محمدرضا صمیمی ، نقش آفرین سوزن‌بان جوان فیلم ماندگار «طبیعت بی‌جان» و پیشکسوت عرصه هنرهای نمایشی استان گلستان راهی دیار باقی شد.

«این زن حق منه، سهم منه، عشق منه».

دختر جوانی که در ۱۳ سالگی عاشق پسردایی خود شده بود، با تهدید عاشق خود به اسیدپاشی به پلیس پناه برد.

سریال «افرا» پس از «دختران حوا» و «بانوی عمارت» سومین حضور تلویزیونی مینا وحید در جایگاه یك بازیگر است.

هرگز فکر کرده اید چرا بعضی از زوجها اینقدر عاشق و صمیمی هستند؟ این به آن دلیل نیست که زندگی آنها ایده آل است و هیچ مشکلی ندارند، بلکه نکته اینجاست که آنها نحو حفظ روابط عاشقانه و جلوگیری از فرسایش روزمره آن را به خوبی می دانند.

آیا از زندگی مشترک خود لذت می برید؟ برای لذت بردن از زندگی مشترک نیاز به انجام کارهای بزرگ و پرهزینه ندارید، بلکه با توجه کردن به مسائل ریز می تواند از زندگی مشترک خود لذت ببرید.

ستار جلیل‌زاده مترجم ادبیات عرب که این هفته مهمان برنامه جهان ترجمه است پس از ضبط برنامه در گفت‌وگویی به موضوع اهمیت تولید برنامه‌هایی با موضوع ترجمه اشاره کرده و می‌گوید: این نوع برنامه‌ها علاوه بر معرفی مترجمان می‌تواند برای الگودهی به علاقه‌مندان هم مورد توجه قرار گیرد.

در روز آخر نمایشگاه کتاب، بد و بی‌مناسبت ندیدیم کمی کتاب را به نفع سینما مصادره مطلوب و بار دیگر خط باریک سرخی را که میان سینما و ادبیات وجود دارد سرخ‌تر و پررنگ‌تر کنیم. برای همین به جای پرداختن به جسم زار و نزار اقتباس ادبی در سینما که شاید رابطه شیفتگان سینما و ادبیات را کمی تا قسمتی شکرآب کرده است، ترجیح دادیم این بار از فیلم‌هایی بنویسیم که از کتاب‌هایی یاد کرده‌اند. پرواضح است که این مصداق‌ها صرفا نمونه‌هایی از موارد بیشتر است و حتما شما هم فیلم‌هایی از این نوع را سراغ دارید.

امسال اولین دوره در سال‌های اخیر بود که جشنواره فیلم فجر بدون برف به کار خود پایان داد؛ بله، یکی از لذت‌های این رویداد چه در سینمای رسانه و چه در سینمای مردمی، بارش برف بود که هم قاب‌های سینمای جذابی در حاشیه تماشای فیلم‌ها به وجود می‌آورد و هم با سوز و سپیدی‌اش، در حرارت بحث‌های سینمایی داغ تعدیل و تلطیفی دلنشین ایجاد می‌کرد. در این حال و هوای حسرت‌بارِ دریغِ برفی جشنواره، به اجمال و به شتاب، نگاهی داریم به فیلم‌های به نمایش درآمده در جشنواره سی و هفتم فیلم فجر که فرصت پرداخت به آنها در روزهای گذشته - به دلایل کثرت مطالب و تعطیلی دو روزه جشنواره- فراهم نشد. ضمن عذرخواهی از سازندگان فیلم‌های آشفتگی و حمال طلا که امکان تماشای آنها را در جشنواره پیدا نکردم، نقد و تحلیل‌ها و گزارش‌های مفصل‌تر درباره همه فیلم‌های بخش سودای سیمرغ و نگاه نو بماند برای اکران عمومی آنها. درباره فیلم‌های سونامی، جان‌دار، قسم و ماجرای نیمروز:ردخون هم در روزهای بعد خواهیم نوشت.

