کیفیت را جدی بگیریم

در آن دوران، تلویزیون هدفش جذب افراد مستعد و توانمند و دارای قریحه بود و چون دستمزدها هم بی‌رویه افزایش نیافته بود در نتیجه تلویزیون می‌توانست با توانمندان کار کند.
در آن دوران تله‌فیلم‌هایی هم ساخته می‌شد که برخی از آنها کم از محصولات سینمایی نداشتند، ولی رفته‌رفته کمیت‌گرایی جای کیفیت را گرفت و هم در زمینه تولید تله‌فیلم ضعیف شدیم و هم در زمینه سریال‌های نمایشی درجا زدیم.
این روزها تولید در تلویزیون با منابع مالی پیوند وثیقی دارد که با توجه به شرایط اقتصادی چندان هم بی‌ربط نیست.
اتفاقی که شاید اگر بتواند با مدیریت منابع مالی و میدان دادن به نیروهای باانگیزه هدایت شود شاهد اتفاقات خوبی در عرصه تولیدات نمایشی باشیم، همان‌طور که در سال‌های قبل هم ثابت شده که مردم پای اثر با‌کیفیت می‌نشینند و با آن ارتباط برقرار
می‌کنند.
مشکل تلویزیون ما الان کمبود سریال‌های خوب و مفرح است و چون بودجه تولید سریال نیست تلویزیون به سمت برنامه‌های مجری‌محور و مسابقه‌محور رفته و از سوپراستارها هم استفاده می‌کند تا مخاطب جلب کند. این کار، بد هم نیست و اگر تنوع تولید باشد قطعا مخاطب سرگرم می‌شود، ولی باید تولید سریال باکیفیت را هم جدی
گرفت.
تدارک تولید مجموعه‌های جذاب واقعا هزینه‌بر است و یک مقدار هم به جسارت مدیران برمی‌گردد که توان ساختارشکنی و استفاده از سوژه‌های متفاوت را داشته باشند!
برخلاف تصوراتی که می‌گویند مخاطبان سریال‌های خارجی روز را ترجیح می‌دهند من فکر می‌کنم اگر سریال قدرتمند ایرانی تولید شود یقینا مخاطب خود را خواهد داشت؛ همان‌طور که در سال‌های اخیر حتی شبکه خانگی هم به تأسی از تلویزیون به سراغ تولید سریال رفت و سودآوری کرد.
سطح توقع مردم ما بالاست و کیفیت برایشان حرف اول را می‌زند پس باید سریال‌هایی ساخته شود که درحد استاندارد باشد.
باید مخاطب را شناخت. کسانی که دارند تصمیم می‌گیرند گاهی از روی عدم شناخت مخاطبان، طرح‌هایی را تصویب می‌کنند که در همان پخش ابتدایی دلزدگی ایجاد می‌کند. مخاطب را بشناسیم و بعد برای سرگرم ساختن‌اش برنامه بریزیم.

حمید زرگرنژاد
کارگردان