان قلب بسیار بالایی داشت. وزارت بهداشت هم به ما اعلام کرد که بچه در اثر تنگی نفس فوت شده است.»
عموی امیرحسین با بی‌تابی ادامه می‌دهد: «بعد از این حادثه رفتم شهرداری و بهداشت. شهرداری‌ گفت ما فقط عقیم می‌کنیم و برو سراغ فرمانداری. به همدیگر پاسکاری می‌کنند و کسی مسئولیت قبول نمی‌کند. هرسگ بعد از زایمان چند توله به دنیا می‌آورد و شما فکر کنید چه حجم از سگ ولگرد در خیابان‌ها و کوچه‌ها رها هستند که توسط به اصطلاح حامیان حیوانات غذارسانی می‌شوند. اگر شرف و مردانگی دارید، نمی‌ترسید و وجدان دارید، هرچه گفتم عین حقیقت را در روزنامه‌تان بنویسید. از نظر من حامیان سگ‌های ولگرد مقصر اصلی این اتفاق هستند. اگر خیلی به این سگ‌ها علاقه دارند، آنها را به خانه‌شان ببرند، غذا بدهند و همانجا با زن، بچه، پدر و مادر خودشان زندگی‌کنند تا به جان بچه‌های بیگناه مردم نیفتند.»