قاتل اهلی ما بودیم

آیا جزء مساله جوانمردی، صداقت و زیر بار زور نرفتن، چیزی می توان به کیمیایی و قهرمان هایش نسبت داد، همین شخصیت جلال سروش در فیلم آخر کیمیایی با نام «قاتل اهلی» تاوان چه چیز را می دهد؟ تاوان ایستادن طرف حق و گرفتن دست ضعیف.

حالا می خواهم از همین جا به همه همکاران رسانه ای و منتقدان سینما که شنبه شب در نشست خبری فیلم سینمایی قاتل اهلی در برج میلاد تهران رو به روی کیمیایی و تهیه کننده اش( منصور لشکری قوچانی) نشستند بگویم تا چه اندازه این مهمترین مولفه سینمای کیمیایی را رعایت کردند.

آیا شما که گریبان تان را برای کیمیایی و فیلمش چاک دادید و سینه ستبر کردید و حتی کار را به پابوسی او هم کشاندید، همان هایی نبودید که پس از پایان فیلم و تنها دقایقی قبل از آغاز نشست پرحاشیه و جنجالی، هنگامی که سیگارتان را دود می کردید هزار و یک جور طعنه و کنایه و گاه استهزا را درباره قاتل اهلی به زبان آوردید؟ همان ها نبودید که در هنگام پخش فیلم سوت و دست و قهقهه تان بلند شده بود و اگر شما هم نبودید دست کم در برابر این بی احترامی سکوت کردید؟

نمی توان باور کرد شمایی که بر آتش اختلاف تهیه کننده و کارگردان دمیدید، دل تان برای کیمیایی و سینمای نجیب و دوست داشتنی اش واقعا می سوزد، یعنی نمی دانید دود این اختلاف پیش و بیش از هرچیز فیلم را متضرر می کند؟ کجای جوانمردی و مردانگی است که وقتی همه می دانیم دقیقا مشکل فیلم کجا بود و چه نقشی اضافه بود، طوری سخن بگوییم و بپرسیم و کف بزنیم که گویی حق با کارگردان محبوب ماست و باعث شویم اگر یک درصد احتمال کوتاه آمدن کیمیایی بود دیگر همان احتمال اندک هم رنگ ببازد.

دیشب بهترین دفاع از کیمیایی یا سکوت و به حاشیه نبردن او بود و یا ایستادن طرف حق، حقی که سال هاست کیمیایی خودش از آن می نویسد و قهرمان هایش را برای تحقق آن به آب و آتش می زند؛ اما دیشب نه سکوت کردیم ، نه مستقیم یا غیرمستقیم از حق سخن گفتیم، دیشب قاتل اهلی ما بودیم.

سینا علیمحمدی