ما گاهی مردمی عبرت‌ناپذیر می‌شویم و در تکرار تاریخ استاد. کم پیش می‌آید که از اتفاقات ناخوشایند گذشته درس بگیریم و از آنها دستاوردی برای حال و آینده بسازیم. اما شاید بیشتر این تکرارهای ناگوار، ریشه در عشق و علاقه داشته باشد و در غیاب و حذف تعقل و منطق، چوب دلبستگی چشم و گوش بسته‌مان را می‌خوریم. این تقریبا حکایت ما و جشنواره فیلم فجر است که باوجود خاطرات تقریبا ناخوشایند دوره و دوره‌های قبلی چه در زمینه فیلم دیدن و چه در دیگر بخش‌های اجرایی، عبرت نمی‌گیریم و عاشقانه و بی‌ملاحظه اعتماد می‌کنیم و دل می‌بندیم و باز هم در پایان جشنواره، از این غبن و خسران دوباره و چندباره، سرخورده می‌شویم. این حتما به خاطر جذابیت و سحر و جادوی سینماست که این آلزایمر سالی یک بار و در حوالی جشنواره فیلم فجر سراغمان می‌آید و باعث می‌شود فراموش کنیم که همین جشنواره با فیلم‌هایی اغلب دوست‌نداشتنی، چه دشنه‌ها که به روح و روانمان هنگام تماشا فرو نکرد. اما عاشقیت ناتمام ما هر سال در نزدیکی جشنواره، بیشتر از قبل گل می‌کند و دیده خطاپوش ما شدت می‌گیرد و بار دیگر کنجکاوانه و با رویی باز، خودمان را مهیای حضور در ضیافت باشکوه فجر می‌کنیم. این بار اما احتمالا با درس سخت‌تری از تاریخ مواجه خواهیم بود، چون علی‌الظاهر فیلم‌های خوب و امیدوارکننده‌ای در جشنواره امسال حاضر هستند. ولی یادمان نرود که در دوره‌های قبلی این چند سال اخیر هم بارها پیش از جشنواره، برای آن نوشابه‌هایی باز کردند و کردیم که پس از تماشای اغلب فیلم‌ها فهمیدیم که گازشان بیشتر از گوارایی‌شان بود! با این حال همان عشق و علاقه همیشگی به فیلم و سینما باعث می‌شود این‌بار هم عبرت‌آموزی تاریخی را کنار بگذاریم و برای دیدن انبوه فیلم‌های جدید سینمای ایران، شوق تماشا داشته باشیم. وجود نام‌های معتبر و آشنا در میان فیلمسازان و بازیگران و دیگر عوامل فیلم‌های سینمایی این دوره و بازگشت بخش نگاه نو (فیلمسازان فیلم‌اولی)، از دلایل این مشتاقی و امتداد عاشقی هستند که امیدواریم این بار دیگر گول زنک و فریبنده نباشند و واقعا تماشاگران از دیدن فیلم‌هایی استاندارد و جذاب لذت ببرند و آن شوق و ذوق عجالتا موجود، به دست فیلمسازان محترم کور نشود و مخاطبان فکر نکنند با دیدن این آثار، خدای ناکرده مرتکب جرم و گناهی نابخشودنی شده‌اند. ای کارگردان‌های عزیز سینمای ایران حاضر در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، ما روی فیلم‌های تازه شما حساب ویژه‌ای باز کرده‌ایم، بالاغیرتا کاری نکنید که وقتی آخر شب، خسته از تماشای آثارتان به خانه برمی‌گردیم، تازه دست به دامان یک فیلم و سریال حال خوب کن آن‌ور آبی شویم تا همه آنچه در طول روز دیده‌ایم را بشورد و ببرد! ما خودمان را به تقدیر خود و کارواش روحمان را به دست باکفایت و هنرمندانه شمایان و فیلم‌های احتمالا خوبتان می‌سپاریم. پس به اعتماد ما مخاطبان و علاقه‌مندان سینمای ایران، پشت پا نزنید. بگذارید یک بار هم که شده از درس تاریخ، 20 بگیریم.