اپیدمی سفر به شمال!

در این‌که سواحل دریای خزر و مناظر جنگل‌های سرسبز و خرم حاشیه‌اش با آن هوای طربناک، مقصد فوق‌العاده‌ای برای سفر است و سفر به هر نقطه از ایران نیز حق طبیعی هرکسی ولایتغیر است، شکی نیست. اما مشکل اینجاست که «جو» جوری شده و جوری در بین بسیاری از ما ایرانیان جا افتاده که انگار مسافرت تابستانی یعنی فقط سفر به شمال!

شاید خیلی از ما این‌گونه فکر کنیم که کشورمان نقطه مناسب و در دسترس چندانی برای مسافرت ندارد یا دست‌کم نقاطی که آب و هوای مشابه شمال را دارند، کم هستند یا در دسترس نیستند. حال آن‌که واقعیت چیز دیگری است و در بیشتر نقاط کشور، نقاطی با آب و هوای مشابه و زیبایی‌های به مراتب بیشتر از دو استان شمالی وجود دارد که ما از آن بی‌خبریم.

اتفاقا به نظر می‌رسد مشکل در همین «ما بی‌خبریم» باشد. چراکه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و سایر تشکیلات مشابه، تلاش موثری برای معرفی مقاصد جایگزین گردشگری نکرده و لذا یک انگاره ذهنی برای بسیاری شکل گرفته که «شمال» اولین و آخرین مقصد هر ایرانگردی است. لذا با وضعیت شلوغی، ترافیک و مشکلات وقتی مختصر تنش‌های اجتماعی که در دور اخیر سفر به شمال در تعطیلات عید فطر اتفاق افتاد، باید به سازمان میراث فرهگی بجد توصیه کرد به فکر یک بسته فرهنگی برای اطلاع‌رسانی و توزیع فرصت سفر در اقصی‌نقاط ایران باشد تا هم رونقی که سفر با خود به دنبال می‌آورد، نصیب تمام نقاط مستعد شود و هم فرصت‌های سرمایه‌گذاری بومی در استان‌ها پدید آید.

بدون شک، ایرانیان ثابت کرده‌اند که با وجود تمام مشکلات اقتصادی و مالی خانوارها، سفر همچنان اولویت بالایی در سبد هزینه‌ها دارد و این فرصتی بی‌نظیر برای برنامه‌ریزان است که از «دست به جیب‌های مسافر» برای توسعه متوازن استان‌ها، بخصوص استان‌های محروم اما زیبا و کمتر شناخته‌شده، استفاده کنند.

سیدعلی دوستی موسوی

دبیر گروه ایران