تصمیم آجیل‌شکن

پویش «نه به آجیل» مثل حلقه‌های به‌هم پیوسته زنجیر از یک روستا شروع شده و کم کم به بقیه روستاهای منطقه هم رسیده و خیلی‌ها را همراه کرده است. حرکتی که به گفته غلامرضا قاسمی‌کبریا، مدرس دانشگاه و کارشناس روابط انسانی می‌تواند سرآغاز یک اتفاق خوب باشد و به رواج فرهنگ ساده‌زیستی در جامعه برسد.
کبریا با اشاره به این موضوع به ما می‌گوید: در سال‌های گذشته، روال معقول و منطقی این بود که در ایام عید مردم به اندازه وسعشان هزینه می‌کردند، همه چیز به صورت خانگی و محلی تهیه می‌شد اما متاسفانه در سال‌های اخیر سنت غلطی رواج پیدا کرده که به سبک زندگی غلطی برمی‌گردد که در لایه‌های مختلف جامعه رخنه کرده و تا بافت سنتی روستا‌ها هم کشیده شده، سبکی که برپایه مصرف‌گرایی است.
این استاد دانشگاه البته انجام حرکت‌های اینچنینی و عضویت در کمپین‌های مشابه را به شرطی موفق می‌داند که از حربه اجبار در اجرای آنها استفاده نشود و مردم داوطلبانه برای انجام آن پیشقدم شوند، حرکتی که به گفته او فقط با فرهنگسازی اتفاق می‌افتد.
قصه همدلی روستاییان
نقشه استان همدان را که جلوی مان بگذاریم و شهرستان کبودرآهنگ را پیدا کنیم به اسامی چند روستایی می‌رسیم که فعلا پرچمدار این پویش مردمی هستند؛ روستاهای ویان، قباق تپه و ایده لو اهالی این روستا‌ها روی هم می‌شوند حدود 11 هزار و 500 نفر، زن و مرد و پیر و جوان و کودکی که حالا شانه به شانه هم ایستاده‌اند تا سفره‌هایشان یکرنگ باشد و یک شکل.
اتفاقی که محمدیاسر رضایی زاده، امام جماعت روستای قباق تپه درباره اش به ما می‌گوید: در این حرکت درخواست خود خانواده‌ها و مردم روستا دخیل بود، بارها شده بود که می‌آمدند مسجد و با ما صحبت می‌کردند و این موضوع را مطرح می‌کردند که امسال آجیل خیلی گران است و تهیه آن از عهده خیلی‌ها خارج است.
همه این صحبت‌ها و درددل‌های اهالی روستا، در نهایت انگیزه‌ای شد که در مسجد روستا جلسه‌ای متشکل از اعضای شورا، دهیاری، امام جماعت و بزرگان و ریش سفیدان روستا تشکیل بشود و ماحصل این جلسه شد تصویب برگزاری جشن نوروزی ساده و جشنی بدون آجیل!
موضوعی که علیرضا بهرامی یکی از اعضای شورای این روستا هم آن را تایید می‌کند و درتوضیح بیشتر می‌گوید: همان‌طور که می‌دانید شرایط برای برگزاری خیلی از رسوماتی که از قدیم وجود داشته با شرایط اقتصادی امروز جامعه مهیا نیست، از طرفی حذف این مراسم هم درست نیست، به خاطر همین تصمیم گرفتیم برگزاری این مراسم را مدیریت کنیم.
مدیریتی که این عضو شورا از آن صحبت می‌کند یک راز بیشتر ندارد، تغییر الگوی مصرف کالاها و خدمات! حرکتی ساده که به گفته او می‌تواند در رسم ورسومات دیگر جاری در جامعه هم خودش را نشان بدهد، همان‌طور که اهالی این روستای 4000 نفره تصمیم گرفته اند بجز پویش نه به آجیل، خرج و مخارج سایر مراسم‌ مثل مجالس ختم، سوگواری و ...را هم مدیریت کنند، مصوبه‌ای که از روز تصویب در سطح روستا، در مسجد، فروشگاه‌ها، نانوایی‌ها و ...پخش شده و اهالی را با این پویش همراه کرده است.
بهرامی با اشاره به این موضوع هم می‌گوید: برای نهایی کردن این دو موضوع در کانال روستا نظرسنجی گذاشتیم، روستای ما حدود 4000 نفر جمعیت دارد و حدود 94 درصد اهالی با این دو موضوع موافق بودند یعنی حذف آجیل و سبک برگزار کردن مراسم ترحیم. خوشبختانه اولین مراسم ختم ساده هم همین دیروز با همراهی یک خانواده شهید برگزار شد.
روستای ایده‌لو با جمعیت 2500 نفره و 500 خانواری‌اش هم یکی دیگر از روستاهایی است که به این پویش پیوسته است، رضا بهرامی‌زال، یکی از اعضای شورای این روستا هم با اشاره به این موضوع به ما می‌گوید: این پیشنهاد جمعی اعضای شورا بود که با توجه به اوضاع اقتصادی و فشاری که روی مردم است تصمیمی بگیریم که به نفع مردم باشد. البته این پیشنهاد از سوی تعدادی از ریش سفیدان روستا هم مطرح شده بود و در نهایت 21 بهمن دور هم نشستیم و این تصمیم به‌صورت مصوبه نوشته شد و براساس آن از مردم خواستیم از خرید آجیل در پذیرایی عید خودداری کنند و امسال صرفا پذیرایی با شیرینی و میوه باشد.
پای صحبت‌های قربان شکوری امام جماعت روستای 5000 نفره ویان هم که می‌نشینیم باز به همین تصمیم جمعی می‌رسیم.شکوری در ادامه به ما می‌گوید دوری از مصرف گرایی و پیشه کردن قناعت در زندگی همیشه یکی از محورهای اصلی بیانات رهبر معظم انقلاب بوده و برهمین اساس، اتخاذ چنین تصمیم و پیوستن به چنین حرکتی در روستای آنها و روستاهای دیگر این بخش، اصلا عجیب نیست.
شکوری البته تاکید می‌کند وقتی یک حرکت در یک روستا همه گیر می‌شود، به‌خاطر بافت سنتی حاکم در منطقه خیلی سریع به روستاهای دیگر هم سرایت می‌کند و به این ترتیب با یک الگوبرداری مثبت، حرکتی اتفاق می‌افتد که می‌تواند به زیرساخت‌های یک اتفاق خوب تبدیل شود.
روستاهای زیادی تصمیم دارند به پویش «نه به آجیل» بپیوندند. این پویش در روستاهای خمین نیز مثل حشمتیه، زورقان، حسین آبادسادات، رباط علیا، رباط مراد، میشیجان و... کلید خور‌ده است.

