در اجرا شبیه خودم هستم

 علی عامل هاشمی که تا پیش از این او را به عنوان بازیگر می‌شناختند آن هم در آثار کمدی، این بار سکاندار اجرای یک برنامه تلویزیونی شده و با همان طنازی که در بازی‌اش دارد، اجرای این برنامه را برعهده گرفته است.

شوتبال به تهیه‌کنندگی مقداد مومن‌نژاد و کارگردانی محمد پیوندی و با اجرای علی عامل هاشمی و سوگل طهماسبی از شنبه تا سه‌شنبه از شبکه نسیم پخش می‌شود.

از همین رو با علی عامل هاشمی گفت‌وگویی درباره اجرای این برنامه داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

این روزها اغلب بازیگران به اجرای تلویزیونی علاقه‌مند شده‌اند. گویا شما هم جزو آن دسته از بازیگران هستید که تمایل داشتید دراین زمینه هم تجربیاتی کسب کنید. چطور شد اجرای برنامه شوتبال را برعهده گرفتید؟

این اولین تجربه من در زمینه اجراست. البته در این زمینه قبلا هم پیشنهاد داشتم اما به دلیل این‌که خیلی سواد اجرای یک سری از برنامه‌ها را نداشتم، نپذیرفتم. مخصوصا اجراهایی که در خودش یک سری اتفاقات سیاسی و اقتصادی دارد.

منظورتان این است اجرای برخی برنامه‌ها نیاز به فاکتورهایی دارد که آنها را در خودتان نمی‌دیدید؟

بله دقیقا. من خیلی علاقه‌مند اجرای یک برنامه اجتماعی بودم که سواد آن را داشته‌باشم؛ یعنی برنامه هنری یا اجتماعی باشد. فضای برنامه هم شاد باشد، که شوتبال به من پیشنهاد شد. به عبارتی در شرایطی که جامعه این روزها دارد، فکر کردم برنامه‌ای را اجرا کنم که حال مردم را خوب کند.

از زمانی که مجری برنامه شدید، چه بازخوردی از مخاطبانی که شما را به عنوان بازیگر می‌شناختند، گرفتید؟ آیا شما را در قامت مجری هم پذیرفته‌اند؟

خوشبختانه تا امروز که بازخورد بد و منفی نگرفتم. البته بخشی از آن به خاطر لطف مردم است که شامل حال ما می‌شود. به هر حال شرایط خانوادگی ما به گونه‌ای است که همه اعضای خانواده به نوعی در زمینه هنر فعالیت می‌کنیم. پدرم در صداوسیمای مشهد فعالیت می‌کند و برادرهایم در زمینه هنر فعالیت دارند؛ بنابراین با این حرفه آشنا هستند و نظرات‌شان برای من خیلی مهم است. از این رو از پدر و برادرهایم و از کسانی که به نوعی همواره از آنها مشورت می‌گیرم، نظرات منفی ندادند.

وقتی یک برنامه با مجری‌اش برجسته می‌شود و به شهرت می‌رسد و یکباره مجری آن تغییر می‌کند، مجری جدید با واکنش‌های منفی مواجه می‌شود. شما چه بازخوردهایی داشتید؟

به هر حال در فضای مجازی که من خیلی در آن فعال نیستم ولی در صفحه هواداران حامد، هستند کسانی که می‌آیند و می‌گویند کاش حامد آهنگی هنوز اجرا می‌کرد. با این حال من خیلی واکنش‌های بد و منفی ندیدم. البته ممکن است در برخورد با من نسبت به برخی برنامه‌ها و سریال‌ها واکنش‌های منفی داشته‌باشند اما درباره برنامه و اجرای خودم، نکته بدی دریافت نکردم. اصلا می‌دانید دلیل جذابیت این برنامه برای مخاطب چیست؟ به این دلیل است که ما در این برنامه درباره یک‌سری قهرمان‌های ملی صحبت می‌کنیم. آدم‌هایی که برای همه ما دوست‌داشتنی هستند. از طرفی ما تحت هر شرایطی از جمله شرایط بد اقتصادی یا کرونا، وقتی تیم‌ملی به جام‌جهانی راه پیدا کرد، همه خوشحال شدیم. حتی آنهایی هم که اهل فوتبال نبودند، خوشحال شدند و چیز دیگری برای ما مهم نبود. بنابراین شوتبال با چنین رویکردی که در پیش گرفته، برای مردم جذاب است.

