دیالوگ شنیدنی روی موج رادیو نمایش

این برنامه در مدت کوتاهی توانست نظر مخاطبان اهل سینما، تئاتر و هنرهای تجسمی را جلب کند، زیرا بر خلاف دیگر برنامه‌های گفت‌وگو‌محور نه‌تنها به تکرار نیفتاد، بلکه عوامل سازنده آن تلاش کرده بودند صراحت و شفافیت را سرلوحه کارشان قرار دهند و در قالب گفت‌وگوهایی که با هنرمندان انجام می‌دادند لحظات شنیدنی را برای شنوندگان متخصص در حوزه هنر بویژه دانشجویان سینما و تئاتر فراهم کنند.

یکی از حسن‌های برنامه این بود که به موضوعاتی می‌پرداخت که کمتر به آنها توجه می‌شد؛ ضمن این که آقاخانی در این برنامه سعی کرده بود از کارشناسان صاحب‌سبک و افراد متخصص در هر حوزه استفاده کند. این برنامه علاوه بر دانشجویان تئاتر و سینما در میان متخصصان هنر هم اعتبار ویژه‌ای پیدا کرد. در واقع ایوب آقاخانی تلاش داشت یک برنامه شبانگاهی تخصصی را برای مخاطبان روانه آنتن کند.

البته در شروع دیالوگ این بحث وجود داشت که چطور می‌تواند 300 مهمان به برنامه بیاورد، بدون آن‌که به تکرار بیفتد، اما برنامه‌ریزی منسجم آقاخانی باعث شد تا کفگیر این برنامه به قول معروف به ته دیگ نخورد و با توجه به محدودیت‌ها، افراد صاحبنظر در حوزه فرهنگ را به برنامه دعوت کند و با آنها چالش‌های جدی داشته باشد.

عوامل برنامه‌ساز این برنامه در فضایی تعاملی از سوژه‌هایی که مخاطبان برنامه پیشنهاد می‌دادند، استقبال می‌کردند و به مرور به آنها می‌پرداختند. آقاخانی موضوعات برنامه را با توجه به شرایط زمان انتخاب می‌کرد. در واقع او بعد از رصد کردن اتفاقات روز، موضوعات را طراحی و آنها را در برنامه دیالوگ طرح می‌کرد. یکی از ویژگی‌های دیالوگ این بود که وقتی آقاخانی با کمبود خبر بویژه در شب‌های عزاداری روبه‌رو می‌شد، پرونده‌های تخصصی از جمله فیلمبرداری در سینما را در برنامه باز و با حضور مهمانان موضوع را بررسی می‌کرد.

سوگند آرامی

روزنامه‌نگار