روزهای هیجان‌انگیز انقلاب در تلویزیون

به گزارش جام جم، عباس یاری که همه سینماگران و سینمادوستان او را به عنوان یکی از گردانندگان مجله فیلم می‌شناسند یکی از همین آدم‌هاست که خاطرات خوبی از ماه‌های منتهی به پیروزی انقلاب دارد.‌

یاری آن زمان کارمند تلویزیون بوده و هنوز هم به یاد دارد که چطور کارمندان این رسانه به مردم پیوستند و نقش بسزایی در پیروزی انقلاب داشتند.

با یاری هم‌صحبت شدیم تا از خاطرات سال 57 بگوید هرچند او بشدت درگیر تهیه مطالب مجله فیلم ویژه جشنواره فیلم فجر بود و در زمانی فشرده برخی از رویدادهای آن زمان را برایمان بازخوانی کرد.

از سال 57 چه اتفاقاتی را به یاد دارید؟

یکی از هیجان‌انگیزترین و ماندگارترین روزهای تلویزیون ایران روزهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی بود. همه بخش‌های صدا و سیما حال و هوای خاصی داشت و هر کسی در موقعیتی که داشت، تلاش می‌کرد در انقلاب سهمی داشته باشد.آن زمان من تصویربردار تلویزیون بودم. گروهی که اعضای آن را نمایندگانی از بخش‌های مختلف تلویزیون شکل می‌داد، اعتصابات و نوع اعتراضات را ساماندهی می‌کردند و کارشان خیلی منسجم و حساب‌ شده بود.

اعتصابات در تلویزیون از چه زمانی شروع شد؟

از شهریور ماه شروع شد و برنامه‌سازی تقریبا امکان‌پذیر نبود، چون گروه‌های مختلف از کارگردانان و تصویربردارها گرفته تا گروه‌ تدوین و ... در اعتصاب بودند. ما هم مثل بقیه مردم متوجه شده بودیم،‌ موج اعتراضاتی که شروع شده، دیگر آرام نخواهد گرفت.البته این را هم بگویم که اهالی تلویزیون و رادیو یکباره به جمع معترضان نپیوستند بلکه کم کم با مردم همراه شدند.مسئولان تلویزیون هم ابتدا از پخش و بازتاب اعتراضات مردمی جلوگیری می‌کردند اما بعد از این‌که تظاهرات گسترش پیدا کرد و همه شهر‌ها را دربرگرفت، دیگر نتوانستند مقاومت کنند و به صورت گذرا اتفاقات را پخش می‌کردند. کابینه‌ هر چند وقت یک بار عوض می‌شد و گروه جدیدی که اداره کشور را به دست می‌گرفتند، چنین وانمود می‌کردند که باید به آزادی بیان توجه بیشتری کنند و رادیو و تلویزیون هم باید اعتراضات مردم را در مخالفت با نظام شاهنشاهی پخش کند.

نیروهای امنیتی آن زمان در تلویزیون حضور داشتند به گونه‌ای که شما احساس کنید زیر نظر هستید؟

نه! آن قدر موج انقلاب سریع همه‌گیر شد که نیروهای امنیتی را هم به این سمت برد که وانمود کنند طرفدار مردم هستند و کم‌کم بخش زیادی از آنها به مردم پیوستند. در این دوره پخش تلویزیون با مشکل جدی روبه‌رو شد، چون برنامه تولید نمی‌شد و آنها مجبور بودند برنامه‌های آرشیوی پخش کنند. پخش نیروهای خاص خودش را داشت و همه نمی‌توانستند وارد ساختمان آن شوند. من آن زمان با روزنامه آیندگان همکاری می‌کردم و بیشتر اتفاقات را از طریق روزنامه به مردم اطلاع می‌دادیم. روزهای آخر منتهی به پیروزی انقلاب بیشتر وقتم را در روزنامه می‌گذراندم و کمتر به تلویزیون می‌رفتم، چون تلویزیون عملا تعطیل بود.

فضای روزنامه‌ها چطور بود؟ کار کردن سخت بود؟

بهتر از تلویزیون بود و نوشتن درباره واقعیت‌ها خیلی آزادتر بود. روزنامه‌نگارها خیلی منسجم بودند و کسانی را که احساس می‌کردند در کارشان اختلال ایجاد خواهند کرد از تحریریه حذف می‌کردند.کسانی می‌ماندند که روحیه انقلابی داشتند و مخالف شاه بودند.

آن دوره سیاسی می‌نوشتید یا مثل الان در حوزه فرهنگ و هنر فعالیت داشتید؟

بیشتر گزارش‌های شهری می‌نوشتم. فعالیت‌های اجتماعی را منعکس می‌کردم که نسبت به عملکرد نظام انتقاد داشتند. سراغ آدم‌‌هایی می‌رفتم که بین مردم محبوبیت زیادی داشتند اما به مرور به جمع مخالفان شاه می‌پیوستند، موجی بزرگ ایجاد کرد. مسعود کیمیایی از چهره‌های مخالف بود که اوایل پیروزی انقلاب مدیر شبکه دو شد.مرحوم محمدرضا اعلامی هم از نیروهای انقلابی بود. آقای سید محمد بهشتی و گروهش هم که بعد از پیروزی انقلاب، گروه فیلم و سریال را تشکیل دادند. جوان‌های حوزه فرهنگ و هنر که انقلابی بودند خیلی زود جذب تلویزیون شدند و کارشان را شروع کردند.خود کارکنان صدا و سیما با توجه به سابقه آدم‌هایی که می‌شناختند، مدیریت بخش‌های مختلف را به آنها می‌سپردند.

22 بهمن پیروزی انقلاب بود. یادتان هست در این روز در تلویزیون چه اتفاقی رخ داد؟

راستش من روز 22 بهمن و روزهای بعدش بیشتر در روزنامه بودم. اواخر بهمن بود که به ما اطلاع دادند برگردیم سرکارمان. بعد از مدتی هم به ما اعلام کردند هر کسی تمایل دارد، می‌تواند خودش را بازنشسته یا بازخرید کند که من خودم را بازنشسته کردم و به صورت جدی وارد کار مطبوعات شدم و مجله فیلم را با دوستانم آقای محرابی و گلمکانی راه‌اندازی کردیم.