بزرگ‌ترین چالشی که در اجرای این برنامه دارید، چیست؟

(می‌خندد). ما در بازیگری باید حواس‌مان باشد و به دوربین نگاه نکنیم اما برعکس اینجا باید حواس‌مان باشد به دوربین نگاه کنیم و همین برای من یک چالش محسوب می‌شود. یا این‌که مجری‌ها معمولا گوشی دارند که با تهیه‌کننده و کارگردان در ارتباط هستند و این گوشی هم برای من چالش بود؛ آن هم چالشی جذاب.

چقدر سعی می‌کنید در اجرا ویژگی‌های خودتان را داشته‌باشید و شبیه مجریان گذشته این برنامه اجرا نکنید؟

من خیلی در اجرا شبیه خودم هستم؛ با همان شوخی‌هایی که تا به امروز در بازیگری داشتم و می‌دانستم مردم دوست خواهندداشت؛ بنابراین سعی کردم با همان شیوه جلو بروم و خودم باشم، ادای کسی را درنیاورم و حرف نامتعارفی نزنم.

معمولا وقتی یک بازیگر وارد حوزه اجرا می‌شود و در آن جا می‌افتد، کمتر به او پیشنهاد بازیگری می‌شود. نگران این مساله نبودید؟

در حال حاضر فرمت انتخاب بازیگر به قدری از حالت حرفه‌ای و هنری خارج شده که خیلی دغدغه این چیزها را ندارم که الان من را به عنوان مجری ببینند یا بازیگر. ما وقتی می‌بینیم نقش‌های اصلی اغلب آثار نمایشی را خواننده‌های‌مان بازی می‌کنند یا برای انتخاب بازیگر سراغ اینفلوئنسرها می‌روند که در فضای مجازی دنبال‌کننده‌های بیشتری دارند، بنابراین دغدغه‌ای برای ما نمی‌ماند. من برای کارگردان‌های بزرگی در تئاتر کار کرده‌ام و می‌دیدم چقدر سخت بازیگر انتخاب می‌کنند. الان اصلا آن شرایط نیست و تهیه‌کننده‌ها به نسبت کارگردان‌ها بیشتر بازیگر انتخاب می‌کنند و به دیده شدن و فروش کار بیشتر اهمیت می‌دهند. البته در این میان عده‌ای هم هستند که بازیگری برای آنها از هر چیزی مهم‌تر است.

یک اتفاق بامزه

من اوایل به هدفن عادت نداشتم و بعضی چیزها را نمی‌دانستم. این‌که نباید مثلا از واژه‌های خارجی استفاده کنم یا این‌که موضوعاتی بود که درباره آن اطلاعاتی نداشتم. مثلا در یکی از گفت‌وگوها مهمان در حال صحبت کردن بود و من هم درباره آن موضوع اطلاعی نداشتم. حرف ایشان که تمام شد من فقط نگاه می‌کردم. بعد از طریق هدفن به من می‌گفتند چیزی بگو. تا این‌که من گفتم: بله شب بخیر(می‌خندد). آنها هم می‌خندیدند. یا این‌که وقتی از هدفن من را صدا می‌کردند و می‌گفتند علی فلان کار را انجام بده؟ من می‌گفتم بله الان می‌روم و انجام می‌دهم. بعد می‌گفتند تو لازم نیست جواب بدهی.(می‌خندد). البته روزهای اول این اتفاق می‌افتاد.

زینب علیپور طهرانی - گروه رسانه روزنامه جام جم