قهر سینما با کودکان

روزگاری نه‌چندان دور نه‌فقط حجم قابل‌توجهی از آثار تولیدی سینمای ایران به این ژانر مربوط بود که این ژانر در فهرست پرفروش‌های سال هم اغلب بالانشین بود اما دوره رکود سینمای کودک و نوجوان و اقبال به آن از اواسط دهه۷۰ آغاز شد و حتی با ساخت آثاری دراین چند سال گذشته هم به رونق پیشین خود حتی نزدیک هم نشد. این سال‌ها به نوعی درسیطره سینمای کمدی است (اگر به‌سختی بتوانیم آن را کمدی بنامیم). اما سینمای کودک فارغ از اهمتیش می‌تواند چرخ سینمادارها را هم دوباره بچرخاند. این ژانر علاوه بر اهمیت بنیادین سینمای کودک و نوجوان در بخش آموزش نسل آینده؛ گردش مالی قابل توجه این ژانر نیز دلیلی است که می‌طلبد دست‌اندرکاران و سیاست‌گذاران این‌عرصه توجه ویژه به آن داشته‌باشند، چون درصورت شکل‌گیری زنجیره تولید و بازاریابی اصولی برای فیلم‌هایی با ژانر کودک قطعا این نوع فیلم ارمغانی قابل توجه برای گیشه‌ها به همراه دارد، چون نباید فراموش کنیم که کودکان درکنار خانواده برای دیدن فیلم‌ به سینما می‌روند و خبری از تک فروشی بلیت نیست. اگر در دهه طلایی سینمای کودک یعنی دهه ۶۰ فیلم‌های کودک و نوجوان جایگاه مستحکمی در میان اکران داشتند این موضوع در دهه ۹۰ افولی معنادار به خود دیده است. در این زمینه بررسی آمارها نشان می‌‌دهد در دوره موردنظر مجموعا ۹۱۰ عنوان فیلم توسط تولیدکنندگان تولید و روانه بازار شده که در صدر آنها ژانر درام با ۲۱۷عنوان یعنی سهمی معادل۲۳.۸۴درصد قرار گرفته و درپی آن ژانر اجتماعی با سهم ۲۲.۰۸درصدی یعنی ۲۰۱ عنوان جایگاه دوم را به خود اختصاص داده تا کمدی‌ها هم با سهم ۱۶.۸۱درصدی معادل ۱۵۳ عنوان سومین رتبه را در اختیار داشته باشند. این درحالی است که ژانر مستند با ۹۳عنوان تولید در دوره مورد نظر و سهم ۱۰.۳۲درصدی چهارمین رتبه را در اختیار دارد و در پی آن تازه نوبت به کودک و نوجوان با تولید ۶۵ فیلم سهمی معادل ۷.۱۴درصد در اختیار دارند و رمانتیک‌ها نیز دارای سهم ۴.۹۴درصدی معادل ۴۵اثر جایگاه پنجم به خود اختصاص داده‌اند و درام جنگی‌ نیز رتبه پنجم را با ۴۳ فیلم و سهم ۴.۷۲درصدی در اختیار دارد.