راست‌قامت

جلوی عقب رفتن زانو را بگیرید

یکی از آسیب‌های شایع زانو عقب رفتن بیش از حد و خم شدن آن از پشت است. زانوی طبیعی از حالت صاف و 180 درجه نباید عقب‌تر برود. این آسیب در اثر صدمات ورزشی و شلی رباط‌ها یا در افرادی که زانوی ضربدری دارند بروز می‌یابد .

کد خبر: ۱۱۹۳۶۱۵

زانوی عقب رفته نسبت به شدت صدمه و میزان انحراف می‌تواند خفیف باشد و مشکلات کمی را برای بیمار ایجاد کند یا با درد و تورم و التهاب همراه بوده و شرایط ناتوان‌کننده‌ای را برای او ایجاد کند. این
عقب رفتن بیش از حد، در بسیاری از افراد خصوصا خانم‌ها به صورت یک عادت بد در وضعیت ایستاده دیده می‌شود.
در ورزشکاران هم معمولا به دنبال فرود آمدن از یک پرش بلند در شرایط بی‌تعادل و نامناسب با زانوی صاف بروز می‌یابد که این شرایط در فوتبال، بسکتبال و والیبال بسیار شایع است.
در اسکی بازانی که فیکس کفش اسکی آنها درست تنظیم نشده باشد، هنگام برخورد با یک توده برف یا مانع پاشنه را آزاد نمی‌کند و زانو بیش از حد به عقب می‌رود. در صدمات مذکور آسیب با یک صدای پاپ رخ می‌دهد. این صدا می‌تواند ناشی از آزاد شدن حباب‌های گاز در مفصل یا آسیب رباط‌ها باشد. اگر عقب رفتن زانو با پارگی رباط همراه باشد درد، تورم، التهاب، قرمزی و داغی پوست ناشی از خونریزی داخل مفصلی در یک تا دو ساعت اول بعد از آسیب بروز می‌یابد.
لقی و بی‌ثباتی هم می‌تواند در پارگی رباط‌ها در زانو احساس شود. اما این بی‌ثباتی می‌تواند ناشی از درد شدید و مهار عضلات اطراف مفصل هم باشد و لزوما نشان‌دهنده پارگی رباط نیست. در 72 ساعت اول بعد از آسیب بستن یک بریس ثابت‌کننده زانو و استفاده از عصا برای جلوگیری از تحمل وزن بسیار اهمیت دارد. هر چهار ساعت یکبار ماساژ یخ به مدت پنج دقیقه و بالا نگه داشتن پا برای جلوگیری از تورم بسیار اهمیت دارد. بعد از سه روز فیزیوتراپی و استفاده از دستگاه‌های ضد التهاب بهترین راهکار برای کاهش زمان درمان است.
بعد از کاهش التهاب، پیشگیری از صاف شدن زیاد زانو و تقویت عضلات چهاسر، پشت ران و پشت ساق با صلاحدید فیزیوتراپیست و دامنه حرکتی محدود آغاز می‌شود. به مرور فعالیت‌ها بیشتر شده و زانوبند مفصل‌دار جایگزین بریس ثابت‌کننده می‌شود.