کاهش قدرت خرید یک مشکل ملی

وسعت روستاهایی که به کمپین نه به آجیل پیوسته‌اند هرقدر هم که کوچک باشد، حرکت‌شان اما بزرگ است و قابل ستایش. حرکتی که به خلاقیت مردمی برمی‌گردد که می‌خواهند اوضاع اقتصادی‌شان را خودشان مدیریت کنند. مردمی که دم از ناامیدی نمی‌زنند و در برابر مشکلات زانوی غم بغل نمی‌گیرند و درعوض به سبک خودشان مشکلات را دور می‌زنند. موضوعی که محمدعلی پورمختار نماینده شهرستان بهار و کبودرآهنگ در مجلس شورای اسلامی هم آن را تایید می‌کند و درباره‌اش به ما می‌گوید: این پویش گرچه یک توصیه و تقاضاست، اما می‌تواند حرکت بسیار خوبی باشد چراکه با کمک آن با گرانی‌ها و مخصوصا دلالانی که از شرایط اقتصادی کشور سوءاستفاده می‌کنند مقابله می‌شود.
پورمختار می‌گوید: این پویش نه فقط در قبال آجیل که در مورد بسیاری از کالاهای دیگر هم می‌تواند اتفاق بیفتد، پویشی که در صورت همه‌گیر شدن می‌تواند مانع افزایش غیرمنطقی قیمت‌ها هم باشد. این نماینده مجلس در ادامه به مشکل کاهش قدرت خرید در اقشار مختلف جامعه اشاره می‌کند و می‌گوید: همه ما می‌دانیم این مشکل یک معضل ملی است و فقط مختص اهالی این منطقه از کشورمان نیست، لذا امیدوارم همه گیرتر بشود و خیلی‌ها را به این نتیجه برساند که با حذف ظواهر و زواید هم می‌توانند یک نوروز خوب را برگزار کنند و با این حال سنت نیکوی صله رحم را هم پابرجا نگه دارند.

مینا مولایی

جامعه