واقعیت ایران در آیینه یونسکو می‌درخشد/ مسئولان به اهمیت ثبت میراث فرهنگی ایران توجه داشته باشند

بهمن نامور مطلق به مناسبت سالروز تأسیس یونسکو در گفت‌وگو با جام جم آنلاین بیان کرد: یونسکو سازمانی بین‌المللی است که دارای قدمت و جایگاه ویژه‌ای در جهان بوده و بی‌شک هیچ سازمانی در حوزه فرهنگ، آموزش و علم جایگاهی همانند یونسکو ندارد.

وی در ادامه گفت: لذا این سازمان به‌عنوان یکی از سازمان‌های مرجع در دنیا شناخته‌شده و به‌نوعی میزان و سنجش فعالیت‌های فرهنگی، علمی و آموزشی جهان متناسب با استانداردهای یونسکو است. امروزه به تمام دنیا ثابت‌شده یونسکو به‌عنوان شاخص توسعه در حوزه فرهنگ و آموزش است.

نامور مطلق افزود: یونسکو یک فرصت مناسب برای دیده شدن کشورها بخصوص ایران است؛ چراکه کشور ما در حوزه فرهنگ، آموزش و علم قدمت بسیاری داشته و به‌نوعی مؤلف به‌حساب می‌آید، برای مثال اولین دانشگاه جهان یک دانشگاه ایرانی بنام «دانشگاه جندی‌شاپور» بوده که در یونسکو نیز ثبت جهانی شده است.

نامور مطلق خاطرنشان کرد: ازاین‌رو ایران درزمینه علم و فرهنگ میدان فراخ و گسترده‌ای دارد تا بتواند از فرصت‌های بیشتری استفاده کرده و تصویر واقعی ایران را در مقابل کارشکنی‌های دشمنان به جهانیان نشان دهد.

به گفته مدیر گروه فرهنگ و هنر کمیسیون ملی یونسکو، مسلماً هر جامعه‌ای با توجه به پیشینه ، تجربیات، گرایش‌ها و جهان‌بینی خود «فرهنگی» دارد و این فرهنگ تنها مختص به آن بوده و می‌بایست مورداحترام قرار گیرد؛ بنابراین وقتی صحبت از فرهنگ می‌شود شاید مهم‌ترین مشکل «همگرایی» باشد.

وی افزود: همگرایی جهانی در حوزه فرهنگ امکان‌پذیر نیست و این موضوع را یونسکو نیز به‌خوبی دانسته و تفاوت فرهنگی را نیز پذیرفته است و به‌طورکلی این سازمان می‌داند فرهنگ‌ها ویژگی‌های خاص خود رادارند و یونسکو به‌هیچ‌وجه حق ندارد یک الگوی فرهنگی را در جای دیگر تکثیر نماید.

نامور مطلق رابطه ایران با یونسکو را یک رابطه کاملاً دوطرفه دانست و گفت: ایران قبل و بعد از اسلام یک سرزمین تمدن ساز بوده و مجموع تمدن‌هایی که در این سرزمین شکل‌گرفته از تمام تمدن‌های اروپا و آمریکا است پس ایران همواره یک سرزمین تمدن ساز بوده و هست. این احترام به تفاوت‌ها موجب شده رابطه ایران با یونسکو یک رابطه یک‌طرفه نباشد؛ یعنی ایران در ارتباط با یونسکو هم حرفی برای شنیدن دارد و هم حرفی برای گفتن .

به گفته مدیر گروه فرهنگ و هنر کمیسیون ملی یونسکو، یکی از فرصت‌هایی که یونسکو در اختیار کشورها می‌گذارد ثبت محوطه‌های فرهنگی، تاریخی است. در همین راستا ایران یکی از فشرده‌ترین سایت‌های جهانی را در اختیار خود دارد چراکه با نگاهی به هر گوشه و کنار این کشور شاهد یک بنا و آثار تاریخی هستیم.

وی یکی از راه‌های حراست از هویت تاریخی و فرهنگی کشور را ثبت جهانی آنان اعلام کرد و گفت: با جهانی‌شدن آثار هر کشور و ثبت آن در سازمان یونسکو، مسئولیت حفظ و نگهداری از آن اثر، در عین حفظ حاکمیت کشور مقصد، بر عهده تمامی کشورهای عضو این سازمان است. ثبت آثار ملت‌ها در سازمان جهانی یونسکو، علاوه برافزایش سطح حفظ و نگهداری اثر، موجب تبلیغات جهانی آن شده و تمامی ملت‌ها نسبت به آن شناخت پیدا می‌کنند.

مدیر گروه فرهنگ و هنر کمیسیون ملی یونسکو تأکید کرد: ثبت جهانی یک اثر برای کشور بسیار مهم است؛ زیرا یک بنا و یک اثر در صورت دست‌یابی به ثبت جهانی یونسکو دیگر به یک برند تبدیل‌شده و تمام مردم جهان آن اثر را بانام آن کشور می‌شناسند که البته این موضوع به‌خودی‌خود میزان گردشگری به آن کشور را بالابرده و همین مسئله به یک منبع اقتصادی مجزایی تبدیل می‌گردد.

نامور مطلق گفت: متأسفانه در دولت‌های گذشته به ثبت جهانی یونسکو بی‌توجهی شد زیرا از فلسفه وجودی این ثبت‌ها بی‌اطلاع بودند؛ لذا ایران برای چندین سال متمادی فرصت ثبت آثار تاریخی و فرهنگی یونسکو را از دست داد، به‌گونه‌ای که برخی از کشورها همانند چین و فرانسه و حتی آمریکا در فهرست ثبت جهانی از ایران پیشی گرفتند.

به گفته وی، البته امروزه مسئولین به اهمیت ثبت یک اثر در یونسکو و نقش مؤثر آن در توسعه جامعه محلی،کشوری و حتی امنیت آن اثر پی برده‌اند و خوشبختانه گام‌های بسیار مناسبی درروند ثبت آثار کشور برداشته‌اند.

مدیر گروه فرهنگ و هنر کمیسیون ملی یونسکو خاطرنشان کرد: ثبت یک اثر در فهرست میراث جهانی سبب می‌شود علاوه بر محافظت و نگهداری و معرفی ارزش‌های آن به جهانیان به‌عنوان هدف اصلی، نوعی تبلیغات برای مقصد محسوب شود که به‌واسطه آن فعالیت‌های گردشگری در محوطه نیز افزایش می‌یابد. زمانی که فعالیت‌های گردشگری به‌خوبی برنامه‌ریزی و سازمان‌دهی شود، می‌توانند منابع مالی مهمی را برای محوطه و نیز برای اقتصاد محلی به ارمغان آوردند.

نامور مطلق در پایان افزود: محوطه‌هایی که در فهرست میراث جهانی به ثبت رسیده‌اند از برنامه‌ها و اقدامات حفاظتی و شیوه‌های نظارتی متناسبی نیز بهره‌مند خواهند شد که شامل آموزش‌های فنی لازم به گروه‌های بومی مدیریت محوطه است.